Nowości wydawnicze: OKRĘTY (w tym numery specjalne)

[Aramonis]

No coś Ty! O twórcy koła zapasowego to na pewno nie będę się wypowiadał!

[dokker]

Wstępniaków się nie czepiam,były takie i owakie były już pisane dużytmi literami. Każdy może swoje dedukować.
Niestety Pan Skwiot z uporem maniaka xxx (niestety teraz po bodajże trzech numerach już chyba mogę użyć tego słowa) kontynuuje swoją wizję dziejów portu w Gdyni czyli dla niego wiekuistym Gotenhafen.
Dobrze że człowiek ten nie pisze o Powstaniu Warszawskim bo pewnie byłaby "rozróba w Warschau " wywołana prze lokalnych bandytów, co to nie pozwalają bohaterom w Tygrysach odpocząć przed hordą ze wschodu.
Niestety po kiludziesięciu numerach Okrętów musze Panu powiedzieć dziękuję.
Jeszcze raz pragnę Panu przypomnieć że pisze Pan dla polskiego czytelnika, który nie koniecznie podziela pana fascynacje i przyjżnie.
Zresztą mam nadzieję ze nakład Panu przypomni.
Życze powodzenia.

[MiKo]

Uprasza się o nieobrażanie ludzi (wyciąłem), jakby nie były słuszne zarzuty merytoryczne (jak by to powiedział grabarz: straszyć możemy, ale za bramę nie wychodzimy).

[dokker]

Przepraszam.Też się zatanawiałem długo czy napisać tak jak napisałem czy xxx . Ot uczulony bardzo jestem na takie zjawiska jak prezentowana ostatnio linia w było nie było lubianym przeze mnie czasopiśmie.

[Peperon]

Co tam wstępniak.
W materiale o uzbrojeniu japońskich pancerników są dopiero cuda.
Jak się przebiję i ochłonę, to podzielę się wrażeniami.

[Andrzej Ciszewski]

W numerze znalazły się również tradycyjnie wkładki : linie teoretyczne śruby napędowej, oraz rysunek konstrukcyjny steru kierunkowego ORP Orzeł. Plan ORP Czajki, jako zajawka następnego numeru ( co by to nie miało znaczyć). No i oczywiście Tirpitz. Ponieważ wkładki z planami ukazują się, bez żadnego komentarza, dobrze by było, gdyby Redaktor był uprzejmy wyjaśnić, czy te rysunki, to część całości, które będą systematycznie publikowane w jakichś ramach tematycznych, czy należy je traktować jako materiały reklamowe zasobów archiwalnych Autora. Ponieważ już się wydało, że Redaktorowi naczelnemu udało się zakupić oryginalne rysunki z okresu budowy w Anglii OORP,, Grom i Błyskawicy”, to przy takim tempie zanęcania czytelnika publikacjami poszczególnych formatek nie mam szans doczekania na zapoznanie się z nimi. Jak również, nie sądzę, żeby niektóre z nich były komukolwiek potrzebne do czegokolwiek. Chyba że, jako ciekawostka, to może i owszem. Co do samej tematyki pisma, to chyba nie jest źle; w każdym bądź razie takie proporcje jakie zachowano w ostatnim numerze ,,PMW kontra Marynarki zagraniczne” jest jak dla mnie zupełnie OK.

[Peperon]

