Forum Okrętów Wojennych

Pancerniki t. Nassau (w sł. 1910, 4 jedn.) posiadały 6 podwodnych wt 450mm, z których 4 umieszczono na burtach prostopadle do osi symetrii. Było to standardem ówczesnych niemieckich pancerników i krążowników liniowych. Nie wiem jakie było ograniczenie szybkości okrętów w trakcie ich odpalania, ale na pewno nie mniej niż 10 węzłów!
Orzeł rozwijając pod wodą do 9 w. (ekonomiczna 5 w.) nie powinien tym bardziej mieć z tym problemów.
Poza tym to nie był okręt o napędzie atomowym żeby ganiać pod wodą za konwojami i odpalać torpedy na pełnej szybkości. Torpedy były odpalane przy ok. 2-3 w. po zajęciu odpowiedniej pozycji przed celem. I w tym przypadku nie ma znaczenia gdzie się wyrzutnie znajdowały - na dziobie, rufie czy śródokręciu.

Kolega zapomina, że wt na "Orłach" po ich skierowaniu na cel wystawały poza obrys kadłuba - i właśnie to było powodem ograniczenia prędkości ich użycia w zanurzeniu. I właśnie to stało się powodem nieudanego ataku "Orła" na niemiecki statek płynący w konwoju.

Pozdrawiam,
Maciej

Witam

Ksiązka M. Borowiak "Stalowe drapieżniki" (jak się komuś uda, to można ją jeszcze namierzyć w Empiku lub innychksięgarniech).
Strona 182 - jest zdjęcie obróconej wyrzutnu na Wilku.
Jak zrobię skan to podeślę na forum.

No właśnie - w tej dyskusji niejako zapominamy iż analogiczne wt miały też Wilki

analogiczne Mitoko? ej chyba przesadziłeś, tylko idea była analogiczna

Grudziński w swoim raporcie z patrolu wykonanego od 03-18.04. w pozycji o uszkodzeniach uważa że koła zębate w wyrzutniach obracalnych były zbyt słabe. Przy prędkościach większej niż 2 węzły podstawa wyrzutni przechylała się ku rufie. Sądził że mocniejsze koła zębate mogły by utrzymać wyrzutnie w odpowieniej pozycji.

Waldek K pisze: ↑2004-12-27, 13:15 ...Na wzmiankowanej stronie znalazłem takie oto fotki:

Orzeł w trakcie wyposażania - na rufowych aparatach brak osłon

Odgrzewając temat...
Co to za fotka, czy jest jeszcze dostępna bo stronę już wcięło.

Gość pisze: ↑ Grudziński w swoim raporcie z patrolu wykonanego od 03-18.04. w pozycji o uszkodzeniach uważa że koła zębate w wyrzutniach obracalnych były zbyt słabe. Przy prędkościach większej niż 2 węzły podstawa wyrzutni przechylała się ku rufie. Sądził że mocniejsze koła zębate mogły by utrzymać wyrzutnie w odpowieniej pozycji.

Interesujące, że stwierdzono to dopiero w 1940 r po patrolu kwietniowym. Wynika z tego, że tych wyrzutni chyba nie używano pod wodą w trakcie ćwiczeń jeszcze przed wojną.