Royal navy -Bledy u Rifa Winfelda

[AvM]

Bardzo bym radzil uwezac na tego autora.
Zwlaszcza na parowce, ten facet sie po prostu nie zna,albo inaczej, to troche poza jego zainteresowaniami.

przepisujac potegujemy bledy

Był to statek cywilny Baron von Humboldt zbudowany przez stocznię C.J. Mare w Blackwall w 1854.

Niestety w spisie tej stoczni nie ma takiego statku

statek zbudowano w znanej stoczni
TD Marshall, South Shields

Wyporność 620 ton, tonaż 440 ton,

334grt 239nrt

Maszyny 60nhp najprawdapodobniej tez przez TD Marshall

, długość między pionami 137’2”, szerokość 26’2”, głębokość ładowni 14’4”. S

Wedlug rejestru 136.4x25.0x12.9

losy
17.10.1854 zarejstrowany w Newcastle J & J Anderson, Newcastle
22.12.1854 zerejestrowany w Londynie #667 dla William S.Andrews
Numer ON26641 przyznano w 1855 roku

Colledge podaje ze sprzedany w listopadzie 1888 roku.

//95883

[Krzysztof Gerlach]

Całkiem możliwe, bowiem ani nazwa w służbie cywilnej, ani stocznia budowy nie mają żadnego znaczenia dla możliwości taktycznych tej jednostki lub przebiegu jej służby w Royal Navy, a tylko to jest dla mnie interesujące. Jednak z Winfieldem to wcale nie jest taka prosta sprawa, podobnie jak z danymi technicznymi.
Otóż Rif Winfield pisał w pracy wydanej w 2004 r., że statek zbudowano w stoczni T.D. Marshall, w South Shields. Dodawał też, że sprzedano go w listopadzie 1888 r.
Tymczasem w pracy wydanej w 2014 r., w której Z ZASADY powtarza wszystkie informacje poza wymagającymi - jego zdaniem - korekty, zmienił stocznię na C.J. Mare w Blackwall oraz rozbudował historię zniknięcia z list w 1888 właśnie jako nieudaną próbę sprzedaży i w konsekwencji rozbiórkę. Zatem może i się „nie zna”, ale w 2004 ZNAŁ DOKŁADNIE TE SAME RZECZY, które tu przytaczasz. Wszystko wskazuje więc na to, że w ciągu dziesięciu lat dzielących wydanie obu prac dotarł do materiałów, które skłoniły go do skorygowania tamtych danych.
Tonaż 440 ton podaje też inne, niezależne opracowanie, a między danymi nie musi być NAJMNIEJSZEJ sprzeczności. Warto pamiętać, że od przełomu 1835/1836 w marynarce handlowej obowiązywały nowe i na dodatek korygowane metody pomiarowe, a w 1854/1855 wprowadzono jeszcze kompletnie inną formułę. Tymczasem w marynarce wojennej stare zasady liczenia tonażu obowiązywały (mimo nieśmiałych prób odejścia od nich) do 1872 r. Te tony rejestrowe liczbowo nie miały (pomijając już to, że liczone wg zasad sprzed 1854 r. i po nim dawały mocno różne wyniki) i nie mają najmniejszego związku z tonażem okrętów wojennych. Zatem jednostka cywilna charakteryzowała się jednymi danymi zapisywanymi w urzędach cywilnych, a po kupnie przez Royal Navy z reguły otrzymywała całkiem odmienne parametry w dokumentach marynarki wojennej.
To samo dotyczy wymiarów. Royal Navy miała swoje zwyczaje odnośnie wyznaczania parametrów liniowych, dość dobrze odpowiadające rzeczywistym wartościom, które można zdjąć z planów (jeśli się zachowały), jednak wcale nie dokładnie. Na przykład laikom się wydaje, że szerokość maksymalna z poszyciem musiała naprawdę oznaczać szerokość maksymalną – ale nic z tych rzeczy. Tymczasem tzw. wymiary rejestrowe, zapisywane razem z tonami rejestrowymi, to kompletna fikcja wywodząca się z całkiem umownego ich wyznaczania. Takie rozbieżności, jak niby wynikające z przytoczonego zestawienia, nie mówią absolutnie o niczym, a tym bardziej o „nieprawidłowości” któregoś z zestawów. Znawstwo w zakresie parametrów ówczesnych parowców używanych przez marynarkę wojenną stanowczo nie zasadza się na znajomości ich danych z rejestrów cywilnych (oczywiście warto je mieć!), chyba że ktoś dysponuje planami konstrukcyjnymi dla ich poparcia.

