Torpedowce

[Napoleon]

Włoskie małe torpedowce typu Aldebaran konstrukcji Thornycrofta. Zbudowane w latach 1882-1885 w pięciu seriach - łącznie 20 jednostek (początkowo miały nazwy, potem nadano im oznaczenia). Wyporność niecałe 40 ton, prędkość 21 węzłów. Wymiary: 30,6 x 3,6 x 1,7 m. Uzbrojenie 1x25 MG, 2 wt. Wycofane ze służby na początku XX wieku (przed I wojną), poza torpedowcem Lira, który zatonął w kolizji w 1904 roku.

[Napoleon]

Włoski torpedowiec ze stoczni Yarrow - Avvoltoio z 1879 roku. Drugi torpedowiec we włoskiej flocie (zdjęcia pierwszego, Nibbio, 25-tonowego konstrukcji Thornycrofta z 1878 roku, nie mam). Wyporność 25 ton, prędkość 21 węzłów. Wymiary: 26,2 x 3,3 x 1 m. Uzbrojenie 2 wt, potem też lekkie działko 25mm. Po kilku latach służby nazwę zmieniono na oznaczenie 2Y. Wycofany ze służby na początku XX wieku.

[Napoleon]

Włoskie torpedowce Sparviero i Falco konstrukcji Yarrow. Zbudowane w 1881 roku. Wyporność prawie 40 ton, prędkość nieco ponad 22 w (na próbach). Wymiary: 30,4 x 3,8 x 1,5 m. Uzbrojenie: 1x25 MG i 2 wt. Póżniej otrzymały nazwy/oznaczenia 22Y i 25Y. Wycofane ze służby na początku XX wieku.

[Napoleon]

Włoskie małe torpedowce typu Euterpe (początkowo miały nazwy, później oznaczenia cyfrowo-literowe). Konstrukcja Thornycrofta. W 1883 roku zbudowano 14 takich torpedowców w dwóch seriach. Wyporność ok. 14 ton, prędkość 17-17,5 węzła. Wymiary: 19,2 x 2,3 x 1,2 m. Uzbrojenie 1x25 MG, 2 wt. Większość wycofano ze służby pod koniec lat 90, pojedyncze na początku XX wieku.

[Napoleon]

Torpedowce włoskie 76YA-79YA - z oznaczenia widać, że to okręty konstrukcji Yarrow'a. Zbudowane w latach 1894-1895 (dwa pierwsze w W. Brytanii, dwa we Włoszech). Wyporność niecałe 110 ton, prędkość 26 w (okręty budowy brytyjskiej) lub 22 węzły (włoskiej). Wymiary: 41,2 x 4,3 x 1,5 m. Uzbrojenie 2x37mm rewolwerowe, 4 wt. Wycofano je ze służby jeszcze przed I wojną.

[Napoleon]

Włoskie torpedowce konstrukcji stoczni w Schichau od 56S do 152S (choć numeracja nie była dokładnie kolejna a nazwy/numery w wielu przypadkach zmieniano). Zbudowano w latach 1886-1893 sześć serii tych okrętów: 19+26+12+2+16+18, czyli razem 93 okręty. Wyporność ok. 80 ton, prędkość 21-22 węzły. Wymiary: 39-39,8 x 4,8 x 2 m. Uzbrojenie 2x37 QF, 2 wt. W trakcie służby, w wyniku wypadków, zatonęły: 56S (1886 w Zatoce Biskajskiej podczas sztormu), 105S (w 1890 w kanale Piombino - jw.), 137S (rozbił się w 1906 roku) i 117S (pod koniec 1894 roku koło Brindisi). większość wycofana została na początku XX wieku (przed I wojną). Kilkanaście dotrwało do I wojny podczas której torpedowce te były wykorzystywane do zadań pomocniczych.

[Napoleon]

Włoskie torpedowce typu Aquila: Aquila, Falco, Sparviero, Nibbio i Avvoltoio (konstrukcja Schichau). Wszystkie zwodowane w 1888 roku. Wyporność 137 ton, prędkość ok. 24 w. Wymiary: 46,5 x 5,1 x 2,2 m. Uzbrojone w 2x37 i 3 wt. Wycofane ze służby jeszcze przed wybuchem I wojny.

