KFK w polskich rękach

[Jacek Pytkowski]

Witajcie po dłuższej przerwie.
Po pierwsze - serdeczne podziękowania dla kol. wojtarak za informacje dot. ŚWI-49 jego pradziadka, p. Franciszka Piechockiego. Sprawa przedłużenia tego KFK jest już zatem w znacznym stopniu wyjaśniona. W puckich warsztatach wstawiono 4 pary wręg co odpowiada właśnie wydłużeniu kadłuba o dwa metry. Od siebie dodam, że te wręgi (patrząc po tym, co widać na KPT.GŁOWACKIM) to takie solidne stalowe kątowniki, i pod odpowiednim kątem wygięte. Wedle planów konstrukcyjnych KFK każda para wręg miała inne wymiary! Najbardziej zbliżone wymiarami były pary nr 21 i 22 na śródokręciu (na bojowych KFK było w tym miejscu pomieszczenie mieszkalne dla części załogi, po przeróbce na kuter rybacki ładownia na ryby). Przypuszczam więc, że właśnie w okolicy wręg 21 i 22 była zrobiona ta wstawka. Aczkolwiek mogło to nieco zaburzyć ogólny kształt wyoblenia kadłuba. A skąd wzięto te dodatkowe wręgi na wydłużenie kadłuba i na wymianę dziobowych? Może kowale w Pucku wykuli coś podobnego, albo p.Piechocki przywiózł sobie ze Świnoujścia wraz ze swoim kutrem trochę "części zapasowych"

* * * * *
A teraz mam dla Was wielką niespodziankę: znalazł się trzeci KFK pływający obecnie pod polską banderą!!! Przeoczyliśmy go wcześniej.

Rejestr jachtów morskich PRS 2013 opisuje go tak:

PRS-rejestr jachtów morskich2013

PRS2013_KFK.JPG (72.97 KiB) Przejrzano 19576 razy

Właściciele podają nieco inne wymiary, bardziej KFK-owate:
http://www.rejsy.ustka.pl/baltic-lady.html
Podstawowe parametry:
- długość - 24,27 m
- szerokość - 6,4 m
- zanurzenie - 3,2 m
- rok budowy - 1942 - Szwecja
- przebudowa – 2004

Najważniejsze jednak, że potwierdza to H.Danner swoimi nowymi badaniami, i według niego BALTIC LADY II (ex niemiecki MENTOR II z Hamburga) to jest KFK 113.

Jeśli tak, to ze wcześniejszych badań wynika, iż był zbudowany w szwedzkiej stoczni Rödesund Varv, Karlsborg - i to pasuje do wykazu PRS. Aczkolwiek budowę zakończono chyba raczej w 1943 r. (pierwszy odnotowany przydział liniowy - 7.43 MOK Norw. HSFl. Kirkenes) a nie w 1942 r., jak podaje PRS. W czasie wojny służył na wybrzeżu Norwegii, kolejno jako Nki 25, V 6725, V 6715. Po wojnie używany do rozminowywania wód norweskich, potem w niemieckim rybołówstwie. Od 1976 r. (lub nawet wcześniej) jako "jacht turystyczny". Ostatnia przebudowa miała miejsce już w Polsce w 2004 r.

No i proszę, eskadrę "KFK w polskich rękach" możemy już wystawić
Może udałoby się jakiś zlot zorganizować razem z obecnymi niemieckimi KFK, np. do Świnoujścia?

**************
I jeszcze jedno. Wedle ustaleń dr. Dannera i jego współpracowników nasz Alibaba vel Jastrząb D vel Czarny Pirat, czyli ichni Seeteufel to był jednak W-1(KW-1, H-1) a nie W-6. I według nich to jest KFK 309. Prośba do Chemika, żeby naniósł poprawkę. Co jest bardzo dla nas istotne, KFK 309 służył na wschodnim Bałtyku! a więc niejako wrócił na swoje miejsce.

[wojtarak]

Udało mi się dotrzeć do dwóch archiwalnych zdjęć kutra SWI-49 - wykonanych w trakcie prac w Puckiej stoczni (48/49 r ?)
Na pierwszym zdjęciu widać te 4 wstawione wręgi?

[Jacek Pytkowski]

Piękne zdjęcia! Pokazują genialną prostotę konstrukcji KFK:
1) położyć grubo wyciosaną belkę jako stępkę,
2) z przodu zamocować do niej dziobnicę, z tyłu tylnicę,
3) przykręcić gotowe, podziurkowane stalowe wręgi (każda para ma swój numer i ściśle określone wymiary),
4) poprzez te dziurki przykręcić do wręg wzdłużniki, denniki i, od zewnątrz, planki (deski) poszycia - każda o odpowiednich rozmiarach wycięta według szablonu,
5) uszczelnić szczeliny między plankami,
6) od góry do wręg przykręcić płaskownikowe pokładniki, a na nich deski pokładu
- i kadłub jest zrobiony

I dzięki tej prostocie można było budować jednakowe KFK w czterdziestu paru stoczniach jednocześnie, a u Burmestera w Świnoujściu stworzyć niemal taśmową montownię .

A kiedy któraś deska poszycia przegnije, to się ją odkręca i wymienia na nową. I tak można prawie w nieskończoność - dopóki wręgi nie przerdzewieją. Ale wtedy można... wymienić wręgi
Oto dlaczego do dziś dnia pływa jeszcze ze 20 KFK. I oby pływały wiecznie!

Wracając do zdjęć, najpierw trochę o tych wręgach. Wedle planów konstrukcyjnych przedrukowanych w książce Dannera pary wręg numerowano od strony rufy w kierunku dziobu, ale z pewnym niuansem. Numer "0" miała ta para wręg, pomiędzy którymi przechodził przez tylnicę pionowy trzon (oś) steru. W stronę rufy były jeszcze dwie pary wręg oznaczone jako "a" oraz "b" a za nimi była już tylko górna końcówka tylnicy. Na rysunku mam pierwotny projekt KFK ze spiczastą rufą (Spitzgatt). Na tych późniejszych, z szeroką płaską pawężą rufową (Plattgatt) chyba nie było dodatkowej pary wręg, tylko "a" i "b" były szerzej rozchylone a końcowy odcinek tylnicy ścięty był ukośnie dając oparcie dla pawęży? Natomiast na dziobie ostatnia para wręg (a patrząc od dziobu - pierwsza) miała numer "46", przykręcona była do ukośnej dziobnicy w takiej odległości od styku dziobnicy z pokładem, jaka odpowiadała rozstawowi wręg (około pół metra). Czyli wszystkich par wręg było 1-46, plus "0", plus "a", plus "b" razem 49. Dlaczego o tym piszę? Bo na niższym zdjęciu widać na pierwszej od dziobnicy lewoburtowej wrędze namalowany numer "53". I to by się zgadzało: 49 + 4 dodane = 53. To pozwala nam przypuszczać, że zdjęcia wykonano już po przedłużeniu stępki i wstawieniu dodatkowych wręg. Czy widać je na zdjęciu? Pewnie je widać, tylko nie bardzo wiadomo, które to . Jeśli, jak myślę, wstawiono je na śródokręciu tam gdzie "dziobowe zaoblenie kadłuba" przechodzi w "rufowe zaoblenie", czyli w okolicach wręg "21", "22" wedle numeracji niemieckiej, to można teraz policzyć na górnym zdjęciu, od dziobu ku rufie, jakieś 24-25 wręg. No, niewiele widać. Lepiej za to widać te wręgi, co według rachunku były wymieniane w części dziobowej (co ciekawe, "wymiana wręg na dziobie kutra" kosztowała ponad dwukrotnie więcej niż "wmontowanie 4 szt. wręg"). Ale jeśli po prostu przełożono wręgi z innego kadłuba KFK, to żadnych różnic nie powinno być widać .

Tak przy okazji, to chyba wyjaśniło się też to, nad czym zastanawialiśmy się kilka stron wcześniej: dlaczego z dokumentacji po Stoczni Rybackiej w Gdyni wynikałoby, że GDY-180 H.RUTKOWSKI był w 1949 roku rozebrany na części i ponownie składany. Skoro tak samo zrobiono wcześniej ze ŚWI-49 w Pucku, to pewnie był to standardowy sposób postępowania. Kadłuby od wiosny 1945 roku leżały sobie niczym nie zabezpieczone, wystawione na słońce, deszcz i śnieg. Po odkręceniu desek poszycia można było sprawdzić, oczyścić i zakonserwować minią stalowe elementy szkieletu a przy okazji wymienić ewentualnie uszkodzone elementy poszycia. I kuter był naprawdę "jak nowy".

[Chemik]

Pozwolę sobie zaprezentować fragment rachunku ze stoczni w Pucku za odbudowę kutra K.F.K Franciszka Piechockiego [SWI-49] (Rachunek szczegółowy nr 394 z 1948-12-31).

