Panie Krzysztofie poproszę o opisanie okrętów typu Esploratore: Esploratore (wod. 02.1863) i Messaggiere (wod. 05.1863). Obie jednostki zbudowano w stoczni brytyjskiej Wigram w Londynie.
Pozdrawiam Janusz.
Włoskie okręty epoki żagla i pary
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4483
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Panie Januszu,
to pytanie (a nawet cały temat) raczej nie do mnie. Są tu na Forum osoby mające dużo więcej niż ja informacji na temat włoskich okrętów parowo-żaglowych, zaś datą wyznaczającą koniec mojego głębszego zaangażowania jest koniec wojny krymskiej, czyli rok 1856. Robię wyjątki tylko dla niektórych zagadnień (np. klipry), zatem oba włoskie awiza bocznokołowe, o które Pan pyta, mnie nie interesują.
„Na pocieszenie” kilka rzeczy podstawowych:
Esploratore - typ drewnianych awiz bocznokołowych. Wyporność 981 ton, wyporność pełna 1220 ton. Wymiary: 71,77 x 9,14 x 3,62 m. Silnik parowy, tłokowy, zasilany z czterech kotłów prostopadłościennych. Zasięg około 1840 mil morskich. Uzbrojenie: dwa gładkolufowe, odprzodowe działa 120 mm. Załoga 108-125, w 1891 r. – 193. Dwa kominy, trzy maszty, takielunek szkunera. Ukończone w sierpniu 1863.
Esploratore miał silnik rozwijający 1681 koni indykowanych, co dawało prędkość 17 węzłów (jeden z najszybszych okrętów swoich czasów, stąd używany do zwiadu).
Messaggiere miał silnik rozwijający 1615 koni indykowanych, co dawało prędkość 15,5 węzła.
Esploratore miał „zaszczyt” być pierwszym okrętem włoskim ostrzelanym przez Austriaków (w czerwcu) w wojnie, która wybuchła w 1866. Messaggiere brał udział w bombardowaniu Lissy w lipcu 1866. Oba awiza były obecne na akwenie bitwy pod Lissą w 1866. Esploratore został przebudowany i ponownie zwodowany 4.03.1873, przeszedł wymianę kotłów w 1877. W 1873 na obu jednostkach wymieniono działa na 2 x 75 mm, zaś w 1891 (na Esploratore) na 4 x 57 mm. Od 1888 Esploratore był używany jako lokalny okręt obrony Wenecji; skreślony z listy floty 25.04.1895, przemianowany na GM10 i użyty jako magazyn. Rozebrano go w okresie 1907-1908. Messaggiere został skreślony z listy floty w 1885, a jego wciąż bardzo dobry silnik przeniesiono do stalowego awiza bocznokołowego Messagero, zwodowanego 13.07.1885.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
to pytanie (a nawet cały temat) raczej nie do mnie. Są tu na Forum osoby mające dużo więcej niż ja informacji na temat włoskich okrętów parowo-żaglowych, zaś datą wyznaczającą koniec mojego głębszego zaangażowania jest koniec wojny krymskiej, czyli rok 1856. Robię wyjątki tylko dla niektórych zagadnień (np. klipry), zatem oba włoskie awiza bocznokołowe, o które Pan pyta, mnie nie interesują.
„Na pocieszenie” kilka rzeczy podstawowych:
Esploratore - typ drewnianych awiz bocznokołowych. Wyporność 981 ton, wyporność pełna 1220 ton. Wymiary: 71,77 x 9,14 x 3,62 m. Silnik parowy, tłokowy, zasilany z czterech kotłów prostopadłościennych. Zasięg około 1840 mil morskich. Uzbrojenie: dwa gładkolufowe, odprzodowe działa 120 mm. Załoga 108-125, w 1891 r. – 193. Dwa kominy, trzy maszty, takielunek szkunera. Ukończone w sierpniu 1863.
Esploratore miał silnik rozwijający 1681 koni indykowanych, co dawało prędkość 17 węzłów (jeden z najszybszych okrętów swoich czasów, stąd używany do zwiadu).
Messaggiere miał silnik rozwijający 1615 koni indykowanych, co dawało prędkość 15,5 węzła.
