Parowce floty Dwojga Sycylii (Neapolu = Bourbonskiej)

[AvM]

Jeden z dwoch parowcow zbudowany przez
Henry Fletcher, Sons & Fearnall, Limehouse
dla
"Real Delegazione dei Pacchetti a Vapore Napoletani"


FERDINANDO II (wodowany listopad 1834)
46.52 x 8.85 x 3.20 m
wypornosc 580 ton 432bm
maszyny Maudslay, Sons & Field 180 nhp 360ihp = 9.5w (proby 11.5kts)
Zasieg 190 hours; 12 ½ ctw pwr hour
4 x 30pdr Paixhans sziala haubiczne 2 x 12pdr dziala na llodziach do desantu
Projekt: Thomas J. Ditchburn
1839 przejety przez marynarke wojenna
1855 nowa maszyna 330nhp zamontowan w Cantiere di Castellammare di Stabia.
07.09.1860 zdezerterowal z Real Marina do Sardymskiej MW nazwany Stabia.
17.03.1861 w sluzbie Wloskiej MW
06.1863 skreslony

[AvM]

Pierwszym z tych z dwoch parowcow zbudowany przez
Henry Fletcher, Sons & Fearnall, Limehouse
dla
"Real Delegazione dei Pacchetti a Vapore Napoletani"


FERDINANDO II (wodowany 27. luty 1834)
40.0mx6.33mx4.01m
wypornosc 220 ton (?) 298bm
maszyny Maudslay, Sons & Field 120 nhp 240ihp = 8.5w
Zasieg 118 hours; 8 3/4 ctw per hour
Projekt: Thomas J. Ditchburn
marzec 1839 przejety przez marynarke wojenna
1858 skrelony i rozebrany Castellamare
1858 maszyny uzyta na awizie SIRENA

[AvM]

"Real Delegazione dei Pacchetti a Vapore Napoletani"
mial jeszcze jeden parowiec
SAN VENEFREDE zbudowany w 1830 Wm. Denny & Son, Dumbarton
29.45 x 5.12 x 2.78 m
98 grt or 137 tons
maszyny David Napier, Glasgow, 80 lub 60 nhp 8 wezlow

28.07.1830 zarejesztrowany jako "Saint Winifred" jako "builder's certificate", Liverpool #102.
19.01.1832 John Richardson, merchant, Liverpool (81bm).
25.12.1834 uszkodzony przez pozar w Neapolu
07.09.1835 zreperowany i wodowany Regio Cantiere Castellammare di Stabia, #24 jako parowiec pocztowy "San Venefrede".
18.05.1839 w Real Marina.
1840 sluzyl jako parowiec pocztowy Amminstrazione delle Poste e dei Procacci.
21.09.1850 sprzedany James Close.
06.1854 w sluzbie jako parowiec handlowy "Sebeto".
26.12.1855 sprzedany w Istanbule.

[AvM]

Kolowe Fregaty Parowe Typ Ruggiero byla juz na FOW przedstwiane,
ale bez obrazkow
viewtopic.php?t=6063&start=64

[AvM]

Troche uwag do opisow fregat typu RUGGIERO

Okrety te byly zbudowane przez Williama Pitcher. a nie przez Henry & William Pitcher

Navi a vela e navi miste italiane. FRANCO BARGONI, FRANCO GAY, VALERIO M. GAY. Edizione 2001.
podaje nastepujace daty wodowania/wejscia do sluzby= doplyniecia do Neapolu(Kapitana
Ruggiero 18.08.1842* 18.02.1843
Guiscardo 06.04.1843* 06.09.1843
Tancredi 31.05.1843* 03.10.1843
Roberto 20.08.1843* 24.01.1844
*data wodowania rozna od listy Pitchera

[AvM]

Uzbrojenie tych fregat jest podawane jako
1 x 117 f Myllar działa haubiczne
1 x 60 f Myllar działa haubiczne
4 x 30 f Paixhans działa haubiczne
2 x 12 f brazowe haubice górskie dla desantu
2 x 12 f brazowe haubuce górskie dla barek (lodzi desantowych)

Identyczne uzbrojenie mialy nie tylko fregaty typu RUGGIERO, ale tez parowe fregaty :
SANNITI, CARLO III, ARCHIMEDE, ERCOLE;, ETTORE FIERAMOSCA i TORQUATO TASSO

Wg wyjasnien Dr.Aldo Antonicelli w "Mariner's Mirror" 1994
117 funtowe (funty francuskie ) dziala to zelazne gladkolufowe 10 calowe 128 funtowe dziala haubiczne
60 funtowe (funty francuskie?) dziala to zelazne gladkolufowe 8 calowe dziala haubiczne (68 funty neapolitanskie?)