Czy w rodzinnym archiwum są jeszcze inne rachunki związane z przedłużeniem Świ-49? Może na tym prezentowanym rachunku są pozycje, które by świadczyły o zakończeniu prac? A może ktoś z rodziny pamięta jakieś daty?

A kolejne pytanie do wszystkich kolegów zainteresowanych tematem.
Czy jako miejsce przedłużenia kutra pozostawić tak jak było Rybacka Baza Remontowa w Pucku, czy może zmienić na Państwowa Fabryka Maszyn i Odlewnia Nr 2 w Pucku?

[mjg]

Remont KFK-i (przebudowa kutra rybackiego na żaglowiec) z wymianą poszycia i pokładu można obejrzeć na stronie:
http://www.pacifique.ch/bateau/restauration/category/1
dot. Fleur de Passion

[Jacek Pytkowski]

A kolejne pytanie do wszystkich kolegów zainteresowanych tematem.
Czy jako miejsce przedłużenia kutra pozostawić tak jak było Rybacka Baza Remontowa w Pucku, czy może zmienić na Państwowa Fabryka Maszyn i Odlewnia Nr 2 w Pucku?

Oczywiście, że zmienić - ma być zgodnie z rachunkiem. A skąd nam się wzięła ta "RBR w Pucku"?, w starych rocznikach PRS-u było tylko samo "Puck", bez nazwy firmy.
Tak mi chodzi po głowie:
1) czy aby to nie były dwie nazwy tych samych zakładów? (w latach 50-tych były różne reorganizacje takich przedsiębiorstw okołorybackich).
2) jeśli to były dwie różne firmy, to być może poza wydłużeniem kadłuba w PFMiOnr2 jeszcze jakieś prace na kutrze były później wykonywane przez RBR?
******
A co robimy z KFK309 Jatrząb-D ex Seeteufel - opisujemy cały szlak bojowy?

[Chemik]

A skąd nam się wzięła ta "RBM w Pucku"?

Wzięło się z Budownictwa Okrętowego, gdzie był cykl o mało znanych stoczniach polskich, AvM wklejał w początkach tematu.

A co robimy z KFK309 Jatrząb-D ex Seeteufel - opisujemy cały szlak bojowy?

Opisałem ile wiem, jak możesz podesłać co jest w Dannerze (także dla Baltic Lady II) to było by super, bo ja mam tylko Groenera.

[Chemik]

Prośba do Chemika, żeby naniósł poprawkę. Co jest bardzo dla nas istotne, KFK 309 służył na wschodnim Bałtyku! a więc niejako wrócił na swoje miejsce.

Gotowe, ale foty za jakiś czas "dogonią" tekst

Superkutry typu KFK

1) Barbara Świ-49 (KFK ***)
Ernst Burmester Schiffswerft KG, Swinemünde, rozpoczęty 1944-1945
St. Rybacka, Świnoujście, wodowany po X.1947 (1948?)
Państwowa Fabryka Maszyn i Odlewnia Nr 2 (= Rybacka Baza Remontowa?), Puck, przedłużony i ukończony 1948(?)
PRS 43025 --> 1975: PRS 430025
charakterystyka w 31.XII.1948: silnik Deutsche Werke, nr silnika 3487-3492, 180 (200?)KM
charakterystyka w XII.1957: 79BRT, 38NRT, 26ton; 24.93(rej.)×6.32×?m; 1 sil. 4-suw., 3-cyl. Vølund DR-330, 210 KM; 8w
charakterystyka w I.1969: 79BRT, 38NRT, 26ton; 24.93(rej.)×6.32×?m; 1 sil. 4-suw., 3-cyl. Vølund DM-330, 225 KM
1944-1945: położenie stępki nazwa nieznana (Kriegsmarine) (numer KFK nieznany)
26.III. (lub 16.IV.)1945: ciężko uszkodzony w czasie brytyjskiego nalotu na stocznię, uznany za utracony
1947?: odnaleziony na terenie poniemieckiej stoczni w Świnoujściu
przed 16.X.1947: zarejestrowany w MUR Szczecin (nr rej. 603) jako Świ-49 (Franciszek Piechocki; Świnoujście), skierowany do odbudowy w St. Rybackiej w Świnoujściu
po X.1947(1948?): wodowany jako Świ-49 (Franciszek Piechocki; Świnoujście)
przed IX.1948: przeholowany do Państwowej Fabryki Maszyn i Odlewni Nr 2 (= Rybackiej Bazy Remontowej?) w Pucku
27.XI.1948: wodowany po przedłużeniu: Barbara Świ-49 (Franciszek Piechocki; Świnoujście)
31.XII.1948: Świ-49 (SONG) (właściciel: Skarb Państwa, użytkownik: Franciszek Piechocki; Świnoujście)
po II.kw.1949/przed 31.XII.1949: Barbara Świ-111 (SONG) (Franciszek Piechocki; Świnoujście)
2.-4..VIII.1951: remont w St. Północnej w Gdańsku
po 4.VIII.1951: Barbara Gdy-126 (SONG) (Franciszek Piechocki; Gdynia)
po 1950/przed XII.1957: wymiana silnika na silnik marki Vølund DR-330
1967: nie wykazywany w rejestze PRS-u; możliwe, że wymiana (modernizacja?) silnika na Vølund DM-330
po 1969/przed 1972: Barbara Gdy-126 (Pelagia Piechocka; Gdynia)
†13/14.01.1982: na Bałtyku

2) Towarzysz Migała Gdy-74 (KFK ***)
Ernst Burmester Schiffswerft KG, Swinemünde, rozp. 1944-1945
St. Rybacka, Świnoujście, wodowany po 24.X.1949(1950?)
St. Północna, Gdańsk, odb. uk. VI.1950
PRS 41208
charakterystyka w XII.1957: 73BRT, 22NRT; 23.88(rej.)×6.52×?m; 1 sil. 4-suw., 4-cyl. EKM 4SV38, nr silnika 048, rok produkcji 1954, 180 KM; 6,5w
charakterystyka w I.1960: 73BRT, 22NRT; 23.88(rej.)×6.52×?m; 1 sil. 4-suw., 3-cyl. Vølund DM-330, nr silnika 5302, rok produkcji 1959, 225 KM; 6,5w
1944-1945: położenie stępki nazwa nieznana (Kriegsmarine) (numer KFK nieznany)
26.III. (lub 16.IV)1945: ciężko uszkodzony w czasie brytyjskiego nalotu na stocznię, uznany za stracony
1947?: odnaleziony na terenie poniemieckiej stoczni w Świnoujściu
przed 16.X.1947: zarejestrowany w MUR Szczecin (nr rej. 604) jako Świ-50 (Antoni Gmitrowicz; Świnoujście), skierowany do odbudowy w St. Rybackiej w Świnoujściu
po II.kw.1949/przed 24.X.1949: oznaka rybacka Świ-50 odebrana (skreślony z rejestru MUR Szczecin?)
po 24.X.1949(1950?): wodowany jako Świ-50 (Rybacko-Przemysłowa Spółdzielnia Pracy „Łosoś”; Świnoujście)
ok. II.1950?: przeholowany do Gdyni i skierowany do wykończenia w St. Północnej w Gdańsku
26.VI.1950: ukończony jako Towarzysz Migała Gdy-74 (SOVG) (Rybacko-Przemysłowa Spółdzielnia Pracy „Łosoś”; Gdynia)
I. poł. 1951?: Gdy-74 (SOVG) (Spółdzienia Pracy Rybków Morskich „Jedność Rybacka”; Gdynia)
1955: modernizacja (dalsza odbudowa?) w Gdyńskiej Stoczni Remontowej, wymiana silnika na silnik EKM 4SV38
przed. 1.I.1959: Gdy-74 (SOVG) (Spółdzienia Pracy Rybołówstwa Morskiego „Jedność Rybacka”; Gdynia)
1959: wymiana silnika na silnik Vølund DM-330
1966: Gda-3 (SOVG) (Spółdzielnia Pracy Rybołówstwa Morskiego „Jedność Rybacka”; Gdańsk)
po 1968/przed 1972: skreślony z Rejestru PRS