Esploratore miał „zaszczyt” być pierwszym okrętem włoskim ostrzelanym przez Austriaków (w czerwcu) w wojnie, która wybuchła w 1866. Messaggiere brał udział w bombardowaniu Lissy w lipcu 1866. Oba awiza były obecne na akwenie bitwy pod Lissą w 1866. Esploratore został przebudowany i ponownie zwodowany 4.03.1873, przeszedł wymianę kotłów w 1877. W 1873 na obu jednostkach wymieniono działa na 2 x 75 mm, zaś w 1891 (na Esploratore) na 4 x 57 mm. Od 1888 Esploratore był używany jako lokalny okręt obrony Wenecji; skreślony z listy floty 25.04.1895, przemianowany na GM10 i użyty jako magazyn. Rozebrano go w okresie 1907-1908. Messaggiere został skreślony z listy floty w 1885, a jego wciąż bardzo dobry silnik przeniesiono do stalowego awiza bocznokołowego Messagero, zwodowanego 13.07.1885.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Tadeusz Klimczyk
- Posty: 1310
- Rejestracja: 2004-04-05, 09:06
- Lokalizacja: Sopot
Włoskie okręty epoki żagla i pary.
I jeszcze dodatkowa garść informacji:
Esploatore poł. stepki 05/07/1862, wod. 02/1863, w służbie od 19/05/1863; wodowany jako Venezia, nazwa zmieniona w momencie wejścia do służby.
Messaggiere (nazwa zapisywana w dokumentach także jako Messaggiero) 05/07/1862, 05/1863, 13/08/1863
Wyporność 981 t, pełna 1.080 t
Wymiary 71,77 x 9,14 x 3,27 m (3,6 m przy wyp. pełnej).
Drewnianie awiza bocznokołowe z dnem obitym blachą miedzianą. Średnica kół bocznych – 5,7 m.
Zapas węgla – 350 t, autonomiczność – 120 godzin rejsu z pełną mocą maszyn.
Od 1873 r. uzbrojeniem były dwa odtylcowe działka 75 mm.
Załoga: 13 oficerów i 112 marynarzy
Obie jednostki zbudowano dla osiągania wielkich prędkości, niestety wysokie ciśnienie pary 1,76 kg/cm2 powodowało rozszczelnienia parociągów i po pierwszych latach eksploatacji faktyczna prędkość obu jednostek musiała zostać zredukowana do marnych 11 węzłów. Ciągłe awarie skraplaczy (zasolenie) a także wysokie wibracje źle wpływające na strukturę kadłuba doprowadziły do wymiany kotłów na obu jednostkach już w 1869 r. (Fratelli Orlando w Livorno). Kolejna wymiana nastąpiła w 1879 r.
Maszyny firmy Penn okazały się natomiast bardzo żywotne i trafiły na drugie , stalowe awizo o nazwie Messaggiero, wodowane w 1885 r.
Losy okrętów:
Esploatore: 25/04/1895 – skreślony z listy floty, używany jako koszary w Wenecji pod nazwą G.M. 10, rozebrany w 1907 r.
Messaggiere: po skreśleniu z listy floty w 1885 r. do 1900 r. był używany w Spezii jako magazyn bawełny strzelniczej.
Esploatore poł. stepki 05/07/1862, wod. 02/1863, w służbie od 19/05/1863; wodowany jako Venezia, nazwa zmieniona w momencie wejścia do służby.
Messaggiere (nazwa zapisywana w dokumentach także jako Messaggiero) 05/07/1862, 05/1863, 13/08/1863
Wyporność 981 t, pełna 1.080 t
Wymiary 71,77 x 9,14 x 3,27 m (3,6 m przy wyp. pełnej).
Drewnianie awiza bocznokołowe z dnem obitym blachą miedzianą. Średnica kół bocznych – 5,7 m.
Zapas węgla – 350 t, autonomiczność – 120 godzin rejsu z pełną mocą maszyn.
Od 1873 r. uzbrojeniem były dwa odtylcowe działka 75 mm.
Załoga: 13 oficerów i 112 marynarzy
Obie jednostki zbudowano dla osiągania wielkich prędkości, niestety wysokie ciśnienie pary 1,76 kg/cm2 powodowało rozszczelnienia parociągów i po pierwszych latach eksploatacji faktyczna prędkość obu jednostek musiała zostać zredukowana do marnych 11 węzłów. Ciągłe awarie skraplaczy (zasolenie) a także wysokie wibracje źle wpływające na strukturę kadłuba doprowadziły do wymiany kotłów na obu jednostkach już w 1869 r. (Fratelli Orlando w Livorno). Kolejna wymiana nastąpiła w 1879 r.
