Ksenofont pisze:Szczególnie ciekawy jest artykuł "Polska obrona przeciwpancerna w okresie międzywojennym" autorstwa Tymoteusza Pawłowskiego.
O nowym piśmie zawiadamia nie mający z nim nic wspólnego
Ksenofont
Jasne!
Tymoteusz jest nudny, artykuł jest ciekawy...Mitoko pisze:A kto to ten Tymoteusz że taki ciekawy ??
Bo to dziatowstwo było i złomDarth Stalin pisze:Poza tym z nieznanych powodów pomija sowieckie armaty 20K kal. 45mm...
A policzyłeś czołgowe i forteczne???Woj pisze:Ksenofont pisze:Szczególnie ciekawy jest artykuł "Polska obrona przeciwpancerna w okresie międzywojennym" autorstwa Tymoteusza Pawłowskiego.
O nowym piśmie zawiadamia nie mający z nim nic wspólnego
Ksenofont
..wiem, że artykuł to nie książka, ale kilka jeszcze szczegółów chętnie bym w nim zobaczył (np. skąd liczba dostarczonych "do kwietnia 1939 r." 1370 armat ppanc. wz. 36?).
Zamówienia własne (wg. stanu po 9 VI 1939 r.):Ksenofont pisze: P.S.
Jak któryś z Panów ma jakąś ciekawą liczbę (np. produkcję całkowitą dział 37mm w Polsce, ilość dostarczonych ze Szwecji, ilośc sprzedanych, produkcję w latem 1939 roku, ilosć dział fortecznych) - można będzie zweryfikować. Pono nawet lotnictwo robiło studia nad zastosowaniem działka 37mm do samolotów pościgowych
X
Zaraz zaraz - z tych 16-u działek 37mm w LOW chyba tylko 10 to Boforsy, a pozostałe to HotchkissyKsenofont pisze:Podsumujmy: w 96 pułkach piechoty=864, w 21 rezerwowych=84, w BZmech=36, w BK=128, KOP "frontowy"=36, LOWyb.=16, kompanie i plutony z dywizyjnych plut. ppanc. = 90. Razem 1254 sztuki dział na froncie. Minimalny zapas był także - bo musiał być - w Składnicach Uzbrojenia. to tyle jeśli chodzi o zwykłe działa ppanc.
Robiło - ale nie nad Boforsami na litość boską - planowano zakup do prób LOTNICZEGO działka 37 mm Oldsmobile (tego samego co było potem na Aircobrze)Ksenofont pisze:Pono nawet lotnictwo robiło studia nad zastosowaniem działka 37mm do samolotów pościgowych
Ja znalazłem informację, że Departament Aeronautyki prowadził od roku 1934 rozmowy z amerykańską firmą Driggs Ordinance and Engineering Co, z Nowego Yorku, na temat dostawy dwóch działek lotniczych (kaliber 37mm) z celownikami, magazynkami oraz amunicją o pociskach wybuchowych i przeciwpancerno-zapalających.Robiło - ale nie nad Boforsami na litość boską - planowano zakup do prób LOTNICZEGO działka 37 mm Oldsmobile (tego samego co było potem na Aircobrze)
Heh, 1250 to za malo, niedawno zrobilem sobie zestawienie armat wz. 36 na koniec sierpnia i wyszlo samych wz. 36 - tysiąc trzysta paredziesiąt (np. Klepaczko cytowany przez Konstankiewcza podaje 1283 szt. wz. 36) :Ksenofont pisze: Tak więc wszystkich dział ppanc. 37mm było we wrześniu 1939 roku nieco więcej niż podawanych przez Konstankiewicza 1395 sztuk (łącznie z czołgowymi).
według mojego skromnego zdania - łącznie z produkcją wojenną (i intensywniejszą przedwojenną), działami czołgowymi i fortyfikacyjnymi - 1600 sztuk.
Nie mam na to kwitów - ale Konstankiewicz też nie ma.
On jest starszy i poważniejszy.
