Nie chciałem obrazić. Po prostu w temacie jestem nowy i prócz jednej książki która tylko częściowo jest o okrętach żaglowych i ogranicza się do bitew na Bałtyku mam tylko Wikipedię.
Dlatego też że spotkałem się z niekorzystnymi komentarzami na temat Wikipedii najpierw zapytałem "dlaczego"
A poza tym masz inne internetowe źródła z których mógłbym korzystać? Tak bym zrobił najchętniej, chociaż bardziej wolałbym książki ale niestety ciężki okres żeby wydawać na nie pieniądze, może za kilka miesięcy.
Emotikon wyraźnie wskazywał, że nie czuję się obrażony (niby z jakiego powodu?!), tylko setnie rozbawiony.
Jest pełno specjalistycznych stron internetowych (młodsi koledzy na pewno chętnie je wskażą), ale na wszystkich są jakieś błędy, więc nie będę brał za nie odpowiedzialności, polecając konkretną, a nie mam czasu recenzować wszystkich.
Natomiast ze źródeł pisanych dotyczących omawianych okrętów akurat najlepsze są te dwie książki, na które powołuje się autor przywołanego hasła z Wikipedii!!! Tyle tylko, że nie wystarczy je mieć, trzeba jeszcze umieć przyczytać ze zrozumieniem. Gdyby tego dokonać, okazałoby się, że autorzy owych opracowań dobitnie podkreślają, że w połowie XIX w. jedynie trójpokładowce (i to tylko duże z nich!) zaliczano do pierwszej rangi, a największe nawet dwupokładowce kwalifikowały się do drugiej, bez względu na liczbę dział. Otóż w latach 1820-tych Francuzi wymyślili sobie bardzo długie dwupokładowce, na których mieściło się 100 dział. Nieco później podobne jednostki zaczęli budować Brytyjczycy, lecz ponieważ nie zapełniali działami śródokręcia spardeku (poza samym początkiem), nie dobili się do 100 dział. Ale w 1853 spłynął na wodę śrubowo-żaglowy Saint Jean d'Acre, który był tak długi, że i przy angielskim systemie rozstawianie dział, przekroczył ich setkę. Nadal był jednak dwupokładowcem, więc do pierwszej rangi nie należał, o czym można przeczytać i u Lyona i u Lamberta, trzeba jedynie - oczywiście jeśli się ma te książki - rozumieć, co się czyta, a której to umiejętności autorowi hasła z Wikipedii zabrakło. Okręty typu Conqueror (Conqueror oraz Donegal) stanowiły lekko przedłużoną wersję (i z mocniejszymi silnikami) liniowca Saint Jean d'Acre, więc cechowały je wszystkie rzeczy podane przeze mnie dla poprzednika.
Krzysztof Gerlach
Witam, dziękuję za odpowiedź w temacie francuskich okrętów.