3) Gdy-16 (KFK ***)
Ernst Burmester Schiffswerft KG, Swinemünde, rozp. 1944-1945
St. Rybacka, Świnoujście, wod. po X.1947 (1948?)
St. Rybacka, Gdynia, odb. uk. 1950
PRS 43005
charakterystyka w XII.1957: 74BRT, 24NRT; 23.20(rej.)×6.37×?m; 1 sil. 4-suw., 3-cyl. Vølund DR330, nr silnika 5237, rok produkcji 1957, 225 KM; 9w
1944-1945: położenie stępki nazwa nieznana (Kriegsmarine) (numer KFK nieznany)
26.III. (lub 16.IV)1945: ciężko uszkodzony w czasie brytyjskiego nalotu na stocznię, uznany za stracony
1947?: odnaleziony na terenie poniemieckiej stoczni w Świnoujściu
przed 16.X.1947: zarejestrowany w MUR Szczecin (nr rej. 605) jako Świ-51 (Józef Lipski; Śinoujście), skierowany do odbudowy w St. Rybackiej w Świnoujściu
po 24.X.1947: wodowany jako Świ-51 (Józef Lipski; Świnoujście)
1948?: przeholowany do Gdyni i skierowany do wykończenia w St. Rybackiej w Gdyni
po II.kw.1949/przed 31.XII.1949: oznaka rybacka Świ-51 odebrana (skreślony z rejestru MUR Szczecin?)
1950: ukończony jako Gdy-16 (SOMM) (Rybacko-Przemysłowa Spółdzielnia Pracy „Łosoś”; Gdynia)
I. poł. 1951?: Gdy-16 (SOMM) (Spółdzienia Pracy Rybków Morskich „Jedność Rybacka”; Gdynia)
przed 1.I.1959: Gdy-16 (SOMM) (Spółdzienia Pracy Rybołówstwa Morskiego „Jedność Rybacka”; Gdynia)
1966: Gda-4 (SOMM) (Spółdzielnia Pracy Rybołówstwa Morskiego „Jedność Rybacka”; Gdańsk)
po 1968/przed 1972: skreślony z Rejestru PRS

4) Świ-52 (KFK ***)
Ernst Burmester Schiffswerft KG, Swinemünde, rozp. 1944-1945
St. Rybacka, Świnoujście, wod. po X.1947 (1948?)
Rybacka Baza Remontowa, Puck, odb. uk. 1950
PRS 43002
charakterystyka w XII.1957: 71BRT, 26NRT; 23.24(rej.)×6.34×?m; 1 sil. 2-suw., 3-cyl. June Munktell 753MV, nr silnka 4910/11/12, rok produkcji 1949, 225 KM; 9w
1944-1945: położenie stępki nazwa nieznana (Kriegsmarine) (numer KFK nieznany)
26.III. (lub 16.IV)1945: ciężko uszkodzony w czasie brytyjskiego nalotu na stocznię, uznany za stracony
1947?: odnaleziony na terenie poniemieckiej stoczni w Świnoujściu
przed 16.X.1947: zarejestrowany w MUR Szczecin (nr rej. 611) jako Świ-52 (Bank Rybaków Morskich; Świnoujście), skierowany do odbudowy w St. Rybackiej w Świnoujściu
po 16.X.1947/przed 12.XII.1947: Świ-52 (Towarzystwo Połówów Morskich i Handlu Zagranicznego „Arka”; Świnoujscie)
po X.1947 (1948?): wodowany jako (Towarzystwo Połówów Morskich i Handlu Zagranicznego „Arka”; Świnoujscie)
1.VI.1949: Świ-52 (Państwowe Przedsiębiorstwo Połowów Kutrowych „Arka”; Świnoujście)
przed 28.XII.1950: ukończony jako Arka 150(?) Świ-52 (SOVH) (Państwowe Przedsiębiorstwo Połowów Kutrowych „Arka”; Świnoujście)
pocz. 1951 (1.I.1951?): Arka 150 Wła-23 (SOVH) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Władysławowo)
1.I.1955: Wła-23 (SOVH) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Szkuner”; Władysławowo)
†3.I.1968: wszedł na mieliznę i zatonął w pobliżu Płw. Helskiego,
9.I.1968: podniesiony i przeholowany do Helu
1968: wyslipowany we Władysławowie, prawdopodobnie nienaprawiony
1969: skreślony z Rejestru PRS
III.1970: złomowany/rozebrany na opał

5) Gdy-76 (KFK ???)
Ernst Burmester Schiffswerft KG, Swinemünde, uk. 1943?
odb.(przeb.?) Stocznia Nr 1, Gdańsk, uk. XII?.1947
przeb. Gdańska St. Remontowa, Gdańsk, rozp. 1954, uk. 3.V.1955
PRS 43003
charakterystyka w I.1948: 72.39BRT, 28.72NRT; 23.65(całk.)×6.38×?m; 1 sil. 2-suw., 5-cyl. Modag, 125 KM
charakterystyka w XII.1957: 82BRT, 17NRT; 23.65(całk.)/23.46(rej.)×6.36×3.1m; 1 sil. 4-suw., 4-cyl. EKM, nr silnika 324200, rok produkcji 1952, 180 KM; zał. 8 ludzi + 16 uczniów.
1943?: zbudowany jako pomocniczy patrolowiec (?) nazwa nieznana (Kriegsmarine) (numer KFK nieznany) (Kriegsmarine)
†I.-V.1945?: zatopiony (lub ciężko uszkodzony?) na Wybrzeżu Gdańskim
po V.1945: podniesiony z dna (lub odnaleziony?) i skierowany do odbudowy w Stoczni Nr 1 w Gdańsku
IV. kw.1947: zakończenie odbudowy
XII.1947: rejestracja w MUR Gdynia jako Gdy-76 (SOBW) (Konrad Konkel; Gdynia)
8.I.1949: uciekł do Szwecji, internowany, zwrócony po kilku miesiącach
I. poł.1949?: Gdy-76 (SOBW) (Józef Lipski?; Gdynia) (nie eksploatowany? bez motoru?)
1952: instalacja nowego silnika EKM
1952: Arka… Gdy-76? (SOBW) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Gdynia)
1954: Dar-60 (SOBW) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Kuter”; Darłowo)
1954: w Gdańskiej St. Remontowej rozpoczęcie przebudowy na kuter szkolno-rybacki
3.V.1955: kuter szkolno-rybacki Franek Zubrzycki Dar-60 (SOBW) (Zasadnicza Szkoła Rybołówstwa Morskiego w Darłowie; Darłowo)
1959: kuter szkolno-rybacki Franek Zubrzycki Dar-102 (SOBW) (Zasadnicza Szkoła Rybołówstwa Morskiego w Darłowie; Darłowo)
1965: wycofany ze służby i przekazany do kasacji
UWAGA: Prawdopodobnie znaleziony na Wybrzeżu Gdańskim. Możliwe iż jest to jeden z poniższych dwóch kutrów:
Vs 343 (KFK 300), †25.IV.1945 w rejonie Rozewia;
Vs 345 (KFK 364), możliwe że zniszczony podczas jednego z nalotów na bazę w Gdyni, gdzie był odbudowywany pod koniec wojny po zatonięciu na minie.

6) Świ-54 (KFK ***)
Ernst Burmester Schiffswerft KG, Swinemünde, rozp. 1944
St. Rybacka, Świnoujście, nie ukończony, odbudowa prowadzona jako typ KG-236
1944-1945: położenie stępki nazwa nieznana (Kriegsmarine) (numer KFK nieznany)
26.III. (lub 16.IV)1945: ciężko uszkodzony w czasie brytyjskiego nalotu na stocznię, uznany za stracony
1947?: odnaleziony na terenie poniemieckiej stoczni w Świnoujściu
przed 16.X.1947: zarejestrowany w MUR Szczecin (nr rej. 617) jako Świ-54 (Mirosław Szewczuk; Świnoujście), skierowany do odbudowy w St. Rybackiej w Świnoujściu, prace prowadzono jako typ KG-236
po16.X.1947/przed 12.XII.1947: Świ-54 (Towarzystwo Połówów Morskich i Handlu Zagranicznego „Arka”; Świnoujscie)
przed 25.XI.1948: oznaka rybacka Świ-54 odebrana (skreślony z rejestru MUR Szczecin?)
1949: przejęty (zakupiony?) przez (Państwowe Centrum Wyszkolenia Morskiego)
po 1949: przebudowa niezakończona, dalsze losy?

7) Wiktoria Gda-20 (KFK ???)
Ernst Burmester Schiffswerft KG, Swinemünde, uk. 1943(1944?),
St. Rybacka?, Gdynia, prowizoryczna? napr. uk. 1946
Stocznia Nr 3 (od II.1950: St. Północna)?, Gdańsk odb. uk. 1950
PRS 41207 --> 1975: PRS 410207
charakterystyka w XII.1957: 73BRT, 25NRT; 24.00(całk.)/23.26(rej.)×6.36×?m; 1 sil. 2-suw., 4-cyl Alpha DM344F, nr silnika 4639, rok produkcji 1952, 180 KM
1943(1944?): zbudowany jako jednostka (Kriegsmarine) nazwa nieznana (numer KFK nieznany) bandera Niemiec
†1944-V.1945: zatopiony (w rej. Świnoujścia?) w wyniku działań wojennych
po. V.1945: podniesiony z dna i skierowany do odbudowy (w St. Rybackiej w Gdyni?)
1946: Wiktoria Gda-20 (SOBF) (Morski Urząd Rybacki?; Gdańsk)
1950: Gdy-114 (SOBF) (Rybacko-Przemysłowa Spółdzielnia Pracy „Łosoś”; Gdynia)
po I. poł.1951: Gdy-114 (Spółdzienia Pracy Rybków Morskich „Jedność Rybacka”; Gdynia)
29.XI.1953: wszedł na mieliznę ok. 2 Mm na wsch. od Władysławowa, ściągnięty
1953/1954(?): istalacja nowego silnika Alpha
przed 1.I.1959: Gdy-114 (SOBF) (Spółdzienia Pracy Rybołówstwa Morskiego „Jedność Rybacka”; Gdynia)
1966: Gda-2 (SOBF) (Spółdzienia Pracy Rybołówstwa Morskiego „Jedność Rybacka”; Gdańsk)
1975: skreślony z Rejestru PRS
UWAGA: możliwe, że był to początkowo: Świ-53 (Bank Rybaków Morskich);
być może to jeden z dwóch poniższych kutrów:
M 3118, 21.VIII.1945: UJ 320 (KFK 164), †13.III.1945 na terenie świnoujskiej stoczni;
NKi 33, 31.VII.1944: V 6713 (KFK 506), †25.VIII.1944 na minie, w rejonie Świnoujścia.