[Napoleon]

Włoski torpedowiec Condore. Zwodowany w 1898 roku, w służbie 1900. Wyporność niecałe 140 ton, prędkość 26 węzłów. Wymiary: 47 x 5,6 x 1,4 m. Uzbrojenie: 2x37, 2 wt. W późniejszym czasie otrzymał kotły opalane ropą. Wycofany ze służby zaraz po zakończeniu I wojny.

[Kazimierz Zygadło]

Chilijski torpedowiec typu Yarrow w zatoczce Las Torpederas, Valparaiso, około 1882 r.

[Napoleon]

Włoski Pellicano. Zwodowany w 1899, w służbie 1900. Wyporność niecałe 150 ton, prędkość ponad 21 węzłów (miał osiągać 25 węzłów). Wymiary: 47,7 x 5,7 x 1,5 m. Uzbrojenie 2x37, 2 wt. Wycofany wkrótce po zakończeniu I wojny.

[Napoleon]

Włoskie duże torpedowce typu Sirio. Zbudowane w Niemczech (Schichau) w 1905 roku. Wyporność 206 ton, prędkość 25-26 węzłów. Wymiary: 50 x 6 x 1,6 m. Uzbrojenie 3x47 QF i 3 wt. Jeszcze przed I wojną okręty drugiej serii przystosowano do opalania kotłów ropą. W czasie I wojny uzbrojenie zmieniono na 2x76 QF. Scorpione zatonął w kolizji w maju 1917 roku a Saffo rozbił się na brzegu anatolijskim w kwietniu 1920. Pozostałe okręty (Sirio, Sagittario i Spica) wycofano ze służby na początku lat 20.

[Napoleon]

Włoskie torpedowce Pegaso, Perseo, Procione i Pallade. Zbudowane w latach 1905-1906. Wyporność 206 ton, prędkość 25-26 węzłów. Wymiary: 50,1 x 5,3 x 1,7 m. Uzbrojenie 2x57 QF, 1x47 QF (potem, w czasie I wojny, zmienione na 2x76 QF) i 3 wt. Jeszcze przed I wojną przystosowane do opalania kotłów ropą. Perseo zatonął w lutym 1917 w wyniku kolizji u wybrzeży Sycylii. Reszta została wycofana w pierwszej połowie lat 20.
W latach 1906-1909 zbudowano kolejnych 8 podobnych torpedowców (typ Cigno - wszystkie nazwy zaczynały się na literę C) i 6 typu Alcione (wszystkie nazwy na A). Były nieco większe - pierwsze miały wyporność 208 ton, kolejne 217 ton. Reszta danych była podobna. Z grupy drugiej Centauro rozbił się na brzegu w listopadzie 1921. Wszystkie zostały wycofane w latach 20.

[Napoleon]

Tureckie torpedowce Abdul Mecid i Hamidiye - potem Yunus. Budowy włoskiej. Oba zwodowane w 1901 toku. Wyporność 145 ton, prędkość 26-27 węzłów. Wymiary: 50,6 x 5,7 x 1,2 metry. Uzbrojenie 2x37, 2 wt. Pierwszy został zatopiony we wrześniu 1911 roku niedaleko Prewezy (zaraz na początku wojny). Yunus został wycofany ze służby zaraz po I wojnie, ale później przeszedł modernizację i był wykorzystywany jako patrolowiec straży celnej a potem awizo (po połowy lat 30).

[Napoleon]

Bułgarskie torpedowce konstrukcji francuskiej Druzki, Smeli, Chrabrij, Strogi, Letjaszczi i Szumni. Zwodowane w latach 1907-1908, w służbie 1908-1909. Wyporność niecałe 100 ton, prędkość 26 w. Wymiary: 38 x 4,4 x 2 m. Uzbrojenie 2x47 i 3 wt. Uczestniczyły w wojnach bałkańskich i w I wojnie. Szumni zatonął we wrześniu 1916 koło Warny na rosyjskiej minie. Letjaszczij rozbił się pod koniec listopada 1918 (już po zakończeniu wojny). Po wojnie pozostałe przerobiono na trałowce a w latach 30 na patrolowce. Smeli zatonął podczas sztormu w maju 1943, pozostałe zaś w 1944 roku zostały zajęte przez Rosjan w Warnie. Druzki dotrwał do dziś jako pomnik w Warnie.