Forum Okrętów Wojennych

Tak nawiasem, to zastanawiam się (patrz ostatnie zdjęcie Ganguta) dlaczego lufy armat osłaniano tymi drewnianymi konstrukcjami? Ktoś wie o co tu chodziło?

Może ochrona przed mrozem i śniegiem?

Też tak mi się wydaje, ale tylko wydaje. Pewności nie mam, stąd się pytam. Może ktoś wie na pewno dlaczego?
Idąc zaś dalej, prezentuję rosyjski pancernik Nawarin. Zainspirowany i wzorowany na brytyjskich pancernikach Nile i Trafalgar (co widać od razu, na pierwszy rzut oka). Zwodowany w 1891 roku, oddany do służby dopiero w roku 1896. Teoretycznie miał wypierac ok. 9,5 tys. ton wody, w rzeczywistości jego wyporność wynosiła 10200 ton. Osiągał prędkość prawie 16 węzłów. Uzbrojenie: 4x305/35 BL, 8x152/35 BL, liczna art. lekka i 6 wt. Dość dobrze opancerzony, choć pas pancerny na linii wodnej nie rozciągał się od dziobu do rufy (końca nie były opancerzone). Ale relatywnie duża powierzchnia kadłuba chroniona była pancerzem. Ze względu na niską wolną burtę nie miał dobrej dzielności morskiej, a przy większej fali trudno mu było rozwinąć więcej niż 12-13 węzłów.
Wziął udział w wyprawie II Eskadry na Daleki Wschód i w bitwie pod Cuszimą. W dziennym boju odniósł stosunkowo nieduże uszkodzenia, ale zatopiony został w nocnych atakach torpedowych (zainkasował w sumie 3 torpedy).

Sułtan turecki Abdul Aziz był fascynatem wszelkich nowinek technicznych. Szczególnie interesował się flotą. Na początku lat 60 powołał specjalną komisję, która miała opracować wytyczne do rozwoju floty tureckiej. Komisja zarekomendowała budowę okrętów o żelaznej konstrukcji i dużym potencjale modernizacyjnym. I według tych wytycznych była rozbudowywana była flota turecka. Według nich też budowano serię pancerników typu Aziziye/Osmaniye. W pierwszej połowie lat 90 przeszły one daleko idącą modernizację (przebudowę), po której należały już raczej do "nowych" czasów (abstrahując od tego, czy ta przebudowa była udana i rzeczywiście znacząco zwiększyła ich wartość bojową). Po jej zakończeniu ich wyporność wynosiła ok. 6200 ton, prędkość 13-14 węzłów. Uzbrojenie: 2x240/35 BL, 8x150/25 (?) BL, 6x105 BL i kilka lekkich.
Edit. Niestety, z kilku zdjęć jakie mam, weszło tylko jedno. ale niezłe, więc zostawiam.

Brytyjski pancernik Hood. Okręt ten zbudowany został według tej samej filozofii co Nile/Trafalgar (niska wolna burta, dobrze opancerzony kadłub, art. główna rozmieszczona w cylindrycznych wieżach). Wyporność 14150 ton, prędkość 16,7 węzłów. Uzbrojenie: 4x343/30 BL, 10x152/40 QF, art. lekka, 5 wt. Pancerz burtowy na linii wodnej - 457-356 mm (pas pancerny powyżej - 102 mm), art. główna - 482-279 mm, kazamaty art. średniej - 152 mm. Jak można się spodziewać, jego dzielność morska nie była zachwycająca.

Turecki pancernik Masudiye po gruntownej modernizacji (zdjęcia w temacie pancerniki 1860-1880). Po przebudowie na przełomie wieków stał się w zasadzie nowym okrętem. Wypornośc - ponad 9100 ton. Prędkość - ok. 16-17 węzłów. Uzbrojenie: 2x234/40 QF, 12x152/45 QF, 14x76 QF plus lekkie. Opancerzenie nie uległo większym zmianom. W 1914 roku pancernik został zatopiony w Dardanelach przez brytyjski okręt podwodny B 11.