8 ) Perła Bałtyku (KFK 309)
Ernst Burmester Schiffswerft KG, Swinemünde, uk. 1943
PRS 635236
charakterystyka na 28.II.2013: 101.46 GT; 24.06(kadł.)×6.35×2.10 m; 1 silnik Volvo Penta 162TAMD; zał. 42 os.
XII(?).1943: ukończony
22.I.1944: pomocniczy patrolowiec (Vorpostenboot) Vs 1441 (Kriegsmarine), bandera Niemiec
12.I.1945: pomocniczy ścigacz okrętów podwodnych (U-bootjäger) UJ 315 (Kriegsmarine/ 3. U-bootjagdflottille), bandera Niemiec
†V.1945: zatonął
V.-VI.1945: podniesiony i naprawiony
7.VII.1945: nazwa nieznana (Deutsche Minenräumleitung)
1947: nazwa nieznana [Office of Military Goverment for Germany (US)] , bandera USA
1947: przekazany jako reparacje Wielkiej Brytanii
1947: kuter rybacki Antje SS 105 (Hermann Ludwig Staeglich), bandera RFN
1950: sprzedany(?)
21.V.1953: patrolowiec (Wachtboot) W 1 (Seegrenschutz), bandera RFN
1.VII.1956: okręt strażniczy (Hafenschutzboot typu 368) H 1 (Bundesmarine), bandera RFN
1960: pomocniczy patrolowiec (Küstenwachtboot) KW 1 (ozn. burt. W 1) (Bundesmarine) ,bandera RFN
1.VIII.1963: w rezerwie
30.IX.1968: wycofany ze służby
12.XII.1968: zakupiony przez firmę Freter z Heiligenhafen
1969: przebudowa na jacht wędkarski (Sportangelboot)
1969: jacht wędkarski Hecht III (P. Freter, Heiligenhafen) bandera RFN
1979(?): jacht wędkarski Seeteufel bandera RFN/Niemiec
2008: jacht wędkarsko-rekreacyjny Perła Bałtyku POL-8191 (Bolesław Domnik, Władysławowo)
2010: jacht wędkarsko-rekreacyjny Jastrząb D POL-8191 (Bolesław Domnik, Władysławowo)
III./IV.2012: wymiana silnika Vølund na Volvo Penta 162TAMD
plan, nie zrealizowany od IX.2012: jacht wędkarsko-rekreacyjny Alibaba
IX.2013: w służbie

9) Bez nazwy (KFK 52?)
St. Pieter, Hemixen/Antwerpen (okupowana Holandia), uk. 24.VI.1943
charakterystyka po ukończeniu: wyp. 110t; 24.00(całk.)/20.57(lw)×6.40×2.75m; 1 sil. Diesla, 220 KM; 9w; 1×37plot, 4×20plot; załoga 18 ludzi.
24.VI.1943: ukończony jako M 3662 (KFK 52?)
19.IX.1944: osiadł na milieliźnie w rejonie Terneuzen w Holandii, opuszczony przez załogę.
20.IX.1944: bez nazwy (Wojsko Polskie) zajęty w rejonie Terneuzen w Holandii przez żołnierzy 10 Pułku Strzelców Konnych z 1 Dywizji Pancernej
†21.IX.1944: w rejonie Terneuzen, zniszczony ogniem niemieckiej artylerii polowej.
UWAGA: przyporządkowanie numeru KFK domniemane

10) Baltic Lady II (KFK 113)
Rodesund Varv, Karlsborg (Szwecja), uk. 1943
PRS 630079
charakterystyka na 31.III.2009: 98.00 GT; 24.27(całk.)/22.94(rej.)×6.30×2.26 m; 1 silnik Modag SR6Z 2274, nr silnika 426-13, 132 kW, powierzchnia ożaglowania 196 m kw.; zał. 27 os.
charakterystyka na 28.II.2013: 97.54 GT; 23.98(kadł.)×6.30×2.26 m; 1 silnik Modag SR6Z 2274, nr silnika 426-13, 132 kW, powierzchnia ożaglowania 196 m kw.; zał. 27 (stałej) + 42 (zmiennej) os.
VII(?).1943: ukończony
15.VII.1943: okręt strażniczy (Hafenschutzboot) Nki 25 w Kirkenes (Kriegsmarine / MOK Norwegen), bandera Niemiec
1.VII.1944: pomocniczy patrolowiec (Vorpostenboot) V 6725 (Kriegsmarine/ 67. Vorpostenflottille), bandera Niemiec
1945: nazwa nieznana (Deutsche Minenräumleitung)
po 1945: przebudowa na kuter rybacki nazwa nieznana, bandera RFN
przed 1976(?) przebudowa na jacht żaglowy
1976: kecz Mentor II, bandera RFN/ Niemiec
2004-2005: przebudowa w Polsce
po 31.V.2005: kecz Baltic Lady II POL-7577 (Ustka -Tour s.c.; Ustka)
po 31.III.2009/przed 28.II.2013: kecz Baltic Lady II POL-7577 (SPG 2755) (Grzegorz-Trans; Ustka)
IX.2013: w służbie

UWAGA: KFK *** oznaczono niemieckie KFK poważnie uszkodzone w wyniku bombardowania i porzucone na terenie stoczni Burmestera w Świnoujściu, których numery są trudne do ustalenia, mogą być one z zakresie: KFK 677, 679-680, 683-699

[Chemik]

