Forum Okrętów Wojennych

Bardzo słusznie podniesiono kwestię różnic pomiędzy załogami oddziałów Niebogatowa i Rożestwieńskiego. Nie wiem akurat, czy załogi Niebogatowa były lepsze, ale miały bez porównania LEPIEJ. Przez cały rejs Rożestwieński dręczył swoich ludzi. Oficerów (a osobliwie dowódców okrętów) psychicznie, a prostych matrosów fizycznie. Obsługi dział bezustannie musiały przy nich koczować, jakby dowódca wierzył w realność japońskiej napaści gdzieś w Kanale La Manche czy w Zatoce Vigo. Niebogatow i Felkerzam dawali załogom więcej swobody, liberalniej też puszczając na ląd. Wyżywienie u Rożestwienskiego było nędznie monotonne i chyba niesmaczne. Swoje robili czynownicy z Morskowo Wiedomstwa działając z rutyną nie uwzględniającą, że toczy się wojna. W. Ja. Krietiannikow w pracy "Cuszimskoje srażenije 14 - 15 maja 1905 g.", Sankt-Pieterburg 2003, wiele stron poświęca na problemowi przydzielania po zakończeniu kampanii przez okrety doświadczonych załóg do ekipaży (czyli do jednostek w koszarach na lądzie) i okrętowaniu na ich miejsce rezerwistów, ludzi z aresztów czy karnych batalionów. Anegdotycznie wręcz brzmi sytuacja opisana na str 55 ww. książki. Autor powołuje się tam na wspomnienia oficera torpedowego z pancernika "Sisoj Wielikij". Miał on napisać, że personel eskadry Rożestwienskiego (zapewne chodziło o oficerów) nie uważał okrętów Niebogatowa za istotne wsparcie jeśli uwzględnić same jednostki, ale bardzo liczył na jakość ich załóg, naiwnie oczekując, że wśród nich będzie "kwiat" celowniczych dział i w ogóle instruktorzy artyleryjscy. Dopiero w niewoli w Japonii (a przynajmniej oficerowie mieli tam wręcz luksusowe warunki, za co skądinąd w ramach warunków pokojowych gosudarowi przyszło słono zapłacić)dowiedziano się, że najlepsi celowniczowie-instruktorzy i oficerowie poszli do ekipaży, pomimo próśb o dalszy przydział na okręty, a w zamian nich załogi okrętów uzupełniono "komandoj, sobrannoj s boru da s sosienki".

PS. Nie da się ukryć, że bardzo przyjemnie bierze mi się udział w sympatycznej wymianie myśli o wojnie 1904 - 1905. Jeszcze 2 czy 3 posty, a wyjadę z baletnicą Krzesińską II ("II" dlatego, że zaczęła tańczyć po starszej siostrze), która też jakimś tam udział w wojnie może i miała), a tymczasem dopiero teraz dopatrzyłem się, że przedmiotowe pancerniki wyposażał i nasz Pruszków. Mianowicie w książce R. M. Mielnikowa "Bronienoscy tipa Borodino", Sankt-Peterburg 1996, wykazano jak krowie na rowie, że Bałtijskij Zawod zamówił w firmie W. Tilmansa z Pruszkowa w pobliżu Warszawy dla wyposażenia kajut jakieś "szczitowyje paneli iz tonkolistowogo żelieza". Czytając zaś o tych tam Swietłanach, które Ksenofont topić bez miłosierdzia kazać raczyłby naszym podwodnym wilkom w rodzaju sławnego Kłoczkowskiego przypomniałem sobie, że i w tych jednostkach miał (czy: miał mieć) udział przemysł z Królestwa. Ale to już inna historia.

Ogromna prośba do Szanownego Modyfikatora o przeniesienie materiału o załogach Niebogatowa do pechowców spod Cuszimy. Przez karygodny brak pomyślunku stworzyłem byt zbędny, za co i przepraszam ogromnie i szczerze.

Admiral Byng pisze:Ogromna prośba do Szanownego Modyfikatora o przeniesienie materiału o załogach Niebogatowa do pechowców spod Cuszimy. Przez karygodny brak pomyślunku stworzyłem byt zbędny, za co i przepraszam ogromnie i szczerze.

Nie ma możliwości łączenia tematów. Ale możesz np. powtórzyć ww. post w odnośnym, a ten się usunie

Admiral Byng pisze:Niebogatow i Felkerzam dawali załogom więcej swobody, liberalniej też puszczając na ląd.

Co przekładało się na większe nastroje rewolucyjne w tych załogach, ale głównym tego powodem było przede wszystkim lepsze poinformowanie w przebiegu wojny i sytuacji w kraju od marynarzy Rożestwieńskiego.

Nie za bardzo rozumiem co Seba ma na myśli. Bo z tych informacji, które posiadam, to fermentu rewolucyjnego w załogach rosyjskich, czy to II czy III Eskadry, praktycznie nie było. Coś tam zdarzyło się na Nachimowie, coś tam na innym okręcie (nie pamiętam w tej chwili którym), ale to były odosobnione incydenty bez żadnego znaczenia. Było trochę problemów z dyscypliną podczas postoju na Madagaskarze. Ale to były "klasyczne' problemy - pijaństwo (zresztą u Rosjan "normalne" - czytałem angielskie raporty o rejsie zespołu Wirieniusa - we wszystkich pojawiało się zaskoczenie związane z częstymi przypadkami pijaństwa wśród Rosjan, i to nie tylko prostych marynarzy ale i oficerów!), hazard itp. Przy czym statystykę pogarszały załogi transportowców. To dopiero historiografia komunistyczna próbowała do tego dorobić "ideologiczną gębę". W gruncie rzeczy były to jednak tylko "zwykłe" problemy z dyscyplina spotęgowane tym, że przez trzy miesiące załogi miały mało co do roboty.
Co ciekawe, informacji o "wystąpieniach rewolucyjnych" w eskadrze Niebogatowa jest zdecydowanie mniej - bo i styl dowodzenia inny i mniej wolnego czasu.

Nie mam świetnej powieści (z elementami dokumentalnymi) Nowikowa-Priboja "Cuszima", ale czytałem dzieło z przyjemnością. Przyjemność owa wynikała z faktu, że i to się dobrze czyta i że opisuje klęskę WLAŚCIWEJ STRONY. I zdaje mi się, że autor opisuje jakiś quasi buncik na Orle, tuż przed bitwą. W wyniku buntu marynarze wyrabowali jakieś książki. Rabowano ściśle wybrane książki, m. in. ponoć dzieła E. Orzeszkowej.

oficerowie poszli do ekipaży,

Cala flota rosyjska byla podzielona na ekipaze,
tak ze nie wiem o co chodzi,
takie cytowanie bez sensu.

Istotnie, A. von Mach ma rację w krytyce - poszli na ląd w oczekiwaniu na przydział na okręty. Skrót myślowy, który zastosowałem zawierał za dużo potocznego skrótu. Praktyka taka była niemożliwa w Port Arturze przed wojną - brakowało tam koszar na lądzie (tzw. ekonomia) i czy okręt był w kampanii, czy nie, to i tak trzeba było trzymać załogi na pokładzie.