[AvM]

Tak, po napisaniu sprawdzilem.

Rzeczywiscie ten tonaz to bm (chyba w wersji z 1855 roku?)

Co do sprzedazy, pojawia sie na bardzo krotko maly parowiec BUFFALO
zarejestrowany #3 w 1889 roku w West Hartlepool ON95883 178nrt 62nhp.
Nie ma go w MNL 1891 roku I chyba w 1890 roku.

[AvM]

[AvM]

Niestety w zadnym zrodle i spisach statkow dunskich nie znalazlem na razie BUFFALO

http://www.jmarcussen.dk/maritim/skibsl ... .php?ini=b

[AvM]

Wracamy do Rifa

Ukrdzione od K.Gerlacha

VICTORIA (od 1856)
Żelazny śrubowiec używany jako okręt zbiornikowy. Pierwotnie statek handlowy (może o nazwie Water Rail), kupiony w 1856 (admiralicja zatwierdziła zakup 12.01.1856), podobno przez kontradm. Houstona Stewarta od Henry’ego Aspinalla w Konstantynopolu, u schyłku wojny krymskiej. Jeśli informacja o kupnie akurat przez Stewarta jest prawdziwa, to raczej musiał on zainicjować rzecz w 1855, a doszło do jej realizacji w 1856 już bez jego bezpośredniego udziału, ponieważ kontradmirał we wrześniu 1855 odpłynął do Anglii, gdzie 26.11.1856 wyznaczono go głównodowodzącym Eskadry Ameryki Północnej. Okręt Victoria miał długość między pionami 90’0”, szerokość maks. 15’0”, głębokość 6’10”, tonaż 98 ton, wyporność 60 ton. Silnik o mocy nominalnej 30 koni. W 1857 bazował na Malcie. Zdaniem Winfielda najpóźniej w lipcu 1859 przemianowany na Humber i sprzedany w 1866 dla użycia w charakterze statku cywilnego Virginia.

Jedn z ciekawszych stateczkow.

VIRGINIA 55625 Malta, 1869, Sail
regisrered 1/69 Malta 44 tony

FRANCESCHINA 55626 Malta, 1869, Sail
VIRGINIA 55626 Malta, Sail MNL, 1870
regisrered 2/69 Malta 32 tony

[AvM]

Jak typowo dla Rifa, tez tylko przepisywal to falszywy krok

Z manuskryptu s.p. Olivii Williamson, ktora zdazylem poznac w Newcastle
"EARLY STEAM POWERED VESSELS IN LIVERPOOL"
Prepared November 2003

VICTORIA
rejestr Liverpoolu #350, z 25/10/1855
Iron clench built, new, owner Henry Kelsall Aspinall, merchant, Liverpool, 23/11/1855 sold to Admiralty for use in Crimean war.
built 1855 Birmingham 88.5grt 28.3nrt

wg CLIPu

VICTORIA ON6041 Liverpool, 350/1855, Steam, 60 tons

MNL1857 Liverpool
MNL1860 Liverpool, Steam, 60 tons, 30 hp

Z brytyjskich list

Victoria ON6041 i.s.s. 1855 92.0x16.1x7.4 60nrt/89grt 30nhp 1855 Liverpool H. K. Aspinall

BT111/27
ON6041 reg 50/55 (sic!) 60t Liverpool

BT111/32
reg 350/55 88t

[AvM]