Superkuter szkolno-rybacki typu SKG-240A

11) Henryk Rutkowski Gdy-180, nr stoczniowy 90/402
St. Rybacka w Gdyni, nr stoczniowy 90/402, zam. 10.VIII.1949, rozp. 10.VIII.1949, wod. 4.XII.1950, uk. 30.XII.1950
PRS 40006A --> od V.-VIII.1952: PRS 63018 --> 1975: PRS 630018
charakterystyka w XII.1957: 70BRT, 16NRT; 27.3(z buksz.)/23.36(rej.)×6.35×2.7m; 1 sil. 2-suw., 3-cyl Alpha 343F, nr silnika 4287/6135, rok produkcji 1949, 135 KM, ożaglowanie 234 m kw. (kecz)
charakterystyka w I.1976: 70BRT, 16NRT; 27.3(z buksz.)/23.36(rej.)×6.35×2.7m; 1 sil. 4-suw., 6-cyl Puck UE680/193/1, nr silnika 75/02700007, rok produkcji 1975, 165 KM, ożaglowanie 234 m kw. (kecz)
charakterystyka w I.1987: 99.4BRT, 26.4NRT; 30.7(z buksz.)/24.3(kadł.)×6.4×3.15m; 1 sil. 4-suw., 6-cyl Puck UE680/193/1 (WSK Mielec Delfin II), 165 KM, ożaglowanie 337.5 m kw. (brygantyna bermudzka); 7.5w; zał. 5 (stała) + 20 (zmienna) os.
charakterystyka w I.1999: 94.98GT; 24.29(kadł.)/22.56(rej.)×6.43×3.00m; 1 sil. 4-suw., 6-cyl Puck UE680/193, 121 kW, ożaglowanie 337.5 m kw. (brygantyna); zał. 26 os.
charakterystyka w III.2013: 94.98GT; 24.29(kadł.)×6.43×3.00m; 1 sil. 4-suw., 6-cyl Puck UE680/193, nr silnika 978/127900140, 121 kW, ożaglowanie 337.5 m kw.; zał. 26 os.
10.VIII.1949: złożenie zamówienia i położenie stępki w St. Rybackiej w Gdyni
4.XII.1950: wodowanie bez nazwy (Państwowe Centrum Wychowania Morskiego)
30.XII.1950: ukończenie bez nazwy (Państwowe Centrum Wychowania Morskiego)
IV.1951: superkuter szkolno-rybacki Rybak (Państwowe Centrum Wychowania Morskiego) nazwa prowizoryczna nadana na potrzeby reportażu w miesięczniku „Morze”
20.IV.1951: nadanie nazwy Henryk Rutkowski Gdy-180 (SPGO) (Państwowa Szkoła Rybaków Morskich w Gdyni; Gdynia)
1.VIII.1951: Henryk Rutkowski Gdy-180 (SPGO) (Technikum Rybaków Morskich w Gdyni; Gdynia)
18.VII.1953: Henryk Rutkowski Gdy-180 (SPGO) (Szkoła Rybołówstwa Morskiego w Gdyni; Gdynia)
lato 1963: Henryk Rutkowski Gdy-180 (SPGO) (Państwowa Szkoła Rybołówstwa Morskiego w Gdyni; Gdynia)
1967: jacht szkoleniowy Henryk Rutkowski XXXI-PZ-2 (SPGO) (Liga Obrony Kraju; Jastarnia)
pocz. 1970: Biały Słoń XXXI-PZ-2 (SPGO) (Powiatowy Ośrodek Sportu, Turystyki i Wypoczynku „Żeglarz”; Trzebież)
poł. 1970: Henryk Rutkowski XXXI-PZ-2 (SPGO) (Powiatowy Ośrodek Sportu, Turystyki i Wypoczynku „Żeglarz”; Trzebież)
po 1971/przed 1974: Henryk Rutkowski XXXI-PZ-2 (SPGO) (Centralny Ośrodek Sportu, Turystyki i Wypoczynku Oddział w Trzebierzy; Trzebież)
1975: wymiana silnika na Puck UE680/193/1
1976: Henryk Rutkowski PZ-5 (SPGO) (Centralny Ośrodek Sportu, Turystyki i Wypoczynku Oddział w Trzebierzy; Trzebież)
1976: wycofany z eksploatacji z powodu złego stanu technicznego
1976/1977: Henryk Rutkowski PZ-5 (SPGO) (Szczeciński Klub Działalności Podwodnej; Trzebierz)
1978: rozpoczęto w przebudowę na bazę nurkową, nie zakończona
1980: Henryk Rutkowski PZ-5 (SPGO) (Centralny Ośrodek Żeglarstwa Polskiego Związku Żeglarskiego; Trzebież)
1980: rozpoczęcie przebudowy na brygantynę w Rybackiej Stoczni Remontowej PPiUR „Szkuner” we Władysławowie
25.VII.1986: zakończenie przebudowy
1997: Kapitan Głowacki PZ-5 (SPGO) (Centralny Ośrodek Żeglarstwa Polskiego Związku Żeglarskiego; Trzebież)
2012: Kapitan Głowacki POL-5 (SPS2477) (Centralny Ośrodek Żeglarstwa Polskiego Związku Żeglarskiego; Trzebież)
IX.2013: nadal w służbie

UWAGA: budowa z wykorzystaniem poniemieckich elementów, ze St. Rybackiej w Świnoujściu [/b]

Superkutry typu SKS-240

21) Arka 152 Wła-70, nr stoczniowy 1/408 --> SKS-240/1
St. Rybacka, Świnoujście, nr stoczniowy 1/408, wod. 1950
St. Szczecińska, Szczecin, nr stoczniowy SKS-240/1, uk. 1951
PRS 43031
charakterystyka w XII.1957: 72BRT, 22NRT, 43tony; 24.10(całk.)/22.13(rej.)×6.34×2.6m; 1 sil. 2-suw., 4-cyl Alpha DM344F, nr silnika 4617, rok produkcji1950, 180 KM; 9w
charakterystyka w I.1959: 72BRT, 22NRT, 43tony; 24.10(całk.)/22.13(rej.)×6.34×2.6m; 1 sil. 2-suw., 3-cyl June Munktel 3LD350, nr silnika 8390/92, rok produkcji 1957, 240 KM; 9w
III. kw.1950: wodowany jako Świ-57 (Państwowe Przedsiębiorstwo Połowów Morskich „Barka”; Świnoujscie)
5.IX.1950: przeholowany do Stoczni Szczecińskiej
1(?).I.1951: Świ-57 (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Świnoujście)
1951: ukończony jako Arka 152 Wła-70 (SONO) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Władysławowo)
1.I.1955: Wła-70 (SONO) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Szkuner”; Władysławowo)
1958: wymiana silnika na June Munktel 3LD350
1961: Ust-102 (SONO) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Korab”; Ustka)
po 1966/przed 1969: skreślony z Rejestru PRS.

22) Arka-151 Wła-69, nr stoczniowy 2/408 --> SKS-240/2
St. Rybacka, Świnoujście, nr stoczniowy 2/408, wod. 1950
St. Szczecińska, Szczecin, nr stoczniowy SKS-240/2, uk. 1951
PRS 43024
charakterystyka w XII.1957: 72BRT, 22NRT, 43tony; 24.10(całk.)/22.12(rej.)×6.34×2.6m; 1 sil. 2-suw., 3-cyl June Munktel 753MV, nr silnika 7712/13/14, rok produkcji 1949, 225 KM; 9w
III. kw.1950: wodowany jako Świ-65 (Państwowe Przedsiębiorstwo Połowów Morskich „Barka”; Świnoujscie)
7.VIII.1950: przeholowany do Stoczni Szczecińskiej
1(?).I.1951: Świ-65 (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Świnoujście)
1951: ukończony jako Arka 151 Wła-69 (SONR) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Władysławowo)
1.I.1955: Wła-69 (SONR) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Szkuner”; Władysławowo)
12.09.1957: wszedł na mieliznę w pobliżu Musselburgh (Wielka Brytania), po ok. 6 godzinach sam z niej zeszedł w wyniku przypływu
po 1966/przed 1969: skreślony z Rejestru PRS.

23) Arka 155 Wła-71, nr stoczniowy 3/408 --> SKS-240/3
St. Rybacka, Świnoujście, nr stoczniowy 3/408, wod. 1950
St. Szczecińska, Szczecin, nr stoczniowy SKS-240/3, uk. 1951
PRS 43023
charakterystyka w XII.1957: 72BRT, 26NRT, 43tony; 24.10(całk.)/22.13(rej.)×6.34×2.6m; 1 sil. 2-suw., 3-cyl June Munktel 753MV, nr silnika 7753/55, rok produkcji 1950, 225 KM; 9w
charakterystyka w I.1965: 72BRT, 22NRT, 43tony; 24.10(całk.)/22.13(rej.)×6.34×2.6m; 1 sil. 2-suw., 3-cyl June Munktel 753MV, nr silnika 7753/55, rok produkcji 1950, 225 KM; 9w
III. kw.1950: wodowany jako Świ-64 (Państwowe Przedsiębiorstwo Połowów Morskich „Barka”; Świnoujscie)
7.VIII.1950: przeholowany do Stoczni Szczecińskiej
1(?).I.1951: Świ-64 (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Świnoujście)
1951 (próby?): Świ-64 (Połowy Dalekomorskie „Dalmor”; Świnoujście)
1951: ukończony jako Arka 155 Wła-71 (SONV) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Władysławowo)
1.I.1955: Wła-71 (SONV) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Szkuner”; Władysławowo)
po 1966/przed 1969: skreślony z Rejestru PRS.

24) Świ-62, nr stoczniowy 4/408 --> SKS-240/4
St. Rybacka, Świnoujście, nr stoczniowy 4/408, wod. 1950
St. Szczecińska, Szczecin, nr stoczniowy SKS-240/4, uk. VIII.1950
PRS 41203
charakterystyka w XII.1957: 72BRT, 22NRT; 22.13(rej.)×6.35×2.6m; 1 sil. 2-suw., 3-cyl June Munktel 753MV, nr silnika 7709/10/11, rok produkcji 1950, 225 KM; 9w
I. kw.1950: wodowany jako Świ-62 (Państwowe Przedsiębiorstwo Połowów Morskich „Barka”; Świnoujscie)
15.III.1950: przeholowany do Stoczni Szczecińskiej
VIII.1950: ukończony jako Świ-62 (Państwowe Przedsiębiorstwo Połowów Morskich „Barka”; Świnoujscie), zwrócony stoczni w celu usunięcia usterek
kon.1950: Ust-58 (Państwowe Przedsiębiorstwo Połowów Morskich „Barka”; Ustka), w trakcie poprawek stoczniowych
1(?).I.1951: Arka 153 Gdy-171 (SOJS) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Gdynia)
1954(?): Arka 153 Wła-116 (SOJS) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Władysławowo)
1.I.1955: Wła-116 (SOJS) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Szkuner”; Władysławowo)
po 1967/przed 1969: skreślony z Rejestru PRS.