Maszyny firmy Penn okazały się natomiast bardzo żywotne i trafiły na drugie , stalowe awizo o nazwie Messaggiero, wodowane w 1885 r.
Losy okrętów:
Esploatore: 25/04/1895 – skreślony z listy floty, używany jako koszary w Wenecji pod nazwą G.M. 10, rozebrany w 1907 r.
Messaggiere: po skreśleniu z listy floty w 1885 r. do 1900 r. był używany w Spezii jako magazyn bawełny strzelniczej.
Re: Włoskie okręty epoki żagla i pary.
Cjyba nie jest do konca ptawdziwe bo J. Scott Russell rozijal swoje teoprje obserwujac pomiatry na probach ESPLORATORE , czyli zmiana nazwy musiala byc juz przed probami.Tadeusz Klimczyk pisze:I jeszcze dodatkowa garść informacji:
wodowany jako Venezia, nazwa zmieniona w momencie wejścia do służby..
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
Przeüpraszam , ale jestem bardzop zajety
Stocznia ta w tym czasie (1836-1851) nalezala do Louisa .Benet'a
Potem zostala przejeta przez twowrzystwo Messagieres Maritimes
NAME Palinuro
TYPE paddle despatch
SHIPYARD Chantier Naval La Ciotat
HULL wood
LENGTH 49.84 m
WIDTH 8.26 m
DRAUGHT 3.30 m
DISPLACEMENT 586 t
MACHINERY ?
IHP 200
SPEED
ARMAMENT 2 Myllar gun x 60 pdr, 4 Paixhans howitzer x 30 pdr, 2 x 12 pdr landing guns
CREW 120
LAID DOWN
1843 launched
29/4/1844 commissioned in the Real Marina
7/9/1860 deserted from Real Marina
17/3/1861 commissioned in the Italian Navy
1861 laid up
6/1863 scrapped and broken up
PS.Dane wg Achille Rastelli,.
maszyny powinny byc 200nHP
Stocznia ta w tym czasie (1836-1851) nalezala do Louisa .Benet'a
Potem zostala przejeta przez twowrzystwo Messagieres Maritimes
NAME Palinuro
TYPE paddle despatch
SHIPYARD Chantier Naval La Ciotat
HULL wood
LENGTH 49.84 m
WIDTH 8.26 m
DRAUGHT 3.30 m
DISPLACEMENT 586 t
MACHINERY ?
IHP 200
SPEED
ARMAMENT 2 Myllar gun x 60 pdr, 4 Paixhans howitzer x 30 pdr, 2 x 12 pdr landing guns
CREW 120
LAID DOWN
1843 launched
29/4/1844 commissioned in the Real Marina
7/9/1860 deserted from Real Marina
17/3/1861 commissioned in the Italian Navy
1861 laid up
6/1863 scrapped and broken up
PS.Dane wg Achille Rastelli,.
maszyny powinny byc 200nHP
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4483
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Tytułem uzupełnienia i przetłumaczenia na polski terminów użytych przez AvM.
Palinuro, Miseno – awiza bocznokołowe zbudowane dla marynarki Królestwa Obojga Sycylii. Takielunek brygantyny, jeden komin. Silnik o mocy 200 koni nominalnych. Uzbrojenie w 1849: sześć dział żeliwnych, w tym dwa 60-funtowe działa haubiczne „Myllara” oraz cztery 30-funtowe działa haubiczne Paixhansa; ponadto dwa brązowe działa 12-funtowe na lawetach polowych. Załoga: pierwotnie 76 (w 1866 – 120). Prędkość 11 węzłów. Odnoszę wrażenie, że te działa Myllara to w rzeczywistości angielskie działa haubiczne generała Millara.
