Pancerniki kazamatowe

[Napoleon]

Kolejny rzeczny pancernik kazamatowy Unii - Lafayette. Przebudowany z parowca rzecznego zbudowanego jeszcze w 1848 roku (przebudowa zakończona w 1863; początkowo służył jako transportowiec). Wyporność prawie 1200 ton, prędkość 6,5 węzła. Uzbrojenie: 2x163/20 ML, 2x166 SB, 4x90 SB; pod koniec 1863: 2x163/20 ML, 2x166 SB, 2x90 SB. Pancerz kazamaty 0d 114 do 63 mm.

[Napoleon]

Kolejny kazamatowy pancernik rzeczny Unii - Chillicothe. Zbudowany w 1862 roku. Wyporność około 400 ton. Prędkośc 7 węzłów. Uzbrojony w 2x166f SB (11-calówki). Kazamata opancerzona była płytami grubości 51 mm na solidnym podkładzie drewnianym.

[Napoleon]

Kolejny mały pancernik kazamatowy Unii - Indianola. Zbudowany w latach 1862-1863. Wyporność ok. 510 ton, prędkość 6 węzłów. Uzbrojenie: 2x166f SB (11-calowe), 2x90f SB (9-calowe). Pancerz kazamaty do 76 mm. Okręt wziął udział w działaniach na Mississippi. Na samym początku, w lutym 1863, został poważnie uszkodzony w starciu z Konfederatami pod New Carthage i musiał skapitulować. Osaczony przez okręty Unii został zatopiony w kilka dni później zatopiony przez nowych właścicieli (nie byli w stanie w warunkach bojowych naprawić uszkodzeń).

[Napoleon]

Kolejny z rzecznych pancerników kazamatowych Unii - Tuscumbia, zbudowany w latach 1862-1863. Wyporność 915 ton, prędkość 10 węzłów. Wymiary: 54,3 x 22,9 x 2,1 m. Uzbrojenie: 3x166f SB (11-calowe), 2x90f SB (9-calowe). Pancerz kazamaty - do 152 mm.

[Napoleon]

Trochę z innej beczki, bo o holenderskim pancerniku kazamatowym De Ruyter. Budowę tego okrętu rozpoczęto na początku lat 30 XIX wieku jako 74-dzialowego okrętu liniowego, w 1853 roku zwodowano go już jednak jako 54-działową fregatę (żaglową). W 1860 przebudowano na fregatę parową (45-działową), by w trzy lata później przebudować go po raz kolejny na pancernik kazamatowy (wzorem konfederackiej Virginii - kadłub fregaty "ostrzyżono" prawie do linii wodnej i na nim zbudowano pancerną kazamatę). Przebudowa okazała się nieudana - ciężar kazamaty okazał się zbyt duży na osłabiony "strzyżeniem" drewniany kadłub - i okręt szybko wycofano ze służby. Ale sama konstrukcja, mało znana, wydaje się być ciekawa - więc zamieszczam o niej informację. Nie mam zdjęcia, a jedynie ilustrację modelu i zdjęcie De Ruyter jako fregaty, ale, jak się nie ma co się lubi...
Wyporność 2830 ton, prędkość 6-7 węzłów, wymiary: 64,5 x 14,5 x 6,8 m. Jako pływająca bateria (bo tak był oficjalnie klasyfikowany jako pancernik) uzbrojony był w 14x60f SB, a pod koniec swego istnienie (ze służby wycofano go w 1874 roku) w 4x229 ML.

[Napoleon]

Mało znany okręt - peruwiański pancernik kazamatowy Loa, przebudowany z kanonierki (a w zasadzie parowca przebudowanego na kanonierkę o tej samej nazwie, zwodowanej w 1854 roku). Na pancernik okręt ten przebudowany został w Calla w 1864 roku (prace zaczęto wiosną, zakończono pod koniec roku). Tonaż 648 ton (bm) (choć spotkać też można wartość 575 ton). Prędkośc ok. 7 węzłów. Wymiary: 50,3 x 7,9 x 6,4 m. Uzbrojony w 1x178 ML, 1x68 f SB. Kazamata opancerzona była płytami grubości 8 cm. Loa uczestniczył w bitwie z eskadrą hiszpańską, która 2 maja 1866 roku ostrzelała Callao. Wycofany ze służby w połowie lat 70.

[Krzysztof Gerlach]

Odnośnie ilustracji przedstawiającej okręt „De Ruyter” w postaci fregaty, to dzięki badaniom pana Karola Budniaka mogę podać garść dodatkowych informacji. Po pierwsze, nie jest to zdjęcie, tylko podkolorowana litografia. Autor: J. C. Greive jr. Po drugie, na obrazie portu we Vlissingen (dla Anglików: Flushing) widzimy od lewej (pomijając jednostki z krytych doków): okręt parowo-żaglowy drugiej klasy „Citadel van Antwerpen”, fregatę żaglową „Sambre” (tu już tylko jako koszary), fregatę „De Ruyter” i kanonierką żaglową. O tych ostatnich pan Karol pisze fantastyczną pracę naukową.

