Forum Okrętów Wojennych

Odświeżyłem pancerniczki, to i do nie-pancerniczków należałoby coś wstawić. Analogicznie - brytyjskie i duże.

Piękne zdjęcia pięknych jednostek. Ponieważ to wszystko fregaty śrubowo-żaglowe, występuje na nich jedna cecha, tutaj dobrze widoczna przede wszystkim na fotografiach okrętów "Galatea" oraz "Immortalite". Na rufie, przy linii wodnej, pojawia się "dziura", która wielu niefachowców - jak np. autorów encyklopedii - całkowicie myli, doprowadzając niekiedy do karykaturalnych efektów rysunkowych, sugerujących wysuwanie z konchy rufowej płetwy steru na jakimś drągu (vide "The Encyclopedia of Ships" ed. Chris Marshall, sylwetka fregaty "Euryalus"). Tymczasem to tylko ślad rozwiązania pasjonatom bardzo dobrze znanego - szybu do podnoszenia śruby. Z uwagi na niską efektywność ówczesnych silników parowych wszystkie pełnomorskie parowce musiały wykorzystywać żagle, ile tylko się dało. Ponieważ śruby i kominy przeszkadzały w sprawnym poruszaniu się na żaglach, prawie wszystkie jednostki parowo-żaglowe najlepszej kategorii miały w tamtych czasach opuszczane kominy i podnoszone do kadłuba śruby. Stąd podwójne tylnice (między nimi ten szyb z całym urządzeniem windującym). Ale płetwa sterowa była mocowana do bardzo solidnej drugiej tylnicy! Tutaj raczej tego nie widać, lecz na innych zdjęciach podobnych jednostek można czasem znaleźć dodatkowy, mylący łuk w powietrzu, przeróżnie i cudacznie interpretowany, a będący naprawdę tylko częścią ruchomej ramy, w której osadzano śrubę.

Co do tego pływania pod żaglami - to poniżej dwa efektowne zdjęcia.
Szukałem też zdjęcia, na którym lepiej by było widać tę rufę, ale póki co nie znalazłem.

Ale za to na ostatnim zdjęciu "Topaze" jeszcze lepiej widać górną, nadwodną część szybu śruby, masywną drugą tylnicę i coś w tej wolnej przestrzeni, co niemal na pewno jest cięgnem windy do podnoszenia pędnika!
Warto też zwrócić uwagę na cechę takielunku bardzo typową dla tamtej epoki, a niespotykaną w okresach wcześniejszych i do końca wojen napoleońskich - dolne sztaksle międzymasztowe zniknęły, a ich miejsce zajęły gaflowe trajsle, przez co od kolumny każdego z trzech masztów pełnorejowców odchodzi gafel, niczym na szkunerach. Około połowy XIX w. rozwiązanie takie było popularne nawet na statkach handlowych.

Dziób i rufa HMS Shah, poezja