Bardzo proszę o opis danych i losów brygu VIPER (zdobyty 1794).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Viper – pierwotnie francuski bryg korsarski budowany w Hawrze od marca do października 1793 przez Michela Reine. Jeszcze na pochylni zarekwirowany (w kwietniu) przez francuską marynarkę wojenną i wcielony do niej jako 12/16-działowa korweta (o takielunku brygu) Vipère, zwodowana w sierpniu 1793. Nośność około 200 ton, wyporność około 370 ton, wymiary: 92' x 24’4”. Załoga 116. Uzbrojenie: 2 x 6-f i 10 x 4-f. W listopadzie i grudniu 1793 krążyła po wodach kanału La Manche, tam też zdobyta przez Anglików 23.01.1794. Wyposażana w Portsmouth od 30.01.1794 do 9.10.1794 i zarejestrowana w Royal Navy pod nazwą Viper jako 18-działowy bryg-slup. Wymiary: 95’7” x 26’5,5” x 12’3”, tonaż 290 ton. Załoga: 100. Uzbrojenie: 16 x 6-f i 2 karonady 12-f. W aktywnej służbie pod brytyjską banderą od 1794. Od 1795 na wodach irlandzkich. W sztormowej pogodzie zepchnięty 2.01.1797 na wybrzeże Irlandii w pobliżu ujścia rzeki Shannon i stracony z całą załogą.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Jack Tar – pierwotnie francuski okręt korsarski, zdobyty przez Anglików w Indiach Zach. 16.03.1794 i wcielony do Royal Navy jako 14-działowy bryg o tonażu 193 tony. Załoga: 90. Uzbrojenie: 14 x 4-f. W aktywnej służbie pod brytyjską banderą od kwietnia 1794. Zarejestrowany jako slup 17.07.1794. Przybył do Woolwich 16.10.1794 i został tam sprzedany 20.11.1794.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Earl of Chatham – kanonierka 12-działowa jakoby kupiona w 1792, a prawdopodobnie – wbrew wzmiance w dokumentach – w 1793. Wycofana ze służby przed 1800. Nie została oficjalnie zarejestrowana w spisach marynarki, więc prawie nie ma o niej danych. Najnowsze prace Winfielda w ogóle ignorują istnienie takiej jednostki, zapewne traktując ją jako efekt pomyłki w papierach lub pomylenie z małym cywilnym szkunerem tej nazwy, kupionym w 1790 i służącym w Royal Navy w latach 1791-1793.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Witam, dziękuję za odpowiedź.
Bardzo proszę o opis danych i losów okrętu MARSOUIN (zdobyty 1795).
Panie Krzysztofie, jeśli można zapytać, kto to był prof. Inman (projektował okręty w pierwszej połowie XIX wieku) ?
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Marsouin – francuska fluita, budowana w Bayonne w latach 1786-1788, zwodowana w 1788. Projektant Pierre-Alexandre-Laurent Forfait. Nośność 750-800 ton. Uzbrojenie: 22 x 8-f i 4 działka relingowe. Zdobyta przez Anglików 11.03.1795 przy Gwadelupie i wcielona do Royal Navy bez zmiany nazwy jako 16-działowy, trójmasztowy slup gładkopokładowy. Tonaż 325 ton. Nie został jednak użyty w aktywnej służbie, a w 1799 wycofano go z marynarki wojennej.
Wielebny James Inman (1776-1859) to ciekawa postać, lecz trudno go uznać za projektanta okrętów sensu stricto. Był matematykiem, profesorem matematyki w Royal Navy College od 1807. Zajmował się miedzy innymi problemami nawigacji i astronomii, napisał tablice wykorzystywane przez kilka pokoleń nawigatorów. W 1809 mianowano go szefem nowo utworzonej Szkoły Architektury Okrętowej, która zaczęła praktyczną działalność w 1810 czy 1811. Niemal od samego początku szkoła znalazła się w ogniu krytyki tradycjonalistów uważających, że do projektowania okrętów potrzebny jest talent i praktyczne doświadczenie, zaś takie bzdury jak matematyka nie służą do niczego. Na dodatek pech chciał, że wykładowcy i absolwenci szkoły zostali wciągnięci w wir walki politycznej. Ponieważ placówka została założona za torysów, stała się przedmiotem nienawiści wigów i jeszcze jedną odskocznią do atakowania rządu przez opozycję. Gdy bezpardonowy atak na osobę i