Co znaczy to Myllar

chodzi o brytyjskiego Generala Millar ktory w 1824
skopiowal w 1824 dziala haubiczne Paixhansa.
(ponoc sam wymyslil w 1820)

https://en.wikipedia.org/wiki/William_M ... y_officer)

A history of naval architecture. To which is prefixed, an introductory dissertation on the application of mathematical science to the art of naval
Vol 1
John Fincham · 1851

[Krzysztof Gerlach]

Z działami haubicznymi (ang. shell guns), czyli służącymi głównie do bezpiecznego strzelania granatami, jest pewien problem nazewniczy. Przede wszystkim trudno powiedzieć, kto je „wymyślił”, bo – po pierwsze – nie miały ŻADNEJ specjalnej, albo nie znanej wcześniej konstrukcji, a jedynie zmienione proporcje długości przewodu lufy do długości komory nabojowej, znane od wieków tylko mniej typowe niż w działach klasycznych kształty komór prochowych, inne grubości ścianek; a po drugie – samą ideę przetestowano najpóźniej w końcu XVII w., na około 100 i więcej lat przed urodzeniem się Paixhansa, Millara, Dahlgrena czy innych konstruktorów takich dział. Zasługą Paixhansa było opracowanie nie samych armat, tylko całego systemu (przechowywanie granatów na okręcie, noszenie, ładowanie, odpalanie, czyszczenie przewodu lufy) itp., dzięki którym można było ogień granatami artyleryjskimi prowadzić w miarę szybko i w miarę bezpiecznie. Dzięki temu Paixhans przekonał decydentów do zgody na powrót takiej amunicji na okręty. Jednak na początku XIX w. wszyscy się pilnie obserwowali, robili eksperymenty i tylko masowe reagowanie wymagało zgody polityków, bo pociągało za sobą wielkie koszty. Pierwsze doświadczenia z nowymi działami haubicznymi w XIX w. rozpoczęły się we Francji i Wielkiej Brytanii mniej więcej w tym samym czasie, być może we Francji faktycznie nieco wcześniej (z grubsza odpowiednio 1819 i 1824 r.). Paixhans był najszybszy w opracowaniu całego systemu i przekonaniu władz, ale akurat jego dział prawie nikt nie „kopiował”. Generał porucznik William Millar był w latach 1827-1833 Inspektorem Artylerii w Woolwich i opracował wiele nowych konstrukcji armat, nie ograniczając się bynajmniej do dział haubicznych. Bez wątpienia pilnie śledził poczynania za granicą, a zwłaszcza we Francji, lecz jego działa haubiczne z pewnością nie były „skopiowane” od Paixhansa, skoro kompletnie różne od nich zarówno wewnątrz (stożkowa komora prochowa zamiast walcowej) jak i zewnątrz (tradycyjny kształt lufy wobec dość złożonego i nietypowego u Francuza)! Idea była ta sama, lecz realizacja całkiem różna (każda miała swoje zalety i wady). Amerykanie i Rosjanie próbowali kopiować zarówno działa francuskie, jak brytyjskie, ale ostatecznie w USA Dahlgren zaproponował nową, własną koncepcję. Działa Dahlgrena można traktować jako kontynuację idei Paixhansa czy Millara (do tych ostatnich były bardziej podobne), jednak to były samoistne konstrukcje. Nie z uwagi na projekty (różne!), tylko na czas instalowania na okrętach, przyjęło się większość tego typu artylerii – nazywać działami (też haubicami) Paixhansa, ale ponieważ taka sama, co do idei, artyleria brytyjska, rosyjska, amerykańska wyglądała NA OGÓŁ całkiem INACZEJ, nazwa ta może wprowadzać w błąd. Władze innych państw, zamawiając działa haubiczne u różnych dostawców (albo kupując licencje czy kopiując), bardzo rzadko zajmowały się specjalistyczną analizą konstrukcyjną, więc do nazw pojawiających się w gazetach czy zestawieniach należy podchodzić bardzo ostrożnie – czasami mogą nie mieć nic wspólnego z prawdą. Jednak, ponieważ chodzi o niuanse, nawet precyzyjne powiązanie z rysunkami konstrukcyjnymi dałoby tylko dużą satysfakcję badawczą, a niewiele zmieniłoby rzeczywistość.