Z drugiej strony on nie pisał magisterki o obrnie ppanc
Bardzom ciekaw tych plutonow ppanc, zapodaleś w art. zupelną nowość dla mnie jako niespecjalisty. Mam pytanka:Ksenofont pisze:Nie uwzględnił jednak kilku formacji: od marca 1939 w 30 dywizjach były zmot. plutony ppanc., latem 1939 17 dywizji wysłało plutony ppanc., do ośrodków mobilizacyjnych celem "uruchomienia ośrodków wyszkolenia", są też przynajmniej trzy inne kompanie ppanc., o których nie wspomina tamten zeszyt TBiU: 21., 22., oraz 91 utworzone w sierpniu 1939 - być może z pozostałych plutonów dywizyjnych. (a więc "około" 78 - 90 dział w nieuwzględnionych formacjach).
Bedę wdzięczny!!!Woj pisze:Jeśli przydatne byłyby informacje co do produkcji SMPzA Pruszków za okres bużetowy 1939/40 - nie ma sprawy.
Byłbym bardzo wdzięczny, jeśli podałbyś źródła na których oparłeś swoje wyliczenia. Wdzięczność mogłaby być wyrażona nawet w płynnej postaci piwa.kwato pisze:Heh, 1250 to za mało, niedawno zrobilem sobie zestawienie armat wz. 36 na koniec sierpnia i wyszlo samych wz. 36 - tysiąc trzysta paredziesiąt
Także bardzo jestem ciekaw. Plutony były w marcu, a potem się zmyły. Najprawdopodobniej stały się bazą do stworzenia kompanii ppanc. Z drugiej strony 19, 20 i 91 kompanie stworzono od podstaw, a kompanie warszawskie były podobno plutonami, które niedojechały do swoich dywizji. Samodzielnych plutonów ppanc. mogło być więcej - nie były one w żaden sposób wykazywane jako samodzielne formacje, ot po prostu były na stanie żywieniowym kompanii, czy oddziałów zapasowych...kwato pisze:Bardzom ciekaw tych plutonow ppanc, zapodałeś w art. zupelną nowość dla mnie jako niespecjalisty. Mam pytanka:
1.W opracowaniu stoi, że pluton mial być "zmot." w postaci przewożenia 3 armat (z obslugą) na 2 samochodach????
2. Te 17 plutonow latem przekazano do OZ, a z pozostalych 13 utworzono ww. kppanc?
Owszem - bKOP Hel miał w (o ile nie mylę numeru) 11-ej kp 6 działek Hotchkissa M1885 37 mm L33 przekazanych z FRz do których dorobiono podstawy kołowe staloweKsenofont pisze:Mitoko, rozumiem, że bat. Sienkiewicza na Helu miała Hotchkissy? Tak jak i Straż Graniczna?
- waga- 96 kg (sic)Ksenofont pisze:Lotnicze dzialko 37 mm - w P-39 (Tym amerykańskim, nie polskim) było działko znane mi jako Packard. Czy Olds i Packard to jedno i to samo?
Podobno było to bardzo słabe działko, masz jakieś dane?
Znam tą info.Simon pisze:Ja znalazłem informację, że Departament Aeronautyki prowadził od roku 1934 rozmowy z amerykańską firmą Driggs Ordinance and Engineering Co, z Nowego Yorku, na temat dostawy dwóch działek lotniczych (kaliber 37mm) z celownikami, magazynkami oraz amunicją o pociskach wybuchowych i przeciwpancerno-zapalających.
1. Owszem nie policzyłem bo nie mam info ile było armat w OZ. A wrześniowych działek nie liczyłem do stanu w dniu wybuchu wojny.Ksenofont pisze: Na pewno nie policzyłeś armat w oddziałach zapasowych (30?) i wyprodukowanych we wrześniu, a kilkanaście armat to stare Hotchkissy - wychodzi zatem około 1400.