Brytyjskie pancerniki typu Royal Sovereign. Zbudowano ich łącznie 7 (pozostałe to: Empress of India, Ramillies, Repulse, Rosolution, Revenge, Royal Oak). Wszystkie zwodowane zostały w latach 1891-1892, ukończone w latach 1892-1894. Wyporność 14150 ton, prędkośc od 17,2 do 18,3 węzła (kontraktowa 16,5, ale wszystkie ją przekroczyły). Uzbrojenie: 4x343/30 BL, 10x152/40 QF, kilkanaście lekkich i 7 wt. Opancerzenie: pas na linii wodnej 406-356 mm, ponad nim zaś pas burtowy grubości 102 mm. Barbety do 432 mm, kazamaty artylerii średniej - 152 mm.
Paradoksalnie, cała siódemka była pod względem konstrukcyjnym podobna do Hooda (kadłub). Tyle, że Hood (zaprezentowany wczesniej) ukończony został jako okręt o niskiej wolnej burcie z artylerią główną umieszczoną w wieżach, pancerniki typu Royal Sovereign zaś jako okręty o wysokiej wolnej burcie z artylerią główną ustawioną w barbetach. Generalnie, bardzo udane okręty.Charakteryzowały się dobrą dzielnością morską i osiągami. Niektórzy krytykowali je za relatywnie słabe uzbrojenie średnie, ale wobec zalet to było "nic".
Seria jest długa, więc zaprezentuję zdjęcia w kilku częściach.

Ciąg dalszy zdjęć pancerników typu "R".

Ciąg dalszy - zdjęcia pancerników brytyjskich typu "R"

Francuski pancernik Brennus. Zwodowany w 1891 roku, z powodu problemów technicznych wprowadzony do służby dopiero w roku 1896. Wyporność ok. 11200 ton. Prędkość 18 węzłów. Uzbrojenie 3x340/42 BL (armaty wyjątkowo dużego kalibru - to nie były "stare" modele konstruowane z myślą o czarnoprochowych ładunkach miotających, ale nowoczesne armaty na proch bezdymny), 10x164/45 QF i ponad 30 małych, dodatkowo też 4 wt. Pancerz burtowy na linii wodnej 25-45 cm, pas pancerny powyżej niego i bateria oraz wieże art. średniej 10 cm, wieże art. głównej do 45 cm. Pierwszy pancernik z kotłami wodnorurkowymi.

Pierwszy amerykański pancernik Maine. Zainspirowany brazylijskimi pancernikami Riachuelo i Aquidaban. Dla "zmyłki" niekiedy klasyfikowany jako krążownik pancerny - ale to był klasyczny pancernik cytadelowy (amerykańska legislatura była początkowo bardzo niechętna wobec planów budowy pancerników, uważając, że jest to pchania USA do niepotrzebnej ekspansji i konfliktów). Zwodowany w 1889 roku. Wyporność ok. 6680 ton, prędkość 17 węzłów. Uzbrojenie: 4x254/30 BL, 6x152/30 BL, kilkanaście małych, 4 wt. Pancerz burtowy - 305-152mm. Barbety - do 305 mm.
Okręt "zasłynął" tym, że w lutym 1898 roku wyleciał w powietrze w Hawanie, co stało się dla Amerykanów pretekstem do wypowiedzenia wojny Hiszpanii (Hawana i cała Kuba była wtedy hiszpańska - trwało na wyspie akurat powstanie). Amerykanie oskarżyli Hiszpanów o podłożenie miny. Obecnie na pewno już wiadomo, że to nieprawda. Najprawdopodobniej doszło do samozapłonu pyłu węglowego w bunkrze obok magazynu amunicji i dalej.... Wiadomo. Wrak później wydobyto i zatopiono na pełnym morzu.

Ciekawy okręt. Chilijski mały pancernik Capitan Prat. Zbudowany we Francji (wodowanie 1890), miał wyporność 6900 ton i prędkość ponad 18 węzłów. Uzbrojenie 4x240/35 BL (we "francuskim ustawieniu" - po jednej na dziobie i rufie oraz po burtach), 8x120/45 QF, kilkanaście małych i 4 wt. Pancerz burtowy od 28 do 10 cm. Cytadela w centralnej części kadłuba - 8 cm. Barbety 28-20 cm. Nie miał wież a jedynie pancerne osłony zakrywające całe stanowisko, grubości maks. 5 cm (choć wyglądało to jak wieże).
Uważany był za bardzo udany okręt.

