de Villars pisze:O niezbudowanych to może nie, bo za daleko nam było do tego, ale o o-mało-co-kupionych (czy też podarowanych) to artykuł był, bodajże w MSiO
Ano był o pancernikach senatora France'a. Teraz na tapecie podobny temat, ale z pancernikami dwóch innych krajów
Podczas gdy Kłapouchy wszystkim się zadręcza,
Prosiaczek nie może się zdecydować, Królik wszystko kalkuluje,
a Sowa wygłasza wyrocznie - Puchatek po prostu jest...
Artykuł znam i jedyne co moge mu zarzuć to fakt, ze cały suer cykl jakoś usechł Ja jednak pytałem nie tyle o pozyskanie jakichś choćby całkiem sympatycznych staroci ale o o plany w których przez pewien czas majaczył bodaj jeden pancernik - zapewne twórcy mieli jakąs koncepcję jak i co - no chyba, że chodziło o pozyskanie tylko jakiejś dosyć konkretnej używki...
de Villars pisze:O to ciekawe! Zdradzisz o jakie państwa chodzi?
Jeden europejski, jeden nie-europejski
marek8 pisze:Artykuł znam i jedyne co moge mu zarzuć to fakt, ze cały suer cykl jakoś usechł
Cóż tak to zazwyczaj bywa, jak się mały dzidziuś rodzi Dwa kolejne odcinki cyklu są już w zaawansowanych stadiach, więc pewnie niedługo powinno się coś ukazać.
Podczas gdy Kłapouchy wszystkim się zadręcza,
Prosiaczek nie może się zdecydować, Królik wszystko kalkuluje,
a Sowa wygłasza wyrocznie - Puchatek po prostu jest...
Spokojnie szanowni Forumowicze, numer 123 OW znajduje się już w druku. Natomiast mały poślizg jest z 47 numerem specjalnym, lecz zobaczycie, że warto będzie na niego poczekać.
Na przedostatniej stronie okładki najnowszego numeru OW jest zapowiedź OW numer specjalny 47 - Cesarstwo Japonii, tom I - Pancerniki, lotniskowce, krążowniki, autor Oskar Myszor, stron 256, okładka twarda, cena 39 zł
„Przed wydaniem ogromnych pieniędzy na obronę, trzeba stworzyć dla ludzi taki poziom życia, którego sami będą chcieć bronić.”
– Carl Gustaf Mannerheim
Dla mnie całkiem interesujący numer. Wprawdzie przeczytałem na razie tylko 4 teksty, ale uczciwie trzeba przyznać, że jest co czytać o nieznanych mi sprawach. Nawet te Dalmory, choć jak twierdzi Adam - niepowalające na kolana, dla laika w tym temacie to już coś innego.
Osobiście "urzekł" mnie tekst z mojej ulubionej działki (klasyfikacja). O ile literówki itp autor może zwalić na redakcję, o tyle w tekście klasyfikacyjnym niemal wymienne lub błędne stosowanie terminów "Klasa" i "typ" jest po prostu karygodne. Dla przykładu: "Następne projekty [...] nawiązywały do konstrukcji najnowszych szwedzkich pancerników obrony wybrzeża. Chodziło oczywiście o najnowsze okręty tego typu , mianowicie o klasę Sverige..." "... na tle innych okrętów tej klasy [POW - przyp. Marmik] zarówno starszych (np. norweskich klasy Eidsvold)..."
No i coś mało tego cukru w cukrze, bo same rozważania nad klasyfikacją zajęły autorowi jakby do kupy pozbierać dwa może trzy akapity. O ile zgadzam się z tezą, że zaliczenie Deutschlandów do ciężkich krążowników jest co najmniej niefortunne, o tyle określenie, które autor podaje: "mini (małe) krążowniki liniowe z zastrzeżeniami odnośnie ich prędkości" przypomina wyważanie otwartych drzwi. Autor poddaje "analizie" wyporność, uzbrojenie, napęd, prędkość, czy opancerzenie zapominając chyba o tym, że w klasyfikacji dąży się do prostoty, bowiem z założenia ma ona ujednolicać coś według konkretnego kryterium, którym jest tutaj wyporność, kaliber artylerii głównej i rodzaj wykonywanych zadań (pozwala np. odróżnić monitor od POW). Nie ma wątpliwości, że jest to pancernik, ale nie taki tam sobie. Wyporność narzucił traktat wersalski (nie mówił o pancernikach, ale podał górny pułap dla ciężkich okrętów), więc skoro krążowniki waszyngtońskie są od konferencji waszyngtońskiej to nic nie stoi na przeszkodzie by był to "pancernik wersalski" lub ładniej "traktatowy". Tylko, że pojawia się pytanie o sens wyważania otwartych drzwi? Pancernik kieszonkowy jest określeniem jasnym, wyjątkowo przejrzystym dla ludzi zajmujących się tematyką morską i na tyle popularnym, by zachować te wyjątkową podklasę dla tylko jednego typu.
Idąc dalej, autor pisze o sporach w niemieckim parlamencie, co do zasadności budowy takich okrętów. Nie padło wyjaśnienie dlaczego w końcu flocie udało się wyciągnąć kasę na te okręty, a przecież wystarczyło sięgnąć na strony 160-163 książki "Ewolucja taktyki Blitzkiegu" Roberta Citino, gdzie jest to moim zdaniem dość przekonująco wyjaśnione. Myślę, że swoista wizja Wilhelma Groenera była co najmniej warta przytoczenia.
Jeśli mam być szczery to jest to jeden ze słabszych "tekstów klasyfikacyjnych" w OW. Szkoda, bo poprzednie (chyba autorstwa p. Jastrzębskiego) były bardzo dobre.
Miłym zaskoczeniem jest artykuł p. Jarczyka, bowiem pokazuje, że na pięciu stronach da się upchnąć niezły tekst o wydarzeniu wydawać by się mogło powszechnie znanym.
EDIT:
Po przeczytaniu tekstu o Dalmorach mam pytanie do fachowców: Czy termin "jednostka łowcza" to prawidłowe określenie? Pytam bo brzmi tak dziwnie, że chciałbym się upewnić.
To co dla innych jest brzegiem morza, dla marynarza jest brzegiem lądu.
Nie wiem, sam kiedyś pisałem z myślnikiem, ale zostałem przez starszych kolegów sprowadzony na właściwą drogę, na której jedyną dopuszczalną formą jest B+numer bez myślnika i spacji. I od tego czasu tylko tak to zapisuję, inny zapis traktując jako (raczej "mniejszego kalibru") błąd, choć oczywiście, także w starych Morzach (a nie jestem pewien czy nie także w oficjalnych dokumentach), powszechnie spotykało się zapis z myślnikiem.
Ja jednak pytałem nie tyle o pozyskanie jakichś choćby całkiem sympatycznych staroci ale o o plany w których przez pewien czas majaczył bodaj jeden pancernik - zapewne twórcy mieli jakąs koncepcję jak i co - no chyba, że chodziło o pozyskanie tylko jakiejś dosyć konkretnej używki...
Dwa kolejne odcinki cyklu są już w zaawansowanych stadiach, więc pewnie niedługo powinno się coś ukazać.