[AvM]

Dr.Aldo Antonicelli
"L'evoluzione dell'artiglieria navale dal 1780 al1862"

Kilka stron jest dostepnych
https://www.academia.edu/104924631/Levo ... 780_al1862

Wydaje soie ze chodzi o te dziala
Jak z tekstu wynika., takie dziala tez byly uzywane przez flote Sardynii

[AvM]

Fregaty parowe ERCOLE i ARCHIMEDE byly juz na FOW dyskutowana

viewtopic.php?p=106150&hilit=ERCOLE#p106150

ale bez obrazkow.

Zbudowane wedalug planow typu Ruggiero zaprojektowanych przez Thomas J. Ditchburn z firmy Ditchburn & Mare ponoc wedlug HMS Devastation.

[AvM]

Kolowa fregata parowa CARLO III
1306t 55.50mx10.17mx5.90m
Maudslay, Sons & Field (1843), 300 nhp, 700 ihp
1 x 117pdr Myllar howitzer, 1 x 60pdr Myllar howitzer, 4 x 30pdr Paixhans howitzers, 4 x 12pdr landing guns


Carlo III (Regio Cantiere Castellammare di Stabia, #35 wodowany 14.03.1844)
w sluzbie 1847
04.01.1857 wybuch w Neapolu , zginelo 38 oficerow i marynarzy

Na razie nie ma obazka

[AvM]

Kolowa fregata parowa SANNITA
56.32mx10.30mx4.30m
Maudslay, Sons & Field , 300 nhp, 700 ihp
1 x 117pdr Myllar howitzer, 1 x 60pdr Myllar howitzer, 4 x 30pdr Paixhans howitzers, 4 x 12pdr landing guns

Sannita (Regio Cantiere Castellammare di Stabia, #36 wodowany 07.08.1846)
w sluzbie 1846

1860 wyslany do Tulonu w celu reparacji
z powodow finansowych
25.09.1861 sprzedany for 450,000 Frankow bankerowi Serre z Paryza.
sprzedany Sprague & Oxnard a nastepnie Augustine Pret
rozebrany

Na razie taz nie ma obazka

[AvM]

Kolowa fregata parowa ETTORE FIRAMOSCA
58.80 x 11.43 x 4.1(d) m
Zaklady Pietrarsa w Neapolu, 300 nhp 10w
1 x 117pdr Myllar howitzer, 1 x 60pdr Myllar howitzer, 4 x 30pdr Paixhans howitzers, 4 x 12pdr landing guns

Ettore Fieramosca (Regio Cantiere Castellammare di Stabia, #39 wodowany 13.11.1850)
w sluzbie 1851

Byl to pierwszy okret z maszynami, zbudowany calkowicie we Wloszech.

Zdjecia byly tu
viewtopic.php?p=205658&hilit=Ettore#p205658

[AvM]

Kolowa fregata parowa TORQUATO TASSO
63.28mx9.29mx4.90m 1450t
Zaklady Pietrarsa w Neapolu, 300 nhp
1 x 117pdr Myllar howitzer, 1 x 60pdr Myllar howitzer, 8 x 30pdr Paixhans howitzers, 2 x 12pdr landing guns

10.01.1860 wszedl na brzeg kolo Civitella del Tronto.
21.02.1860 sprowadzony na wode, ale zatonal

Wrak
https://www.rivieraoggi.it/2019/08/21/2 ... benedetto/

[AvM]

fregata Torquato Tasso (obraz renderowany przez sztuczną inteligencję)

[AvM]

Korweta parowa STROMBOLI byla juz dyskutowana

viewtopic.php?p=106423&hilit=stromboli#p106423

na razie brak obrazkow

[AvM]

Awiza kolowe typu RONDINE
30.00 x 4.71 x ? m
123¼ bm, 154 grt
2-cyl. Boulton, Watt & Co. 40 nhp (Antelope 42 nhp)
4 x 6pdr (Rondine 4 x 4pdr)
Stocznia : William Pitcher, Northfleet
Wodowane 1844
Zbudowane jako parowce pocztowe , zarzadzane przez Amministrazione delle Poste e dei Procacci
1848 przekazand do Real marina (dwojga Sycylii)
06.09.1860 zdezertowanly do Marynarki Sardynskiej
17.03.1861 przeszly do MW Wloch
Rondine wycofany 19.07.1868
Antelope wycofany 13.11.1870

na razie obrazkow brak