Wszystko inne niż pancerniczki :)

[Napoleon]

Odświeżyłem pancerniczki, to i do nie-pancerniczków należałoby coś wstawić. Analogicznie - brytyjskie i duże.

[Krzysztof Gerlach]

Piękne zdjęcia pięknych jednostek. Ponieważ to wszystko fregaty śrubowo-żaglowe, występuje na nich jedna cecha, tutaj dobrze widoczna przede wszystkim na fotografiach okrętów "Galatea" oraz "Immortalite". Na rufie, przy linii wodnej, pojawia się "dziura", która wielu niefachowców - jak np. autorów encyklopedii - całkowicie myli, doprowadzając niekiedy do karykaturalnych efektów rysunkowych, sugerujących wysuwanie z konchy rufowej płetwy steru na jakimś drągu (vide "The Encyclopedia of Ships" ed. Chris Marshall, sylwetka fregaty "Euryalus"). Tymczasem to tylko ślad rozwiązania pasjonatom bardzo dobrze znanego - szybu do podnoszenia śruby. Z uwagi na niską efektywność ówczesnych silników parowych wszystkie pełnomorskie parowce musiały wykorzystywać żagle, ile tylko się dało. Ponieważ śruby i kominy przeszkadzały w sprawnym poruszaniu się na żaglach, prawie wszystkie jednostki parowo-żaglowe najlepszej kategorii miały w tamtych czasach opuszczane kominy i podnoszone do kadłuba śruby. Stąd podwójne tylnice (między nimi ten szyb z całym urządzeniem windującym). Ale płetwa sterowa była mocowana do bardzo solidnej drugiej tylnicy! Tutaj raczej tego nie widać, lecz na innych zdjęciach podobnych jednostek można czasem znaleźć dodatkowy, mylący łuk w powietrzu, przeróżnie i cudacznie interpretowany, a będący naprawdę tylko częścią ruchomej ramy, w której osadzano śrubę.

[Napoleon]

Co do tego pływania pod żaglami - to poniżej dwa efektowne zdjęcia.
Szukałem też zdjęcia, na którym lepiej by było widać tę rufę, ale póki co nie znalazłem.

[Krzysztof Gerlach]

Ale za to na ostatnim zdjęciu "Topaze" jeszcze lepiej widać górną, nadwodną część szybu śruby, masywną drugą tylnicę i coś w tej wolnej przestrzeni, co niemal na pewno jest cięgnem windy do podnoszenia pędnika!
Warto też zwrócić uwagę na cechę takielunku bardzo typową dla tamtej epoki, a niespotykaną w okresach wcześniejszych i do końca wojen napoleońskich - dolne sztaksle międzymasztowe zniknęły, a ich miejsce zajęły gaflowe trajsle, przez co od kolumny każdego z trzech masztów pełnorejowców odchodzi gafel, niczym na szkunerach. Około połowy XIX w. rozwiązanie takie było popularne nawet na statkach handlowych.

[dessire_62]

Dziób i rufa HMS Shah, poezja

[karol]

Też jestem ciekaw, bo Schichau pobudowął trochę tych torpedowców dla różnych odbiorców

A tymczasem niemieckie awizo Zieten:


Kliknij obrazek, aby powiększyć

Czyżby to wodowanie? Znalezione na Portel w komentarzu nomen omen do wycieczki parafii baptystycznej w starych archiwach prasowych miasta

Dodano po 6 minutach 43 sekundach:
Ale oczywiście nic nie mam przeciwko taakim zdjęciom poglądowym!