Miseno - wyporność 597 lub 587 ton. Wymiary 52,98 x 8,12 m bądź 49,9 x 8,3 x 3,3 m. Przybył do Neapolu 5.08.1844 pod dowództwem kapitana Ferdinando Cafiero. Został wcielony do państwowej służby pocztowej. W czerwcu 1848 transportował żołnierzy do tłumienia ruchów rewolucyjnych Wiosny Ludów. W kwietniu 1851 wysłany do Castellammare di Stabia dla wymiany kotłów. W 1860 woził żołnierzy z Gaety do Palermo. 7.09.1860 nie podporządkował się rozkazowi króla Ferdynanda II odnośnie powrotu do Gaety i przyłączył się do eskadry sardyńskiej obecnej na redzie Neapolu, wchodząc formalnie 17.03.1861 w skład marynarki zjednoczonych Włoch jako bocznokołowa korweta 2 rangi, uzbrojona w jedno gwintowane działo 40-funtowe oraz dwa gładkolufowe działa 40-f. Remontowany w 1862. W 1866 trzy gładkolufowe działa 30-f. Skreślony z listy floty 13.11.1870. Sprzedany na rozbiórkę w 1872.
Palinuro - przekazany w Neapolu 29.04.1844, wszedł do służby 5.06.1844 w państwowej administracji poczty. W czerwcu 1848 transportował żołnierzy do tłumienia ruchów rewolucyjnych Wiosny Ludów. W kwietniu 1851 rozbrojony i ze zdjętym wyposażeniem w celu wymiany kotłów. 7.09.1860 nie podporządkował się rozkazowi króla Ferdynanda II odnośnie powrotu do Gaety i przyłączył się do eskadry sardyńskiej w Neapolu, wchodząc formalnie 17.03.1861 w skład marynarki zjednoczonych Włoch jako bocznokołowa korweta 2 rangi, a faktycznie stojąc rozbrojony w Neapolu. Nie wprowadzony już do aktywnej służby, w czerwcu 1863 sprzedany na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Palinuro, Miseno – awiza bocznokołowe zbudowane dla marynarki Królestwa Obojga Sycylii. Takielunek brygantyny, jeden komin. Silnik o mocy 200 koni nominalnych. Uzbrojenie w 1849: sześć dział żeliwnych, w tym dwa 60-funtowe działa haubiczne „Myllara” oraz cztery 30-funtowe działa haubiczne Paixhansa; ponadto dwa brązowe działa 12-funtowe na lawetach polowych. Załoga: pierwotnie 76 (w 1866 – 120). Prędkość 11 węzłów. Odnoszę wrażenie, że te działa Myllara to w rzeczywistości angielskie działa haubiczne generała Millara.
Miseno - wyporność 597 lub 587 ton. Wymiary 52,98 x 8,12 m bądź 49,9 x 8,3 x 3,3 m. Przybył do Neapolu 5.08.1844 pod dowództwem kapitana Ferdinando Cafiero. Został wcielony do państwowej służby pocztowej. W czerwcu 1848 transportował żołnierzy do tłumienia ruchów rewolucyjnych Wiosny Ludów. W kwietniu 1851 wysłany do Castellammare di Stabia dla wymiany kotłów. W 1860 woził żołnierzy z Gaety do Palermo. 7.09.1860 nie podporządkował się rozkazowi króla Ferdynanda II odnośnie powrotu do Gaety i przyłączył się do eskadry sardyńskiej obecnej na redzie Neapolu, wchodząc formalnie 17.03.1861 w skład marynarki zjednoczonych Włoch jako bocznokołowa korweta 2 rangi, uzbrojona w jedno gwintowane działo 40-funtowe oraz dwa gładkolufowe działa 40-f. Remontowany w 1862. W 1866 trzy gładkolufowe działa 30-f. Skreślony z listy floty 13.11.1870. Sprzedany na rozbiórkę w 1872.