Pancernik amerykański Texas. Zbudowany prawie równolegle z Maine i tak jak ten ostatni, zainspirowany pancernikami brazylijskimi. Tak samo też był pancernikiem cytadelowym (chyba ostatnim jaki został zbudowany). Zwodowany w 1892 roku, oddany do służby w 1895. Wyporność ok. 6150 ton, prędkość 17 węzłów. Uzbrojenie: 2x305/35 BL, 6x152/35 BL, kilkanaście lekkich, 4 wt. Pancerz burtowy - 305-152 mm, cytadela do 305 mm, wieże do 305 mm. Wziął aktywny udział w wojnie z Hiszpanią, uczestnicząc m.in. w bitwie pod Santiago.

Brytyjskie pancerniki Centurion i Barfleur. Zwodowane w 1892 roku, do służby weszły w 1894. Pomyślane jako jednostki do służby na odległych akwenach (przede wszystkim na Dalekim Wschodzie), posiadały elementy krążownika (nieco słabsze uzbrojenie i opancerzenie, relatywnie duża szybkość i zasięg/autonomia). Wyporność 10500 ton, prędkość 18,5 węzłów. Uzbrojenie początkowe: 4x254 BL, 10x120/ QF, ok. 20 małych i 7 wt. Na początku XX wieku zostały zmodernizowane - wówczas m.in. armaty 120mm zastąpiono 152mm. (wyporność okrętów wzrosła wówczas o ok. 80 ton, ale prędkość pozostała praktycznie nie zmieniona - nadal były w stanie osiągnąć min. te 18 węzłów). Pancerz grubości 229-305 mm obejmował tylko śródokręcie, ponad którym wznosił się pan grubości 102mm. Barbety - do 229mm. Pancerniki nie miały wież (choć to co widać na zdjęciach wygląda jak wieże) tylko otwarte od tyłu osłony grubości do 152mm (stosowne zdjęcia zamieszczam w dziale uzbrojenie). Kazamaty art. średniej do 152mm. wycofane ze służby przed I wojną.

Niemieckie pancerniki typu Brandenburg. 4 okręty: Brandenburg, Kurfurst Friedrich Wilhelm, Weissenburg i Worth. Wodowane w latach 1891-1892, w służbie w latach 1893-1894. Wypornośc nieco ponad 10000 ton, prędkość ok. 16,5 węzła. Miały nietypowe uzbrojenie w postaci aż 6 armat 280 mm rozstawionych na trzech barbetach - na dziobie, rufie i śródokręciu (armaty na śródokręciu były nieco krótsze, miały długość luf 35 kalibrów podczas gdy pozostałe 40 kalibrów). Oprócz tego uzbrojone były w 6x105 (liczba później zwiększona do 8 ) i 8x88 QF oraz kilkanaście lekkich plus 6 wt. Pancerz burtowy do 400 mm, barbety 300 mm. Okręty nie miały wież - to co widać to pancerne osłony grubości 12,5 cm.
W 1910 Friedrich Wilhelm i Weissenburg zostały sprzedane Turcji gdzie otrzymały nazwy Barbaros Hayreddin i Torgut Reis. Jednostki tureckie wzięły aktywny udział w działaniach podczas pierwszej wojny bałkańskiej i później podczas I wojny światowej. W 1915 Barbaros Hayreddin został w Dardanelach zatopiony przez brytyjski okręt podwodny.

Brytyjski pancernik Renown. Stanowił powiększoną wersję okrętów typu Centurion i tak jak one łączył w sobie cechy pancernika i krążownika. Często uznawany za "najelegantszy" brytyjski pancernik (zaprojektowany został z myślą o pełnieniu roli jednostki flagowej i miał dość wygodne pomieszczenia dla dowódcy i sztabu). Wyporność 12350 ton, prędkość ponad 19,5 węzła (na próbach, według projektu miał wyciągać 18 węzłów, ale tyle osiągał bez forsowania maszyn). Uzbrojenie: 4x254/32 BL, 10x152/40 QF, kilkanaście mniejszych, 5 wt. Pancerz burtowy rozciągał się tylko na śródokręciu na mniej więcej połowie długości kadłuba i miał grubość 203-152mm. Barbety - 254 mm. Nie miał wież jak okręty typu Centurion a jedynie pancerne osłony grubości 152 mm. Kazamaty art. średniej - 152-102 mm. Chwalony za dzielność morską i zwrotność. Ze służby wycofany na krótko przed wybuchem I wojny.