) 96 kg to wcale nie jest dużo jak na ten kaliber. Powiedzialbym że normalnie raczej. Parę lat później, rosyjskie N-37, na mocniejsze nieco naboje, wazyło 103 kg.Mitoko pisze: - waga- 96 kg (sic)
- amunicja 37x145R o masie 608-680g - głównie typu HE
- szybkosztrzelność - 140 poc/min
- mała Vpocz - 610 m/s - waliło to w zasięg i trajektorię lotu
- magazynek bębnowy na 30 pocisków
Czyli w zasadzie była to broń dobra do strzelania do dużych bombowców i nieopancerzonych celów naziemnych
Wszystko fajnie - ale podwieszanie go przy tej masie pod skrzydłem z tym sterczącym magazynkiem to już problem.Speedy pisze:96 kg to wcale nie jest dużo jak na ten kaliber. Powiedzialbym że normalnie raczej. Parę lat później, rosyjskie N-37, na mocniejsze nieco naboje, wazyło 103 kg.
Źródła zachodnie jednoznacznie mówią iż pociski miały kiepski zasięg i (co gorsza) kiepską balistykę.Speedy pisze:Co do amunicji, pocisk ppanc. ważył 753 g i miał prędkość pocz. 556 m/s, zaś pocisk odłamkowo - burzący 608 g (44 g m.w.) i 610 m/s. Oba były smugowe. Ksiązka A.B.Szirokorada podaje nieco inne wartości dla pocisku ppanc. (760 g i 500 m/s) ale to w zasadzie niewielka różnica.
Może i nie jest to za dużo ale pamiętajmy jakie samoloty były w latach 30-tych, przy mocniejszym naboju i działko musiałoby być cięższe i odrzut byłby większy i znowu problemy... Samoloty walczyły wtedy raczej z bliska więc mała prędkosc pewnie aż tak nie dawała się we znaki; przypomnę że dla Oerlikona FF (takiego jak na P.24, na naboje 20x72RB) prędkość pocz. pocisku była bardzo zbliżona, 550-600 m/s.
Prócz znanego, bardzo oryginalnego magazynka na 30 naboi, do M4 były też mniejsze, na 15 i 5 naboi.
A co do celów opancerzonych to przypomnę że w tym okresie nawet w czołgach średnich pancerz grubszy niż 30 mm był rzadkością, a zwykle było tylko kilka-kilkanaście mm. Pocisk z Oldsmobilka z pewnością przebijał tyle z kilkuset metrów.
Pewno - pod Guadacanal pakowano zdjęte z rozbitych Aircobr na dzioby PT aby jakoś wzmocnić ich siłę ognia - z braku laku ....Speedy pisze:No i żeby nie był to pełny offtopic, skoro gospodarzem jest Forum Okrętów Wojennych, to wypada dodać że M4 stosowane było też przez USNavy jako uzbrojenie małych okrętów wojennych, kutrów torpedowych itp.
To jest oczywiście prawda, wynikało to ze słabego względnie naboju. Tylko co z tego?Mitoko pisze:Źródła zachodnie jednoznacznie mówią iż pociski miały kiepski zasięg i (co gorsza) kiepską balistykę.
Cudów to z pewnością bym się nie spodziewał. Ale akurat na masę pocisku nie ma tu sensu narzekać, 750-760 g przy tym kalibrze to wartość całkowicie normalna; na prędkość już raczej. A co do celów opancerzonych to przypominam że maksymalna grubość pancerza czołgów niemieckich tego okresu wynosiła 15 mm (w samym koncu lat 30-tych zaczęlo się pokazywać 30 mm w kolejnych wersjach czołgów). Nie pamietam w tym momencie jak było z radzieckimi ale chyba też w granicach tych 30 mm. Coś takiego jest jak sądzę spokojnie w zasięgu możliwości Oldsmobila z kilkuset metrów, 200-300 powiedzmy.Mitoko pisze: Co do możliwości zwalczania celów opancerzonych - amunicja lotnicza jest dość "lekka" - w połączeniu z małą Vpocz i kiepską balistyką nie liczyłbym na cuda.