[AvM]

Mało znany okręt - peruwiański pancernik kazamatowy Loa, przebudowany z kanonierki (a w zasadzie parowca przebudowanego na kanonierkę o tej samej nazwie, zwodowanej w 1854 roku).

Jaki parowiec? Od poczatku byly budowaane jako kanonierki (LOA i TUMBES)
Byly zbudowana na bazie brytyjskiego okretu strazy granicznej ARGUS.

Na zdjeciu Callao c1865-66
na prawo od LOA jest TUMBES i LERZUNDI (?)

[Kazimierz Zygadło]

Mnie zawsze zastanawiało dlaczego działa Loa strzelały tylko w kierunku dziobu i rufy. Na zdjęciach nie widać otworów strzelniczych pozwalających prowadzić ogień burtowy.

[Napoleon]

Andrzej, Tumbes i Loa tez klasyfikuję jako kanonierki, ale w ówczesnej literaturze klasyfikowane była bardzo różnie.
A co do zdjęcia: Loa z lewej, dalej Tumbes, a pozostałe dwa? Który ma być Lerzundi?

[AvM]

To ze w Peru byly nazwane parowcami, nie znaczy ze bniue byly kanonierkami

RICHARD & HENRY GREEN, BLACKWALL budoeal podobne okrety dla roznych flot (min Brazylii, Portugalii czy RN)

[Napoleon]

A rozpoznajesz te dwa pozostałe okręty na zdjęciu? Ten po lewej (jak patrzymy) i ten na drugim planie.

[AvM]

A rozpoznajesz te dwa pozostałe okręty na zdjęciu? Ten po lewej (jak patrzymy) i ten na drugim planie.

A tu podpobnne zdjecie
Ewidentnie LOA jest zle podpisana

Dodano po 2 minutach 4 sekundach:
A tu jeszcze kilka obrazkow z Callao

[Napoleon]

Małe tureckie pancerniki kazamatowe zbudowane specjalnie z myślą o prowadzeniu działań na Dunaju. Zbudowano 5 jednostek: Feth-ül Islam, Iskodra, Bögürtlen, Podgoriçe i Semendire - wszystkie w 1865 roku we Francji. Wyporność 335 ton, wymiary: 30,5x9,8x1,7. Osiągały prędkość ok. 8 węzłów. W okresie wojny z Rosją (1877-78) uzbrojone były w 2x120 (prawdopodobnie ML, francuskie?) i doraźnie w kilka dział mniejszego kalibru. Iskodra i Podgorica zostały w połowie lipca 1877 roku zdobyte przez Rosjan w Nikopolu, przezbrojone i używane przez nich pod nazwami Sistowo i Nikopol. Nikiedy były błędnie klasyfikowane jako monitory - nie miały jednak obrotowej wieży a jedynie nieruchomą kazamtę-nadbudówkę.

[AvM]

Zbudowano 5 jednostek: Feth-ül Islam, Iskodra, Bögürtlen, Podgoriçe i Semendire - wszystkie w 1865 roku we Francji.

Jak sie przepisuje od Langesiepena to sie takie wpadki ma.
Langesiepen mial dokument dopiero po 1906 roku, reszta to szybka kompilacja z mnostwem bledow.
Nie jest wiec prawda . ze wszytskie zbudowano w 1865 roku.
W 1865 zbudowany tylko trzy, a 2 w 1867(?)

Wyporność 335 ton, wymiary: 30,5x9,8x1,7. Osiągały prędkość ok. 8 węzłów.

Wypornosc traczej sie nie zgadza, jak okrety mialy 408 bm

Predkosc na probach 9,60w przy mocy indykowanej 418KM
;ozliwe , ze dotyczy to tylko 2 ostatnich.

W zalaczeniu spis okretow zbudowanych we Francji dla Turcji

[Napoleon]

I wyporność 335 ton i rok 1865 jako datę budowy dla całej piątki podaje nie tylko Langesiepen. Nie mam zamiaru się spierać, ale które zostały zbudowane w 1867 roku? I czy to była data oddania do służby czy wodowania? Zainteresowało mnie też ten tonaż 408 ton (bm) - skąd to masz? Bo gdyby tak było rzeczywiście, to musiałyby mieć wyporność jakieś 500 ton (co najmniej). Prędkość 8 w to była prędkość kontraktowa - wszystkie je rzeczywiście przekroczyły i osiągały plus-minus te 9,5. Interesowałaby mnie też, skoro o tych okrętach mówimy, kwestia uzbrojenia, bo tu się można spotkać z bardzo różnymi informacjami