Forum Okrętów Wojennych

brytyjskie kanonierki typu Cormorant. W latach 1860-1867 zbudowano ich (a w zasadzie zwodowano) 9 sztuk. Wyporność 870-880 ton, prędkość ok. 10 węzłów. Uzbrojenie początkowo składało się z 1x178 BL, 1x68 f SB (shell gun) i 2x95 BL. Później wymieniono je na 1x178 ML i 2x160 ML. Konstrukcja drewniana.

Duńskie kanonierki typu Absalon (druga to Esbern Snare). Zwodowane w Anglii w 1862 roku. Wyporność 516 ton, prędkość 11 węzłów. Uzbrojenie początkowo: 1x60 f SB (shell gun) i 2x14cm ML (później wielokrotnie przezbrajane). Konstrukcja żelazna. Niekiedy klasyfikowane jako kanonierki pancerne, gdyż posiadały wąski i krótki pas pancerny na śródokręciu na linii wodnej, grubości 51-64 mm (ale była to ochrona bardzo fragmentaryczna).

Brytyjskie kanonierki typu Plover. 12 jednostek zwodowanych w latach 1867-1871. Konstrukcja drewniana. Wyporność ok. 750 ton, prędkość 10 węzłów. Uzbrojenie: 1x178 ML, 2x120 lub 160 ML.

Brytyjskie slupy (duże kanonierki typu Rosario. 7 jednostek zwodowanych w latach 1860-1862. Przy czym Africa została wkrótce po ukończeniu sprzedana do Chin (do Flotylli Lay-Osborna). Pozostała szóstka służyła do drugiej polowy lat 70 i początku 80. Konstrukcja drewniana. Wyporność od ok. 850 do ok. 920 ton, prędkość 9-10 węzłów. Uzbrojenie początkowe: 1x120 BL, 6x32f SB i 4x95 BL. Niekiedy klasyfikowano je "bliżej" korwet (ze względu na dość liczne uzbrojenie i wielkość), aczkolwiek zdecydowałem się zamieścić je w części dot. kanonierek.

Francuski 1859

Jeśli się nie mylę, to zamieściłeś Andrzej rycinę jednej z kanonierek oznaczonych numerami od 1 do 10 (miały też nazwy, ale dam sobie z nimi spokój). Wszystkie zwodowane w 1859. Wypornośc 101 ton, prędkość 7,25 węzła. Uzbrojone w 1x164 ML. Konstrukcja drewniana. Jeśli są to te okręty o których myślę, to zbudowano je "na szybko" by wykorzystać je przeciw Austriakom na jeziorze Garda w kampanii 1859 roku. 5 (nr 6-10) zdołano nawet dostarczyć na miejsce, ale wojna się skończyła. Francuzi przekazali więc okręty Włochom, którzy utworzyli z nich flotyllę na jeziorze (Włosi mieli zachodni brzeg i znaczną część południowego, Austriacy wschodni i północną końcówkę jeziora). Okręty otrzymały nazwy: Frassineto, Sesia, Torrione, Castenedolo i Pozzolengo. Sesia zatonęła jeszcze w październiku 1860 roku w wyniku eksplozji kotła, więc Włosi wybudowali później w Genui dwie podobne jednostki Adda i Mincio. Wszystkie wzięły udział w wojnie 1866 roku walcząc z austriacką eskadrą kanonierek. Austriacy bowiem widząc wzmocnienie Włochów na jeziorze (miało duże znaczenie strategiczne - w południowo wschodniej części znajdowała się wazna austriacka twierdza Peschiera, jedna ze słynnego "czworoboku twierdz" dającego oparcie strategiczne armii austriackiej w północnych Włoszech), też zbudowali 6 kanonierek: Raufbold, Scharfschutze, Wildfang, Uskoke, Wespe i Speiteufel. Wszystkie zbudowano w Peschierze w 1860 roku. Wyporność 280 ton, prędkość 11 węzłów, uzbrojenie 2x48 f SB i 2x30 f SB (tuż przed wybuchem wojny Speiteufel dostał 2x150 BL Wahrendorfa za armaty 48 funtowe, na samym początku konfliktu tak samo przezbrojona została jeszcze jedna z kanonierek, ale w tej chwili nie pamiętam która - musiałbym sprawdzić. Austriackie kanonierki górowały nad włoskimi i dominowały na jeziorze, co uniemożliwiło Włochom przerzucenie desantu na wschodni brzeg. Kilka razy dochodziło do pojedynków artyleryjskich. Po wojnie Wenecja (i miasto i prowincja) dostała się Włochom, więc ci przejęli austriackie kanonierki. W traktacie pokojowym zaznaczono jednak, że Włosi musieli za nie zapłacić milion austriackich guldenów (spora suma, pokrywała w pełni koszty ich budowy).