25) Arka 154 Gdy-172, nr stoczniowy 5/408 --> SKS-240/5
St. Rybacka, Świnoujście, nr stoczniowy 5/408, wod. 1950
St. Szczecińska, Szczecin, nr stoczniowy SKS-240/5, uk. 1951
PRS 43022
charakterystyka w XII.1957: 72BRT, 22NRT, 40ton; 24.10(całk.)/22.13(rej.)×6.35×2.6m; 1 sil. 2-suw., 3-cyl June Munktel 753MV, nr silnika, rok produkcji 1949, 4907/08/09, 225 KM; 9w
I. kw.1950: wodowany jako Świ-63 (Państwowe Przedsiębiorstwo Połowów Morskich „Barka”; Świnoujscie)
15.III.1950: przeholowany do Stoczni Szczecińskiej
1(?).I.1951: Świ-63 (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Świnoujście)
1951: ukończony jako Arka 154 Gdy-172 (SOJT) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Gdynia)
1954(?): Arka 154 Wła-117 (SOJT) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Władysławowo)
1.I.1955: Wła-117 (SOJT) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Szkuner”; Władysławowo)
po 1968/przed 1972: skreślony z Rejestru PRS.

26) Arka 156 Gdy-175, nr stoczniowy 6/408 --> SKS-240/6
St. Rybacka, Świnoujście nr stoczniowy 6/408, wod. 1950
uk. Stocznia Szczecińska, nr stoczniowy SKS-240/6, uk. 1951
PRS 43004
charakterystyka w XII.1957: 72BRT, 22NRT, 43tony; 24.10(całk.)/22.13(rej.)×6.34×2.6m; 1 sil. 2-suw., 3-cyl June Munktel 753MV, nr silnika 7750/51/52, rok produkcji 1950, 225 KM; 9w
III. kw.1950: wodowany jako Świ-66 (Państwowe Przedsiębiorstwo Połowów Morskich „Barka”; Świnoujscie)
5.IX.1950: przeholowany do Stoczni Szczecińskiej
1(?).I.1951: Świ-66 (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Świnoujście)
1951 (próby?): Świ-66 (Połowy Dalekomorskie „Dalmor”; Dalmor)
1951: ukończony jako Arka 156 Gdy-175 (SONX) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Gdynia)
1954(?): Arka 156 Wła-118 (SONX) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Arka”; Władysławowo)
1.I.1955 Wła-118 (SONX) (Przedsiębiorstwo Połowów i Usług Rybackich „Szkuner”; Władysławowo)
po 1968/przed 1972: skreślony z Rejestru PRS.

UWAGA: typ SKS-240 budowano z wykorzystaniem poniemieckich elementów, ze St. Rybackiej w Świnoujściu, możliwe że wykorzystano pozostające jeszcze uszkodzone kadłuby [/b]

Wielkie dzięki dla AvM za udostępnienie wczesnych rejestrów PRS-u.

[Chemik]

Jeszcze mała dygresja: przeglądając zebrane materiały, wpadł mi w łapy 106 odcinek cyklu Pod Polską Banderą z Rutkowskim po przebudowie . W uwagach do charakterystyki znajduje się następujące zdanie:

Zakupiony w Stogach koło Gdańska przez Państwowe Centrum Wychowania Morskiego w 1949 r.

[Jacek Pytkowski]

Bo właśnie jedna z legend głosi, że KFK nazwany później H.RUTKOWSKI został odkupiony przez PCWM od indywidualnego rybaka, który nie poradził sobie z odbudową. Ale szukajmy dalej jakichś "twardych" papierowych dowodów. Na razie mamy dowód na to, że w połowie sierpnia 1949 r. był już rozkładany na części w Stoczni Rybackiej w Gdyni.

[Jacek Pytkowski]

A co robimy z KFK309 Jatrząb-D ex Seeteufel - opisujemy cały szlak bojowy?

Opisałem ile wiem, jak możesz podesłać co jest w Dannerze (także dla Baltic Lady II) to było by super, bo ja mam tylko Groenera.

Ech, Chemik był tak szybki, że nie zdążyłem mu odpisać
to najpierw będzie o KFK 309, cóż to za smakowity kąsek!

Według "Kriegsfichkutter KFK" H. Dannera wyd.2001 (Danner napisał nową książkę o losach KFK, jeszcze jej nie widziałem, a on wciąż rozsyła poprawki, bo pojawiają się nowe informacje):
- Zbudowany przez Ernst Burmester Schiffswerft KG, Swinemünde-Ost.
- Skrótowa "statkobiografia"
KFK 309 1.44 MOK Ost SchFl; KüSchFl.Ostland O. Re 38; 3.44 v.Gotenhafen n.Pillau, 10.44 Vs 1411; 11.44 1.LandFl; 1.45 UJ 315; 5.45 gesunk. Ostsee, geb. u. rep. n. KrEnde GM/SA; 7.46 Res.Kiel; 11.47 ANTJE H.L. Staeglich Schulau; Umb. Schlichting HL-Tr'münde u.Deut.Werft Hbg; SS 105; Später BGS-W 1;

Po skonfrontowaniu z innymi jeszcze źródłami, wychodzi mi coś takiego

1) Budowa ukończona pod koniec 1943 roku lub na samym początku 1944.

2) Przydzielony do MOK Ost (= Marine-Oberkommando Ostsee, czyli po naszemu coś jak "Dowództwo Operacji Morskich - Bałtyk"?)

3) Początkowo w SchFl (= K.F.K. Schulflottille Swinemünde). I tu pojawia się kłopot z tłumaczeniem nazw. Bowiem w Kriegsmarine kilka Flottillen było zgrupowanych w jeden Division. Natomiast w polskiej Marynarce Wojennej jest odwrotnie, flotylla składa się z dywizjonów. Zatem będę te nazwy tłumaczył też odwrotnie, tu jako Szkolny Dywizjon KFK w Świnoujściu. Stacjonował tuż obok miejsca budowy tych kutrów. Świeżo rekrutowane załogi obsadzały nowo zbudowane kutry szkoląc się w ich obsłudze a jednocześnie dokonując testów odbiorowych i docierając mechanizmy. Pod koniec wojny do takich załóg brano coraz młodsze roczniki, chłopców po wstępnym szkoleniu na obozach Hitlerjugend. Najbliższy taki ośrodek szkoleniowy HJ-Marine był w Ziegenort, czyli w Trzebieży - tam, gdzie teraz jest... Centralny Ośrodek Żeglarstwa Jak z tego widać KPT.GŁOWACKI, czyli nasz KFK/SKG240A stacjonuje dziś w miejscu najbardziej adekwatnym do swego pochodzenia i przeznaczenia

4) Następnie, pierwszym przydziałem liniowym była KüSchFl.Ostland (= Küstenschutzflottille Ostland, ale to chyba niedopatrzenie Dannera, bo od sierpnia 1942 roku obowiązywała już nowa nazwa Küstenschutzflottille Reval (ORe), czyli Dywizjon Ochrony Wybrzeża "Tallin"?). KFK 309 posiadał wtedy numer taktyczny ORe 38, ale sądząc po wojennych zdjęciach różnych KFK, to na burtach malowano im chyba same cyfry bez wyróżnika dywizjonu?

5) Niezbyt jasny wpis "3.44 von Gotenhafen nach Pillau" wynika chyba z jakiegoś dokumentu o przebazowaniu tego KFK z Gdyni do Pilawy (obecnie Bałtijsk). Ale co on robił w Gdyni? Może po prostu rejs do portu Gotenhafen był zakończeniem dwumiesięcznego szkolenia załogi, bo identyczny wpis jest u KFK 310 (O.Re 39), KFK 315 (O.Re 12) i KFK 316 (O.Re 13). Natomiast port Pillau leżący w obszarze odpowiedzialności Küstenschutzflottille Reval najprawdopodobniej był miejscem dyslokacji nowotworzonych eskadr KFK, skoro według wykazu Dannera w marcu 1944 r. przebazowano tam KFK 309, 310, 315 i 316 z Gdyni oraz bezpośrednio ze Świnoujścia KFK 314 (O.Re 11), KFK 317 (O.Re 14), KFK 318 (O.Re 15), KFK 319 (O.Re 16), KFK 321 (O.Re 18) i może jeszcze kilka innych.

6) W lipcu 1944 r. Küstenschutzflottille Reval przemianowano na 14. Sicherungsflottille (czyli po naszemu 14. Dywizjon Zabezpieczenia?). Stąd u KFK 309 nowy numer taktyczny Vs 1411. W niektórych wykazach na niemieckiej Wikipedii przy KFK 309 jest podany numer Vs 1441, ale to raczej błąd drukarski jakiegoś źródła lub ktoś źle odczytał cyfry. Danner często na swoim forum przestrzega przed informacjami o KFK zamieszczonymi w Wikipedii!