posadę Inspektora Marynarki, Roberta Seppingsa (wówczas praktycznie głównego projektanta) przypuścił kapitan William Symonds, wigowie skupili się na wychwalaniu jego pomysłów, zaś projekty Szkoły Architektury Okrętowej i odpowiedzialny za nie Inman zyskali rangę symbolu strony przeciwnej. Zaangażowany politycznie Frederick Marryat, komandor Royal Navy i autor słynnej powieści marynistycznej „Peter Simple”, uczynił Inmana bohaterem szeregu kłamliwych, ale dowcipnych historyjek, w których ośmieszał jego osobiście i „niepotrzebną” naukę w ogóle. Pierwszym, całkiem skądinąd udanym projektem Inmana był 18-działowy, gładkopokładowy slup trójmasztowy Rose z 1819 (zwodowany 1821). Kiedy w 1830 wigowie wreszcie dorwali się do władzy po wielu latach niecierpliwego przebierania nogami, wkrótce - w 1832 - wyrzucili zawodowca i wybitnego konstruktora Seppingsa, mianując na jego miejsce amatora Williama Symondsa. W tym samym roku udało im się doprowadzić do zamknięcia szkoły kierowanej przez Inmana, która jakoby wypuszczała „mieszańców, nie dających dowodów wyższości ani w dziedzinie projektowania ani konstruowania okrętów”, a nauka w niej „była zbyt teoretyczna jak dla budowniczych okrętów, a niewystarczająco zaawansowana na potrzeby projektantów”. Faktem jest, że ani Inman, ani jego Szkoła nie stworzyli nigdy jakiejś szczególnie pamiętnej jednostki. Tym niemniej profesor Inman miał jeszcze swoją chwilę satysfakcji, kiedy zasiadając od 1846 w specjalnej Komisji zdołał wytknąć wszystkie błędy osobliwych żaglowców Symondsa i był jedną z osób, które przyczyniły się do jego upadku. Zaś wśród tych „mieszańców”, których Inman wypuszczał, znalazł się niejaki Isaac Watts, przyszły projektant okrętu Warrior, wyznaczającego początek nowej epoki.
Były trzy żaglowce spełniające Pana określenia, jednak żaden nie należał do Royal Navy.
Fly – 29-tonowy kuter brytyjskiej straży celnej wcielony do służby w 1793, wycofany w 1806.
Fly – 12/14-działowy bryg-slup brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Tonaż 176 ton. Zbudowany w Bombaju w 1793. Zdobyty przez Francuzów w 1803 w Zatoce Perskiej.
Nautilus – 14-działowy bryg-slup brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Zbudowany c. 1794. Tonaż około 180 ton. Uzbrojenie: 4 x 9-f i 10 karonad 18-f. W 1811 brał udział w operacji zdobycia Jawy. Zdobyty przez Amerykanów 18.02.1815 w cieśninie Sunda już po zawarciu pokoju. Mimo że dowódca brygu, porucznik Charles Boyce, wysłał łódź na amerykański okręt z informacją, że traktat pokojowy między obu państwami został podpisany, Amerykanie – zdecydowanie przeważający siłą – otworzyli ogień, zabijając 7 Anglików i raniąc 8. Oczywiście zdobyty nielegalnie żaglowiec musieli potem oddać (1 lipca), ale nie znam jego dalszych losów.
Krzysztof Gerlach pisze:
Nautilus – 14-działowy bryg-slup brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Zbudowany c. 1794. Tonaż około 180 ton. Uzbrojenie: 4 x 9-f i 10 karonad 18-f. W 1811 brał udział w operacji zdobycia Jawy. Zdobyty przez Amerykanów 18.02.1815 w cieśninie Sunda już po zawarciu pokoju. Mimo że dowódca brygu, porucznik Charles Boyce, wysłał łódź na amerykański okręt z informacją, że traktat pokojowy między obu państwami został podpisany, Amerykanie – zdecydowanie przeważający siłą – otworzyli ogień, zabijając 7 Anglików i raniąc 8. Oczywiście zdobyty nielegalnie żaglowiec musieli potem oddać (1 lipca), ale nie znam jego dalszych losów.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
W 1806 w Bombaju zbudowano 14 dzialowy bryg Nautilus 185bm ton
W 1829 roku mial 10 dzial.
Zatonal na poczatku 1834 roku wybrzezy wyspy Macaur kolo Serbejet (wyspa St.Johan ) czy to to samo bo tez mam Emerald Island, 23 miles NW od St.John
