Jeszcze wracając do twardości stali.
Okun podaje twardosc powierzchni zewnętrznej i wewnętrznej.
Są stale utwardzane powierzchniowo nawęglane i nienawęglane.
Nawęglona jest jedynie kilkumilimetrowa warstewka, pod nią jest juz znacznie mniej twarda stal hartowana.
W obliczu najnowszych pocisków, z czepcami z supertwardej stali, to nawęglanie niewiele dawało - pękało jak szkło, dlatego tez uważa się, ze brytyjska stal CA była najlepsza - bo m.in. miała najmniej twardą nawęgloną powierzchnię, która była najmniej podatna na pękanie (nie mylić pękania warstewki nawęglonej z pękaniem stali w całym przekroju).
Taka twarda powierzchnia jednakże przy dużych katach upadku powodowała, ze pociski łatwiej rykoszetowały, tak wiec to zagadnienie nie jest takie jednoznaczne.
Jest oczywiste, ze stale nienawęglane (nie cementowane) miały znacznie mniej twardą powierzchnie. Stąd pewnie mity o super jakości amerykańskiej stali A (z bardzo twardą powierzchnia HB 650) i beznadziejności stali japońskiej VH, która nie była nawęglana (HB 515). Podobnie było ze stalą MNC i BTC.
Nawiasem mówiąc bardzo twarde powierzchnie nawęglane miały też stale niemieckie i włoskie.
W istocie odpornośc stali na pociski zależy od bardzo wielu czynników i różnice w odporności pomiędzy stalami nie były aż tak wielkie jak wynikałoby to z twardości powierzchni.
Twardosc powierzchni nawęglonej (cementowanej) wręcz nic nam nie mówi o odporności stali na penetrację pocisków...