7) W listopadzie 1944 r. przydzielony do 1.LandFl (= 1. Landungsflottille, po naszemu Dywizjon Desantowy?). Ale to raczej pomyłka Dannera lub błąd drukarski, bo 1. Landungs-flottille operowała w tym czasie na M.Czarnym. Natomiast w składzie 9. Sicherungsdivision (9. Flotylla Zabezpieczenia?) na wschodnim Bałtyku oprócz 14. Sicherungsflottille były też m.in. 13. Landungsflottille, 21. Landungsflottille i 24. Landungsflottille, i pewnie to o którąś z nich chodziło. Tak czy siak - możemy z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością przyjąć, że KFK 309 uczestniczył wtedy w ewakuacji wojsk niemieckich i ludności cywilnej z Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy lub Prus Wschodnich.

8 ) W styczniu 1945 r. występuje z nowym numerem taktycznym UJ 315, a więc wchodzi już w skład 3. U-Bootsjagdflottille (czyli 3. Dywizjonu Zwalczania Okrętów Podwodnych?), nowotworzonego w ramach 9. Sicherungsdivision od listopada 1944 r. A więc zapewne bierze w tym czasie udział w ewakuacji z Prus Wschodnich, potem z Trójmiasta i Helu oraz kolejnych miast Pomorza (Operacja "Hannibal" - być może osłania konwoje, w których płynęły WILHELM GUSTLOFFA, GOYA, czy STEUBEN itd.?)

Tak wyglądała ewakuacja Pilawy (Bałtijska) na KFK pod koniec stycznia 1945 roku:


A to zdjęcie z książki Dannera - KFK obładowany uciekinierami z Windawy.

KFK_Ostsee1945.JPG (25.26 KiB) Przejrzano 19346 razy

Ponoć na taki kuter dało się upchnąć ponad 200 osób, a rejs po wzburzonym zimowymi sztormami Bałtyku mógł trwać i kilka dni.

Danner pod koniec rozdziału o tej wielkiej bałtyckiej ewakuacji napisał:
"Niemal wszystkie Kriegsfischkuttry z Windau [Windawa, obecnie Ventspils] i Libau [Lipawa, obecnie Liepaja] dotarły dzień po kapitulacji do portów Kiel [Kilonia], Kappeln i Flensburg. Wśród ostatnich znajdowały się KFK 151, 154, 161, 178, 179, 309, 311, 312, 497 i 559." [dopiski moje - JP]

A więc nasz KFK 309 do ostatnich chwil wojny wykonywał transporty ewakuacyjne. I taka była właśnie główna rola odegrana przez Kriegsfischkuttry w II wojnie światowej - udział w przewozie ewakuacyjnym koło dwóch i pół miliona (!!!) osób z portów wschodniego i południowego Bałtyku zimą i wiosną 1945 roku!

9) Wobec tego powyższego cytatu z Dannera, bardzo niejasny jest następny wpis w jego "statkobiografii" o tym, że KFK 309 w maju 1945 roku "zatonął na Bałtyku". Skoro "dzień po kapitulacji" (czyli około 10 maja?) wraz z innymi KFK dowiózł uchodźców do portu w Szlezwiku-Holsztynie, a te ostatnie konwoje KFK wypływały z Windawy i Lipawy nocą 7/8 maja, to raczej jego "zatonięcie" (oraz podniesienie i naprawienie) nie nastąpiło pomiędzy 1 a 7.05.1945 r., tylko później - już po kapitulacji Niemiec? Jedno jest pewne - musiało to być daleko na zachodnim Bałtyku, już poza rosyjską strefą okupacyjną, bo nie wpadł im w ręce. http://www.schiffswrackliste.de/ts%201945.htm też podaje informację o zatonięciu UJ 315 / KFK 309 w maju 1945 roku, ale bez żadnych konkretów. Być może był nieco uszkodzony (rozszczelniony) w ostatnim rejsie i po zejściu z niego załogi (kapitulacja) nabierał wody i osiadł przy nabrzeżu portowym lub na kotwicowisku? Z innych informacji wynika, że już w lipcu 1945 r. był podniesiony i naprawiony. A więc uszkodzenie nie mogło być duże a miejsce "zatonięcia" raczej płytkie.

10) Według Dannera po zakończeniu wojny, podniesieniu z wody i naprawieniu używany był w służbie rozminowywania wód alianckiej strefy okupacyjnej Niemiec GM/SA (= German Mine-Sweeping Administration, Deutschen Minenräumdienst ). Przypuszczam, że używano go na zachodnim Bałtyku, w brytyjskiej strefie okupacyjnej, skoro w lipcu 1946 r. zostaje przeniesiony do rezerwy w Kilonii (Res.Kiel).

11) W listopadzie 1947 roku użytkowany już jako kuter rybacki pod nazwą ANTJE przez H.L. Staeglisch z Schulau. Chyba chodzi o miejscowość w Szlezwiku-Holsztynie, nad Łabą, na zachód od Hamburga - na co wskazywałaby oznaka rybacka SS 105. Przebudowywany był w stoczni Schlichting HL-Travemünde oraz Deutsche Werft Hamburg. Później użytkowany w BGS (= Bundesgrenzschutz-See, czyli morski oddział Federalnej Straży Granicznej).

Tyle dało się wyczytać w książce Dannera. Niemiecka Wikipedia http://de.wikipedia.org/wiki/Liste_der_ ... 00_bis_399 opisuje bardziej szczegółowo powojenne losu KFK 309 (acz nie wiadomo, na ile zgodnie z prawdą):
- po zakończeniu trałowania min, w roku 1947 w ramach podziału łupów trafił do puli KFK przypadających Wielkiej Brytanii. Pozostając pod zarządem OMGUS [tu trzeba byłoby sprawdzić, czy faktycznie amerykański OMGUS zarządzał też KFK-ami, które przyznano Wielkiej Brytanii?] był, jak wiele innych KFK, odpłatnie wynajmowany niemieckim rybakom, a konkretnie panu o nazwisku Herman Ludwig Staeglich (bądź firmie o takiej nazwie) z Schulau. Pływał jako kuter rybacki ANTJE SS 105. Prawdopodobnie odsprzedany, tzn. wykupiony od władz okupacyjnych w 1950 r. Od 21 maja 1953 r. w morskiej straży granicznej RFN jako patrolowiec (dozorowiec). Od 1 lipca 1956 r. użytkowany przez Marynarkę Wojenną RFN jako Hafenschutzboot ("kuter ochrony portów"?) z numerem taktycznym H 1. Od 1960 r. jako Küstenwachboot ("kuter dozoru wybrzeża"?) z numerem taktycznym KW 1 (na burcie malowany W 1 i z takim też oznaczeniem używanym w ramach NATO). Z dniem 1 sierpnia 1963 r. przeniesiony do rezerwy. Zatonął 30 września 1968 r. (a tam, zatonął: pewnie osiadł na dnie basenu portowego, bo o niego nie dbali, a drewniane statki to mają do siebie, że trochę przeciekają). 12 grudnia 1968 r. (ale już chyba po podniesieniu i naprawieniu?) sprzedany panu o nazwisku Freter (lub firmie o takiej nazwie) z Heiligenhafen. W 1969 r. przebudowany na kuter sportowo-wędkarski o nazwie HECHT III, którego właścicielem był P.Freter z Heiligenhafen.

SEETEUFEL też miał Heiligenhafen jako port macierzysty. Może to pozwoliło naszym niemieckim kolegom skojarzyć go z KFK 309?

Tyle udało mi się tak na szybko spisać. Pewnie z czasem to się jeszcze zweryfikuje i uszczegółowi, ale myślę, że i tak pan Dominik może być dumny ze swojego kutra. Bo to jest pływający świadek historii i temat na niezły scenariusz filmowy.

Teraz Chemik będzie miał ból głowy, jak to streścić w krótką notkę, a ja zbieram informacje o KFK 113

[Jacek Pytkowski]

A teraz o KFK 113 według Dannera.
Zbudowany w stoczni Rödesund Varv, Karlsborg w Szwecji. Myślę, że budowę zakończono raczej w 1943 r. a nie w 1942 r., jak podaje PRS, skoro pierwszy odnotowany przydział liniowy pochodzi z lipca 1943 roku. Chyba nie stał co najmniej 7 miesięcy na cumach? Dalej "statko-biografia":
KFK 113 7.43 MOK Norw. HSFl. Kirkenes NKi 25, 7.44 V 6725, 8.44 V 6715, 2. KüSichVerb; KrEnde Stokmarknes; GM/SA Norw; 7.46 norw. Mar. Tromsö; 10.46 TINE RICHTER ECKE 44 Gottfried Mahrt Eckernförde; 53 Kieler Fisch. Genoss; 10.54 v. TNC Craft UK High Commission an Kaufmann C. Kuklinski Lübeck u. Behrens HH-F'werd., dann an Fa. W. Sellschop - 6.55 WAGENSTEIN K. Böhnke Strande SO 296; 57 E. Heidmann Strande; 8.59 SK 4; 61 B. Detzkeit Cuxhaven NC 446; 67 H.A. Reymers Cuxhaven; 5.76 Seetouristik; 8.76 Burgstaaken; 9.76 PIRAT Sportangelfzg; 12.89 Urlike & D. Schymura MENTOR II Hamburg; Umb. Behrens HH-F'werder; 6.2000 noch im SSR Hamburg.