LE CANNONIERE DI NAPOLEONE III SUL LAGO DI GARDA NELLA CAMPAGNA DEL 1859
Aldo Antonicelli

https://www.academia.edu/33093390/LE_CA ... L_1859.pdf

Skoro już jesteśmy przy kanonierkach austriackich, to małe kanonierki I-VI zbudowane do działań w lagunie weneckiej. Bocznokołowce o drewnianej konstrukcji i wyporności 75 ton. Prędkość 7 węzłów. Uzbrojone w 1 armatę Wahrenforfa 15 cm BL (umieszczoną w charakterystyczny sposób na rufie.
Po wojnie 1866 roku przejęli je Włosi.

Skoro jesteśmy przy Austrii... kanonierki typu Sansego (trzy jednostki, także Gemse i Grille). zbudowane z myślą o służbie na wybrzeżu dalmatyńskim. Wszystkie zwodowane i oddane do służby w 1861 roku. Wyporność od 330 (Sansego) do 365 ton (pozostałe). Prędkość 7 węzłów. Uzbrojenie (1866 rok): 2x150 BL, 2x48f SB. Przeciążone uzbrojeniem miały marną dzielność morską.

Kolejne kanonierki austriackie: Kerka i Narenta. Zwodowane w 1860, do służby weszły w roku kolejnym. Pomyślane jako awiza i jednostki patrolowe. Wyporność 540 ton, prędkość 9 węzłów. Uzbrojenie (1866 rok, później było modyfikowane): 2x150 BL Wahrendorfa i 4x30f SB. Konstrukcja drewniana. Obie uczestniczyły w bitwie pod Lissą, choć ich udział był marginalny (trzymały się z boku).

Ciag dalszy serii kanonierek austriackich - typ Seehund. Zbudowano w sumie 7 jednostek tego typu w dwóch odmianach (Seehund, Reka, Wall, Streiter oraz Hum, Dalmat, Velebich). Pierwsza seria wodowana w 1860, druga w 1861, do słuzby wszystkie weszły w 1861. Konstrukcja drewniana. Wyporność odpowiednio ok. 850 i 870 ton, prędkość 11,5 węzła. Wszystkie uzbrojone były w: 2x150 BL, 2x48f SB. Wszystkie uczestniczyły w bitwie pod Lissą, i to nawet biorąc udział w walce (choć w stopniu ograniczonym).

Brytyjskie kanonierki typu Beacon. 18 jednostek zbudowanych w latach 1867-1868. Wyporność od ok. 575-580 ton do nieco ponad 600 ton, prędkość 9-10,5 węzłów. Uzbrojenie: 1x178 ML, 1x160 ML, 2x95 BL (później uzbrojenie niektórych jednostek uległo nieznacznym modyfikacjom). Służyły do drugiej połowy lat 80, początku 90. (poza kanonierką Gnat, która rozbiła się w 1868 roku).

Brytyjskie kanonierki typu Frolic (4 jednostki stanowiące powiększoną wersję typu Beacon), wszystkie zwodowane w 1872 roku. Wyporność 610 ton, prędkość 10-11 węzłów. Wymiary: 47,2x7,6x2,9 m. Uzbrojenie: 1x178 ML, 1x160 ML, 2x95 BL. Konstrukcja drewniana.

Holenderskie kanonierki, czy też raczej slupy, typu Vesuvius/Cornelis Dirks/Soembing. Zbudowano w sumie 17 jednostek tego typu w trzech odmianach różnej wielkości (Veuvius - 13 jednostek, Dirks - 5 jednostek i Soembing - 1). Często zaliczane były do odmiennych typów. Jednostki typu Vesuvius miały wypornośc 586 ton, prędkośc 7 węzłów i uzbrojone były przewaznie (bo wystęopowały tu drobne modyfikacje) w 2x160 ML i 4x30f SB. Soembing różnił się tym, że był nieco większy - 620 ton. Jednostki typu Dirks miały wyporność 760 ton. Wszystkie te jednostki miały drewnianą konstrukcję i zbudowane zostały na przełomie lat 50/60.

Holenderskie kanonierki typu Pontianak. Zbudowano 4 takie jednostki: Pontianak, Bandjermasin, Palembang i Sambas - wszystkie zwodowane w 1874 roku. Konstrukcja mieszana żelazno-drewniana. Wyporność ok. 730 ton, prędkość 9,5 węzła. Uzbrojenie: 1x178 ML, 2x120 BL, potem dodatkowo kilka małych. Zbudowane do służby w Indiach Holenderskich.

Błąd.