Palinuro - przekazany w Neapolu 29.04.1844, wszedł do służby 5.06.1844 w państwowej administracji poczty. W czerwcu 1848 transportował żołnierzy do tłumienia ruchów rewolucyjnych Wiosny Ludów. W kwietniu 1851 rozbrojony i ze zdjętym wyposażeniem w celu wymiany kotłów. 7.09.1860 nie podporządkował się rozkazowi króla Ferdynanda II odnośnie powrotu do Gaety i przyłączył się do eskadry sardyńskiej w Neapolu, wchodząc formalnie 17.03.1861 w skład marynarki zjednoczonych Włoch jako bocznokołowa korweta 2 rangi, a faktycznie stojąc rozbrojony w Neapolu. Nie wprowadzony już do aktywnej służby, w czerwcu 1863 sprzedany na rozbiórkę.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4483
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Typ Ruggiero – parowe fregaty bocznokołowe zbudowane dla marynarki Królestwa Obojga Sycylii w stoczni firmy William & Henry Pitcher w Northfleet, Gravesend. Wyporność 1018 ton. Drewniany kadłub o wymiarach 57,4 x 10,3 m (10,43 m, 11,45 m). Takielunek szkuner-brygu. Jeden komin. Silnik firmy Maudslay, Sons & Field o mocy 300 koni nominalnych. Cztery kotły miedziane (przynajmniej w jednym wypadku płomienicowe zwrotne). Uzbrojenie pierwotne: 1 działo haubiczne „Myllara” 117-funtowe, 1 działo haubiczne „Myllara” 60-funtowe, 4 działa haubiczne Paixhansa 30-funtowe, 4 brązowe działa 12-funtowe na lawetach polowych. Pierwotna załoga: 178-183.
Jeśli o mnie chodzi, to indywidualne losy później i co najwyżej pojedynczo.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Jeśli o mnie chodzi, to indywidualne losy później i co najwyżej pojedynczo.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Ruggiero (wodowany 26.8.1842),
maszyny 700iKM
The Civil engineer and architect's journal, Volume 6
By William Laxton
Neapolitan Steamer.—On Saturday the 18th ult., the war-steamer Roberto, built in this country for the Neapolitan Government, made her trial trip from Blackwall to Gravesend, which she performed admirably. The revolutions were 21 3/4 per minute, and her speed rather more than 12 miles an hour. Her tonnage is 1,056, horse power 300, length 190 feet, breadth 34, depth of hold 19. Her reported armament is two large swivel guns, to carry hollow shot, and four 32-pounders. She is the last of the four ordered, and will leave shortly for Naples. She was built by Mr. Pritcher, of Northfleet, and her engines were made by the patentees, Messrs. Maudslays and Field. They are the double cylinder engines. The Roberto bears a close resemblance to the five war-steamers bnilt and fitted with engines (by the same parties) for the Russian Government some time since.
maszyny 700iKM
The Civil engineer and architect's journal, Volume 6
By William Laxton
Neapolitan Steamer.—On Saturday the 18th ult., the war-steamer Roberto, built in this country for the Neapolitan Government, made her trial trip from Blackwall to Gravesend, which she performed admirably. The revolutions were 21 3/4 per minute, and her speed rather more than 12 miles an hour. Her tonnage is 1,056, horse power 300, length 190 feet, breadth 34, depth of hold 19. Her reported armament is two large swivel guns, to carry hollow shot, and four 32-pounders. She is the last of the four ordered, and will leave shortly for Naples. She was built by Mr. Pritcher, of Northfleet, and her engines were made by the patentees, Messrs. Maudslays and Field. They are the double cylinder engines. The Roberto bears a close resemblance to the five war-steamers bnilt and fitted with engines (by the same parties) for the Russian Government some time since.
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4483
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Guiscardo – przybyła do Neapolu 6.09.1843. W latach 1844-1849 woziła żołnierzy do różnych regionów królestwa ogarnianych rewoltami przeciwko rządom Ferdynanda II. W 1845, 1852 i 1860 służyła też jako eskorta okrętów przewożących Jego Głupią Mość. We wrześniu 1859 odwoziła do Marsylii część żołnierzy z rozwiązanego korpusu Szwajcarów na żołdzie Ferdynanda II. Transportowała też różne grupy oddziałów w czasie walk z Garibaldim w 1860. Przeszła na stan marynarki zjednoczonych Włoch 17.03.1861, klasyfikowana jako parowa fregata bocznokołowa 2 rangi. Skierowana 29.06.1862 do suchego doku w stoczni Castellammare di Stabia na gruntowny remont, zeszła na wodę ponownie 9.09.1864, tym razem klasyfikowana jako parowa korweta bocznokołowa 2 rangi, uzbrojona w 2 gwintowane działa 160-funtowe i 4 gładkolufowe działa 160-funtowe. Była obecna w bitwie pod Lissą 1866, obarczona zadaniem odholowywania poza rejon walki obezwładnionych okrętów. Przydzielona do eskadry na wodach Ameryki Południowej, wyszła z Genui 20.02.1868, docierając do Montevideo 8.06.1868. Powróciła do Neapolu 17.07.1869. Ponownie skierowana na wody Ameryki Południowej w grudniu 1872, po wielu awariach i kłopotach dotarła do Montevideo dopiero 26.05.1873. Powróciła do Neapolu 30.10.1874. Służyła aktywnie na Morzu Śródziemnym do 10.03.1879. Skreślona z listy floty 13.11.1882.
