Forum Okrętów Wojennych

Czy ktoś może wie jak się ma do realiów II w.ś. zakaz (konwencja Haska?) stawiania min, które się nie deaktywują po zerwaniu z minliny?

MiKo pisze:Czy ktoś może wie jak się ma do realiów II w.ś. zakaz (konwencja Haska?) stawiania min, które się nie deaktywują po zerwaniu z minliny?

Tak na szybko, wiem ze rosyjskie miny wz. 08 oraz niemieckie EMC miały tego rodzaju zabezpieczenie. O innych flotach i innych modelach min to muszę poszperać.

We włoskich minach były stosowane deaktywatory hydrostatyczne (typ 125/1933), w których zmniejszenie ciśnienia - wypłynięcie miny na powierzchnię - powodowało jej rozbrojenie, deatywatory mechaniczne (typy 145/1935, 200/1936, 150/1935), gdzie zmniejszenie napięcia liny kotwicznej rozbrajało minę oraz czasowe (typy 70/1918 - bezpiecznik galwaniczny zatapiający minę po 9 godzinach lub w „Torpedine Beta” - mechanizm zegarowy zatapiający minę po 1-48h). We włoskich minach „Tipo V” mechanizmu samorozbrajającego nie montowano.

W japońskich minach typu 88m1 do rozbrajania zerwanej z liny kotwicznej miny służył łańcuszek łączący detonator z prowadnicą liny kotwicznej - zerwanie liny napinało łańcuszek, który rozłączał detonator.

W holenderskich minach „siedmiozapalnikowych” był mechanizm mechaniczny.

Francuzi - niezgodnie z konwencją - nie stosowali bezpieczników w minach breguet’a (B1 i B4M), natomiast w minach HS4 mieli dość nieskuteczny mechanizm „widelcowy”, w którym widelcopodobna „łapa” zwalniana przez zmniejszone napięcie liny kotwicznej miała blokować mechanizm hydrostatyczny zapalnika.

W niemieckich minach BMC i FMC stosowano prosty mechanizm samorozbrający - przełącznik który po zwolnieniu naprężenia liny kotwicznej przerywał obwód zapalnika. Miny typu UMB miały podwójne zabezpieczenie - mechaniczne i hydrostatyczne.

Amerykanie stosowali elektryczne mechanizmy „sterylizacji” zerwanych min kotwicznych.

Dzięki!