Inny stateczek ukradziony od Krzysztofa Gerlacha

Śrubowy tender, który praktycznie nigdy nie występował na listach Royal Navy, chociaż do niej należał, bowiem nie został formalnie wprowadzony do aktywnej służby. Chodziło początkowo o stateczek handlowy Mengin, budowany przez stocznię Laird & Co w Birkenhead. Długość 107’0”, szerokość 17’1”, głębokość 6’7”, tonaż 146 ton, wyporność 99 ton. Silnik J. Keya o mocy nominalnej 25 koni. Stępkę pod tę jednostkę położono 21.05.1855, wodowanie miało miejsce 21.10.1855. Została ukończona w maju 1856. Władze kupiły ją w 1855 jeszcze na pochylni i przemianowały na Siren. Okręt miał być dostarczony rządowi kolonialnemu na Bermudach. Przybył tam w czerwcu 1856. Planowano, że będzie wozić więźniów do pracy oraz z powrotem, ale okazało się to niepotrzebne. Gubernator znalazł mu na krótko zatrudnienie militarne. Siren został sprzedany w grudniu 1863 firmie Attwood & Co.

wg danych stoczniowych

SIREN wodowany 31.10.1855
145bm 105.0x17.0x6ft9in 25nhp

Rejestr BT162/29 in 1864
SIREN 46759 Hamilton, Bermudas, reg. #5 in 1864, Steam 70 ton

Rejestr BT162/30 in 1865
SIREN 46759 Hamilton, Bermudas, reg. #5 in 1864, Steam 70 ton
Captured by US Government

czyli byl lamaczem blokady :O

[AvM]

Nie znalazlem takiego w Lytle List

[AvM]

Very probably originally ordered by Thames Steam Tug & Lighter Co Ltd., London
then replaced by the tug Victoria ON12587 of 1856 86grt
built by Canada Works (Peto, Brassey, Jackson, Betts & Co)

[AvM]

Jak zwykle podgladniete u Krzysztofa Gerlacha , na bazie Rifa

CHASSEUR (zakupiony 1855)
Żelazny śrubowiec warsztatowy. Tonaż 543 tony, długość między pionami 159’5,5”, szerokość maks. 26’9”, głębokość ładowni 17’2”. Silnik o mocy nominalnej 70 koni i mocy indykowanej 350 koni, później usunięty. Statek cywilny zbudowany przez firmę T.& E. Smith z Newcastle on Tyne, a ściślej biorąc z North Shields. Odkupiony od Smithów na podstawie rozkazu Admiralicji z 28.05.1855 i przystosowany do pełnienia roli pływającego warsztatu, ale przede wszystkim dla potrzeb armii na Krymie, stąd wyposażenie pozostawało w gestii Departamentu Artylerii, a koszty pokryło Ministerstwo Wojny, nie marynarka. Z kolei budowniczowie okrętu, firma Smithów, odpowiadała za wyposażenie do żeglugi – te prace trwały jeszcze w końcu czerwca 1855. Załoga składała się z 38 pracowników warsztatowych oraz 11 marynarzy (razem z kapitanem).

Thomas & William Smith mieli firme w St Peters, Newcastle
w 1849 kupili ziemie w Limekilns Shore, North Shields
gdzie od 1852 budowali statki, a odf 1854 roku statki zelazne

Chasseur byl z blizniaczym Zougave zamowiony przed Hugha Taylora z Londynu.

Zouave, woodowany 5.05.1855 byl jednym z pierwszych parowcow wyczarterowanych przez Francje jako transportowiec

Maszyny parowe dla obu parowcow zbudowla firma R.Stephenson , Newcastle

Co jest moze wazne, Chasseur nie byl , jak top pisze Rif zakupiony na pochylni
tylko dopiero po wodowaniu, ktore mialo miejsce 18.04.1855.

tu krotki opis warsztatowca
jak widac prace trwaly jeszcze w sierpniu.



statek monal 30 sierpna Downs prosto z Newcastle

[Krzysztof Gerlach]

Jest tylko jedno „ale”. NIEMAL NIC z tego, co ja podałem na temat tego okrętu, nie pochodzi z Winfielda. To dane bezpośrednio z dokumentów admiralicji (gdzie są nawet plany warsztatu okrętowego) oraz artykułów naukowych i książki Davida Evansa. A więc bynajmniej nie "na bazie Rifa".
Krzysztof Gerlach