W tłumaczeniu na nasze:
1) Podlegał pod MOK-Norw. (=Marine-Oberkommando Norwegen, czyli po naszemu coś jak "Dowództwo Operacji Morskich - Norwegia"?)

2) W lipcu 1943 roku wchodził w skład HSFl. (= Hafenschutzflottille) Kirkenes, czyli do Dywizjonu Ochrony Portu w Kirkenes z numerem taktycznym NKi 25.

3) Od lipca 1944 r. ma numer taktyczny V 6725, a od sierpnia 1944 r. V 6715, co oznacza, że wchodzi w skład 67. Vorpostenflottille (czyli 67. Dywizjonu Rozpoznania?) przekształconej z Hafenschutzflottille Kirkenes, z portem operacyjnym w Kirkenes a następnie Melbo (= Melbu, według innej pisowni). Dywizjon ten wchodził w skład 2. KüSichVerb (= 2. Küstensicherungszverband, czyli 2. Grupa Zabezpieczenia Wybrzeża?).

4) Koniec wojny zastaje KFK 113 w porcie Stokmarknes.

I tyle na temat jego szlaku bojowego. W tekście książki też niewiele więcej jest o tych KFK z Kirkenes. A wiecie gdzie ten port leży? - Na krańcu świata, niedaleko fińsko-radzieckiej granicy. http://pl.wikipedia.org/wiki/Kirkenes "Współrzędne geograficzne: 69°43'N 30°03'E69,716667 30,050000, daleko za kołem podbiegunowym północnym, Słońce nie zachodzi tu pomiędzy 17 maja a 21 lipca, a nie wschodzi między 21 listopada a 21 stycznia". A w tych miesiącach, kiedy niewiele wschodzi ponad horyzont, to pewnie i tak zasłaniają je zbocza fiordów. Czyli ze 4 miesiące w roku jest ciemno? Do tego pewnie przez wiele miesięcy lód pokrywa powierzchnię morza w zatokach? Czytajmy dalej: " W czasie II wojny światowej, po zajęciu Norwegii przez Niemców, stacjonowało tu 30 tysięcy żołnierzy niemieckich, których zadaniem było m.in. kontrolowanie przebiegającej w pobliżu alianckiej trasy zaopatrzeniowej do rosyjskiego portu w Murmańsku. Z tego powodu miasto było najczęściej bombardowane spośród wszystkich miast Norwegii - 320 razy. Do zakończenia wojny przetrwało tu tylko kilkanaście budynków. 25 października 1944 Armia Czerwona wyparła stąd wojska niemieckie." Czyli w tym Kirkenes było im tak: zimno, ciemno, lód i śnieg. I jeszcze bomby wokół KFK 113 spadały. GPS-u wtedy nie było, a Gwiazda Polarna 70o nad horyzontem i trudno według niej wyznaczać kierunki zaś igła kompasu odchyla się na południe ku miejscowym złożom rud metali. Więcej pewnie stali w tym fiordzie niż pływali. Po przebazowaniu do Melbo koło Stokmarknes (północno-zachodnie wybrzeże Norwegii) też pewnie się nie napływali: najpierw polarna zima i zimowe sztormy na Morzu Norweskim, a potem - koniec wojny.

Za to o powojennych losach KFK 113 Danner napisał dość dużo.
5) Zaraz po wojnie użytkowany w służbie rozminowywania GM/SA Norw. (= German Mine-Sweeping Administration - Norway, Deutschen Minenräumdienst - Norwegien).

6) Następnie, od lipca 1946 r. przejściowo użytkowany przez Marynarkę Wojenną Norwegii stacjonując w porcie Tromsö.

7) Już w październiku 1946 r. p. Gottfried Mahrt użytkował go jako kuter rybacki o nazwie TINE RICHTER i z oznaką rybacką ECKE 44 - port macierzysty Eckernförde (port nad zachodnim Bałtykiem, na północ od Kilonii, w stronę granicy z Danią).

8 ) Od 1953 r. użytkowała go Kieler Fisch. Genoss (= Kieler Fischerei Genossenschaft, czyli Kilońska Spółdzielnia Rybacka?).

9) W październiku 1954 r. został odkupiony od TNC Craft UK High Commission przez p.Kuklińskiego z Lubeki, następnie przebudowany w stoczni Behrens HH-Finkewerder k/Hamburga trafił do p. Fa. W. Sellschop (lub firmy o takiej nazwie?).

10) W czerwcu 1955 r. pływa jako kuter rybacki WAGENSTEIN z oznaką rybacką SO 296 (oznaka rybacka okolic Kilonii, do 1955 roku?) użytkowany przez p. K. Böhnke, port macierzysty Strande (port rybacki u wejścia do Zatoki Kilońskiej).

11) W 1957 r. użytkownikiem lub właścicielem kutra był p. E. Heidmann, nadal portem macierzystym było Strande.

12) W sierpniu 1959 r. pływa już z nową oznaką rybacką SK 4 ("SK" zaczęto wprowadzać w 1948 roku dla Kilonii i okolicznych portów Zatoki Kilońskiej).

13) W 1961 r. użytkownikiem lub właścicielem kutra był p. B. Detzkeit, port macierzysty Cuxhaven, oznaka rybacka NC 446.

14) W 1967 r. użytkownikiem lub właścicielem kutra był p. H.A. Reymers, nadal portem macierzystym było Cuxhaven.

15) W maju 1976 r. figuruje już z wpisem "Seetouristik", czyli "turystyka morska". W sierpniu 1976 r. jako port macierzysty figuruje Burgstaaken (na wyspie Fehmarn, na wschód od Kilonii). We wrześniu 1976 r. figuruje z nazwą PIRAT jako Sportangelfzg (=Sportangelfahrzeug, czyli jednostka do wędkarstwa sportowego).

16) W grudniu 1989 r. użytkownikami lub właścicielami są Urlike i D. Schymura, statek nosi nazwę MENTOR II, port macierzysty Hamburg. Ponownie zostaje przebudowany w tej samej stoczni Behrens HH-Finkewerder.

17) W czerwcu 2000 r. nadal figurował w SSR (= Seeschiffsregister, rejestr statków morskich), port macierzysty Hamburg.

I na tym jego historia się skończyła w książce Dannera. A w internecie nic więcej na temat KFK 113 na razie nie znalazłem.

[Marek T]

... Zakupiony w Stogach koło Gdańska przez Państwowe Centrum Wychowania Morskiego w 1949 r.

Mienie poniemieckie (a przynajmniej statki lub ich elementy) przydzielone użytkownikom musiało być przez nich odkupione od Okręgowego Urzędu Likwidacyjnego. Tym samym ten zapis nie przesądza od kogo zakupiono przyszłego RUTKOWSKIEGO, ani w jakim był wówczas stanie - w częściach, czy mniej więcej cały.

[Chemik]

Intrygująca jest numeracja superkutrów w Darłowie w latach 1959-1965:
PRS 1959:
Dar-60 (Franek Zubrzycki)
PRS 1960
Dar-100 (brak w PRS-ie)
Dar-101 (brak w PRS-ie)
Dar-102 (Franek Zubrzycki)
PRS 1961
Dar-100 (brak w PRS-ie)
Dar-101 (brak w PRS-ie)
Dar-102 (Franek Zubrzycki)
PRS1962-1964
--> nie posiadam
PRS1965
Dar-100 (brak w PRS-ie)
Dar-101 (brak w PRS-ie)
Dar-102 (Franek Zubrzycki)
Dar-103 (brak w PRS-ie)
Dar-104 (brak w PRS-ie)
Dar-105 (B-12, ex Gdy-199)
Dar-106 (B-12, ex Gdy-198)
Dar-107 (B-12, ex Gdy-102)
Dar-108 (B-12, ex Gdy-242, ex Wła-106)
Dar-109 (B-12, ex Gdy-246, ex Wła-110)
Zastanawiam się czy numery 100-101 i 103-104, były "wolne" czy też zarejestrowano pod nimi jakieś jednostki, a jeżeli tak to jakie?????!!!!!
Dar-100 - nie pojawia się
Dar-101 - nie pojawia się
Dar-103 - nie pojawia się
Dar-104 pojawia się w PRS 1966 (nie posiadam) lub 1967 (posiadam)

[Jacek Pytkowski]

Może to były tymczasowe oznaki rybackie dla zagranicznych (niemieckich?) kutrów zatrzymywanych za połowy na naszych wodach i czasowo oddanych "pod opiekę" polskich, państwowych przedsiębiorstw rybackich? I po ich oddaniu takie oznaki po prostu przez parę lat nie były przydzielane innym kutrom? JB sugerował kiedyś, że kutry z zerem na końcu oznaki rybackiej były kutrami inspekcyjnymi (urząd rybacki / WOP), to może DAR-100 też?