-
Janusz Kluska
- Posty: 1160
- Rejestracja: 2006-05-14, 20:44
- Lokalizacja: Wodzisław Śląski
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4483
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Roberto – przekazana w Neapolu 22.01.1844. Od 1844 do 1849 transportowała żołnierzy w różne rejony Królestwa Obojga Sycylii. W 1845 eskortowała jednostkę przewożącą Ferdynanda II. W latach 1851-1854 przewoziła rozmaitych dostojników. 7.09.1860 odmówiła wykonania rozkazów Ferdynanda II i przyłączyła się na redzie Neapolu do eskadry Królestwa Sardynii. Przeszła na stan marynarki zjednoczonych Włoch 17.03.1861, klasyfikowana jako parowa fregata bocznokołowa 2 rangi. Od 14.06.1863 klasyfikacja zmieniona na korwetę bocznokołową 2 rangi. Prawie wyłącznie stała w Genui, przeznaczona w grudniu 1862 na pływające więzienie. Przeszła do Neapolu, skreślona z listy floty w czerwcu 1863. Oferowana na sprzedaż 4.02.1864.
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4483
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Ruggiero – przybyła do Neapolu 18.02.1843, wyposażona do służby 2.06.1843. W latach 1843-1852 była zatrudniona głównie przy transportowaniu żołnierzy do Marsylii, Neapolu, Palermo, Kalabrii, Lombardii, Messyny, Gaety itp. W 1845 i 1852 eskortowała okręt przewożący Ferdynanda II, w 1849 i 1859 woziła wielkich dostojników (za ich życia i po śmierci). 7.09.1860 odmówiła wykonania rozkazu Ferdynanda II i przyłączyła się do eskadry Królestwa Sardynii w Neapolu. Przeszła na stan marynarki zjednoczonych Włoch 17.03.1861, klasyfikowana jako parowa fregata bocznokołowa 2 rangi. Od końca 1862 (?) odstawiona do rezerwy w Neapolu, została skreślona z listy floty 7.11.1867. Oferowana na sprzedaż w styczniu 1868.
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4483
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Tancredi – przybyła do Neapolu 25.10.1843. Transportowała żołnierzy i woziła rodzinę króla Obojga Sycylii w 1844. Woziła dostojników i króla Ferdynanda II w 1845, 1847. Przewoziła osobistości w 1849. Znowu pełniła rolę królewskiej karety w 1852 i 1856. Między Ischią a Ponzą pochwyciła 29.06.1857 sardyński parowiec Cagliari. W 1859 ponownie woziła dostojników, książąt, księżniczki i króla. W 1860 transportowała różne grupy żołnierzy, głównie z Neapolu na Sycylię. Przybywszy 6.09.1860 do Neapolu podporządkowała się rozkazom komitetu „Unita d’Italia” i odtąd działała w ramach floty Królestwa Sardynii, m.in. wożąc żołnierzy, urzędników i garybaldczyków. Przeszła na stan marynarki zjednoczonych Włoch 17.03.1861, klasyfikowana jako parowa fregata bocznokołowa 2 rangi, uzbrojona w 6 gwintowanych dział 40-funtowych. Dalej pełniła głównie funkcje transportowe i holownicze. Wycofana do rezerwy 4.08.1861 i przeholowana do Tulonu na generalny remont i modernizację, ponownie wprowadzona do służby 16.10.1862. Działała na wodach włoskich i greckich do końca 1863. W styczniu 1864 skierowana ku atlantyckim wybrzeżom Francji, wróciła do Neapolu 25.05.1864. Do 1867 służyła aktywnie na wodach Italii, w 1867 zrealizowała krótką misję w Hiszpanii, ostatecznie wycofana do rezerwy 24.09.1867. Skreślona z listy floty 9.02.1868.