[AvM]

Jest tylko jedno „ale”. NIEMAL NIC z tego, co ja podałem na temat tego okrętu, nie pochodzi z Winfielda. To dane bezpośrednio z dokumentów admiralicji (gdzie są nawet plany warsztatu okrętowego) oraz artykułów naukowych i książki Davida Evansa. A więc bynajmniej nie "na bazie Rifa".
Krzysztof Gerlach

A ja wzialem ksiazke o RN Rifa jako podstawe

W kazdym razie znalazlem kilka danych ktorych u Rifa nie ma.

[AvM]

Wiec dalej od Krzysztofa Gerlacha

ARGUS (później AMELIA) (1851)
Można mieć wątpliwość, czy tę jednostkę wolno nazwać okrętem Royal Navy, przynajmniej u zarania jej dziejów. Powstała w czasie, gdy brytyjska Straż Wybrzeża (Coastguard) w zasadzie nie miała od 1822 (do 1856) formalnie wiele wspólnego z marynarką wojenną, podlegając Urzędowi Celnemu (Board of Customs).
Żelazny okręt o długości 136 stóp i szerokości 22 stóp. Tonaż 318 ton, wyporność 357 ton. Uzbrojenie: 2 działa 6-funtowe (lub 32-funtowe). Zbudowany w stoczni firmy R. & H. Green, w Blackwall, zwodowany w 1851. Chodziło o szkuner śrubowy Ferret, kupiony przez Urząd Celny w marcu 1851, jeszcze w trakcie budowy, i przemianowany na Argus. Miał smukły kadłub, trzy maszty, pojedynczy komin. Wprowadzono go do służby w lutym lub marcu 1852. Pierwszym dowódcą był oficer marynarki wojennej, John Samuel William Grandy (wstąpił do Royal Navy w 1823, został przydzielony do Straży Wybrzeża 12.12.1839, miał stopień porucznika od 1.01.1842). Argus w pewnym sensie brał udział w wojnie krymskiej, zajmując rosyjskie statki w rejonie kanału La Manche: 22.04.1854 w pobliżu Beachy Head pojmał fińską barkę z ładunkiem soli (o nazwie zinterpretowanej przez Brytyjczyków jako Froju), potem rosyjskie żaglowce Livonia i Zelus. Parowiec przemianowano 16.04.1872 na Amelia. W kwietniu 1889 dostał kolejną nazwę – Fanny. W 1899 zdegradowano go do roli hulka. Od 1902 był klasyfikowany jako jednostka obrony zapór pływających. Sprzedaż na rozbiórkę miała miejsce w 1907

Po pierwsze

#300 ARGUS ze stoczni RICHARD & HENRY GREEN, BLACKWALL nie jest zadnym brytyjskim statkiem tylko portugalskim, blizniakiem #299 LYNX ( port Lince)
Czyli nie bylo zadnego przemianowania

Jego obrazek


Z prob

[AvM]

Gdzies zagubilem ARGUSa, wiec

The Morning Chronicle (London, England), Friday, May 14, 1852

[Krzysztof Gerlach]

Ostatni raz. Fragment z książki Grahama Smitha "King's Cutters. The Revenue Service and the War against Smuggling", wydanej w 1983 r., a więc na lata przed opracowaniami Winfielda. Fakt, że autor powołuje się tylko na dokumenty zgromadzone w Public Record Office, papiery prezesa HM Customs and Excise, dokumenty Urzędu Skarbowego, relacje parlamentarne, raporty Coast Guard i inne takie tam, a nie gazety:
"In March 1851 they [Treasury] authorised the purchase of a screw revenue vessel and the Customs Board found a new vessel called the Ferret in the process of construction. It was a schooner-rigeed vessel of 318 tons and cost over Ł10,000. It was brought into operation in February 1852, RENAMED the Argus and for the first time a naval commander was given command, J S W Grandy".