Trochę to trwało...
I właśnie przyszedł czas na wrażenia z lektury artykułu p. Mirosława Skwiota pt.: „Uzbrojenie japońskich pancerników i krążowników liniowych w okresie 1914-45”. Należy zaznaczyć, że jest to druga część materiału.
Zacznijmy od tego, co można sprawdzić najszybciej.
Skalowanych rysunków mamy dwa opisane jako 1:50. Przedstawiają dwie wersje działek kalibru 25 mm. Nie wiem tylko, dlaczego wersja podwójnie sprzężona jest krótsza aż o 4 milimetry od tych potrójnie sprzężonych. Jednak to w sumie detal, ponieważ na stronie 58 mamy fotkę Mikumy z trzydziałowymi wieżami armat 155 mm. Najciekawsza w podpisie zdjęcia jest klasyfikacja jako… ciężki krążownik.
Kolejne ciekawostki mamy w tabelach.
I tak w tabelach nr 29 i 33 dowiadujemy się, że Kongosy i cała reszta japońskich pancerników do Mutsu włącznie miały w kazamatach wieże.
W podpisie tabeli nr 51 czytamy: „Charakterystyka armaty kalibru 25 mm wersji 1-, 2-, 3-lufowej.” A w tabeli mamy te same dane z góry na dół. O przepraszam różnice są w wierszach nr 1, 2 i 13. Najciekawszy jednak jest wiersz nr 7 – masa całkowita, która jest jednakowa dla wszystkich (!) wersji. Co ciekawe navweaps.com podaje masę najcięższego stanowiska - potrójnie sprzężone. Jest ona o ponad tonę mniejsza od tej w tabeli.
Z tabel nr 52 i 54 można wyciągnąć jeszcze ciekawsze wnioski, że karabiny maszynowe to armaty! Ale to jeszcze nic. Tabela nr 41 miała opisywać stanowiska armat 140 mm, a przedstawia dane dwóch wersji armat 8 cm. Jednak to nie wszystko. W wierszu „system ładowania” przy jednej wersji mamy „ręcznie”, a przy drugiej „Jinroku”, które jest wcześniej w tabeli nr 29. Zresztą zastanawiająca jest „wieża działowa” tych armat. Dodatkową zagadką jest porównanie dla obu wersji wierszy nr 10 – 13. Interesujące jest to, że suma mas armaty i „wieży” nie daje nam w wyniku „masy całkowitej”.

Tabele zatytułowane „Stan i liczba uzbrojenia średniego i przeciwlotniczego pancerników typu…” najlepiej byłoby pominąć milczeniem. Ale niestety za bardzo skoczyło mi przy nich ciśnienie, żeby tak zrobić.
I tak w tabelach nr 44 – 48 mamy cudeńka jakich mało. Przede wszystkim mamy ciekawe pomieszanie roczników (np. 1930) i określeń ogólnych (np. 1 modernizacja). Ale wróćmy do konkretów.
Tabela nr 45 – 1941, przeciwlotnicze Fuso: 8 cm (41 Ge) x 12; 40/12,7 cm (89) II x 4.
Tabela nr 47 – 1941, przeciwlotnicze Mutsu: 8 cm (41) Ge x 8; 40/12,7 cm (89) II x 8 (!)
Przeglądam rysunki w monografiach Fuso (seria Anatomy of the ship) oraz Nagato i Mutsu. Pierwsza autorstwa Janusza Skulskiego, a druga… Mirosława Skwiota. Nie wiem dlaczego, ale tych armat 8 cm nigdzie nie widzę. Czyżby M. Skwiot zapomniał je wrysować na planach, czy też konfabuluje w tabelach do artykułu ?

Część tekstowa, dotycząca artylerii średniej i ciężkiej przeciwlotniczej, została posiekana na mniejsze kawałki i ułożona według typów okrętów. Czemu miało to służyć ? Naprawdę nie mam zielonego pojęcia, ponieważ lekkie uzbrojenie plot i torpedowe zostały przedstawione „w jednych kawałkach”. Opis sprowadza się do wyliczanki co, gdzie, kiedy i na czym było montowane. Niestety nie obyło się bez błędów.
Przy typie Fuso autor podaje, że: „Uzupełnieniem artylerii średniej było 12 armat kalibru 80 mm (!) o długości lufy 40 kalibrów…, 4 krótkich dział kalibru 80 mm o długości lufy 28 kalibrów.” No fajnie, ale we wspomnianej już monografii Fuso mamy informację, że armaty 76, 2 mm były w ilości 5 sztuk od roku 1917. Wręcz kuriozalny wydaje się fakt, że autorowi pomyliło się oznaczenie armat (8 cm) z kalibrem (80 mm). Również podanie, że armaty 15 centymetrowe stały na poziomie pokładu ciągłego niewiele mówi, ponieważ pokładów takich było więcej niż jeden. Wszak pancernik, to nie niszczyciel.
Przy armatach kalibru 140 mm(typy Ise i Nagato) mamy następującą sytuację. Autor podaje, że na typie Ise była montowana modyfikacja druga tych armat, a na Nagato trzecia. Niby w porządku, ale dlaczego te modyfikacje pisze jako Kai 2 i Kai III ? Jak w końcu były one oznaczane ? Również miejsce produkcji wygląda co najmniej dziwnie. W tekście mamy Maruroan, a w tabeli nr 32 jest Kure Kaigun.
W opisie artylerii średniej dla pancerników typu Yamato dowiadujemy się, że wieże z armatami 155 mm były montowane nie tylko na krążownikach typu Mogami, ale również na typie Tone. Jest to o tyle dziwne, że na Tone faktycznie planowane były armaty 155 mm, ale do służby weszły one z dwudziałowymi wieżami armat 203 mm. Brak również jakiejkolwiek wzmianki o modernizacji wież z działami 155 mm przed montażem na typie Yamato.

I to w zasadzie wszystko. Pozostało jeszcze uzbrojenie przeciwlotnicze i torpedowe, ale sadzę, że ta garść zastrzeżeń do tekstu praktycznie go dyskwalifikuje.
Pozostaje jeszcze pytanie: Komu miał on służyć ? Czytelnik, który „liznął” cokolwiek w tej tematyce po prostu się wkurzy na błędy. Gorsze jest to, że młodzież chętna do wejścia w tematykę morską dostanie na „dzień dobry” niezłe zamieszanie w głowie.

Na zakończenie jeszcze jedna refleksja.
Wszystkie stanowiska opisane w tekście Mirosława Skwiota opisane są – zwłaszcza w tabelach – jako wieże. Zastanawiam się czy jest to tylko efekt tłumaczenia z materiałów anglojęzycznych (mount, turret), czy też coś więcej. Jednak wolę nie kombinować co.

[tom]

Peperon - zdjęcia na etapie "składania" często podpisuje kto inny - niekoniecznie autor. I ten ktoś mógł nie zwócić uwagi na taki niuans, że gdy miał armaty sześciocalowe - to jeszcze "pasował" na krążownik lekki, podał więc stan późniejszy (jaki znał).
Z łączeniem opisów typu uzbrojenia faktycznie jest zabawnie. Od dawien dawna spotykałem się z "normalniejszym" łączeniem - artyleria główna i średnia, osobno przeciwlotnicza, osobno -uzbrojenie torpedowe. I tak chyba powinno być.

[Iron Duke]

Do listy błędów dorzuciłbym jeszcze mapkę na str. 24 podpisaną >Plan Gdańska z drugiej połowy 1850 roku........< przedstawiającą Gdańsk ale po roku 1925. Basen Amunicyjny który już jest na tej mapce oddano do użytku 25 października 1925 roku.
I zadziwił mnie podpis mapki.
To jednak mamy Gdańsk a nie Danzig ???

[Peperon]

Z podpisami może faktycznie różnie bywa. Zwróć jednak uwagę (jeśli masz ten numer), że jest to dość rozbudowany podpis - całe dwa zdania - tak więc obstawiam autorstwo M. Skwiota.
Prawdę mówiąc, to ja robiąc taki materiał poszedłbym na podział według kalibru.

[Peperon]

Do listy błędów dorzuciłbym jeszcze mapkę na str. 24 ...

Ale ja czepiałem się tylko jednego tekstu, a nie całego numeru.

[shigure]

...czyli właśnie ktoś się próbuje "podczepić" pod Twoje "czepianie" )

[Colonel]

.... kontynuuje swoją wizję dziejów portu w Gdyni czyli dla niego wiekuistym Gotenhafen.
Dobrze że człowiek ten nie pisze o Powstaniu Warszawskim bo pewnie byłaby "rozróba w Warschau " .....

To jest CHAMSKIE robienie idiotów z czytelników. Użycie przez Musiała polskich nazw miast niemieckich (Kilonia) przy równoczesnym maniakalnym stosowaniu hitlerowskiego nazewnictwa zatrąca o przestępstwo. I to, jak mniemam, ścigane z urzędu.

Może by tak Skwiot z Musiałem kupili po zeszyciku i wpisali własnoręcznie każdy po 1000 razy: GDYNIA, GDYNIA, GDYNIA....

[crolick]

s. 37

...porucznik Brewster został odznaczony Krzyżem Distinguished Service...

[Colonel]

Proste: autor zna tylko słowo "cross", może myślał, że "service" to od serwisu pralek...
Skwiotyzacja polskiego piśmiennictwa morskiego postępuje.

[Iron Duke]

Skwiotyzacja polskiego piśmiennictwa morskiego postępuje.