Witam, dziękuję za odpowiedź.
Panie Krzysztofie, 28.08.1794 w bitwie z zespołem fregat brytyjskich na zachód od Scilly brały udział francuska fregata VOLONTAIRE oraz dwie korwety, ESPION i ALERT. Czy może Pan opisać te jednostki, kto je zbudował, jakie miały dane i historie oraz opisać ewentualne jednostki bliźniacze.
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Francuskie okręty spod żagla i pary (2)
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4482
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Wspomniana walka odbyła się 23.08.1794, a nie 28.08, u wybrzeży zatoki Audierne, nie na zachód od wysp Scilly, zaś druga z francuskich korwet nazywała się Alerte, nie Alert.
Korweta Espion miała nadzwyczaj złożoną historię. Powstała w 1793 w Nantes jako francuski okręt korsarski Robert. Wg pomiarów francuskich około 250 ton, 26,6 x 8,3 m; wg pomiarów brytyjskich 26,35 x 8,32 x 3,96 m, tonaż 276 ton. Zdobyta 13.06.1793 przez Anglików i wcielona do Royal Navy jako 16-działowy slup (16 dział 6-funtowych na otwartym pokładzie) Espion. Zdobyta przez Francuzów (na południe od wysp Scilly) 22.07.1794 i wcielona do marynarki francuskiej bez zmiany nazwy. We wspomnianej na początku walce została zdobyta abordażem przez łodzie z brytyjskich okrętów, kiedy tkwiła na mieliźnie. Jednak nie dało się jej ściągnąć na głębszą wodę i w nocy ponownie zajęli ją Francuzi. Ostatecznie powróciła do służby i 3.03.1795 wpadła w ręce Anglików w pobliżu Brestu. Tym razem wcielono ją do Royal Navy pod nazwą Spy. Służyła aktywnie 1795-1799. Sprzedana 1801.
Korweta Alerte została zbudowana pod nazwą Alert w stoczni firmy John Randall & Co w Rotherhithe jako jeden z sześciu 16-działowych slupów Royal Navy typu Pylades, zaprojektowanego przez Johna Henslow w 1793. Dane projektowe: 105’0” x 28’0” x 13’6”, tonaż 361 ton. Uzbrojenie: 16 dział 6-funtowych, załoga: 121 ludzi. Jednostki pozornie podobnej siły co Espion, miały w rzeczywistości pokład dziobowy i pokład rufowy nad główną baterią, co spowodowało, że ich uzbrojenie w późniejszym okresie tworzyło 16 karonad 24-funtowych na pokładzie głównym, 6 karonad 12-funtowych na pokładzie rufowym i 2 karonady 12-funtowe na dziobowym. Nazwy pozostałych to Pylades, Albacore, Peterel, Ranger i Rattler. Natomiast Alert został zdobyty przez Francuzów 14.05.1794 u wybrzeży Irlandii i wcielony do marynarki francuskiej jako korweta o nazwie Alerte. W owej bitwie 23.08.1794 wpędzona na brzeg zatoki Audierne i zniszczona przez Anglików.
40-działowa fregata Volontaire klasy de 18 była chyba już tu opisywana, i nie wiem, czy w ogóle Pan o nią też pyta. W każdym razie miała super krótką historię. Zwodowana w Rochefort 26.06.1794 pod nazwą Montagne, projektant Jean-Denis Chevillard. Przemianowana na Volontaire 10.07.1794. Uzbrojenie nominalne: 28 x 18-f, na otwartych pokładach 12 x 8-f i 4 haubice 36-funtowe. W omawianej walce wyrzuciła się na brzeg przylądka Penmarc’h i uległa zniszczeniu 23.08.1794.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Korweta Espion miała nadzwyczaj złożoną historię. Powstała w 1793 w Nantes jako francuski okręt korsarski Robert. Wg pomiarów francuskich około 250 ton, 26,6 x 8,3 m; wg pomiarów brytyjskich 26,35 x 8,32 x 3,96 m, tonaż 276 ton. Zdobyta 13.06.1793 przez Anglików i wcielona do Royal Navy jako 16-działowy slup (16 dział 6-funtowych na otwartym pokładzie) Espion. Zdobyta przez Francuzów (na południe od wysp Scilly) 22.07.1794 i wcielona do marynarki francuskiej bez zmiany nazwy. We wspomnianej na początku walce została zdobyta abordażem przez łodzie z brytyjskich okrętów, kiedy tkwiła na mieliźnie. Jednak nie dało się jej ściągnąć na głębszą wodę i w nocy ponownie zajęli ją Francuzi. Ostatecznie powróciła do służby i 3.03.1795 wpadła w ręce Anglików w pobliżu Brestu. Tym razem wcielono ją do Royal Navy pod nazwą Spy. Służyła aktywnie 1795-1799. Sprzedana 1801.
Korweta Alerte została zbudowana pod nazwą Alert w stoczni firmy John Randall & Co w Rotherhithe jako jeden z sześciu 16-działowych slupów Royal Navy typu Pylades, zaprojektowanego przez Johna Henslow w 1793. Dane projektowe: 105’0” x 28’0” x 13’6”, tonaż 361 ton. Uzbrojenie: 16 dział 6-funtowych, załoga: 121 ludzi. Jednostki pozornie podobnej siły co Espion, miały w rzeczywistości pokład dziobowy i pokład rufowy nad główną baterią, co spowodowało, że ich uzbrojenie w późniejszym okresie tworzyło 16 karonad 24-funtowych na pokładzie głównym, 6 karonad 12-funtowych na pokładzie rufowym i 2 karonady 12-funtowe na dziobowym. Nazwy pozostałych to Pylades, Albacore, Peterel, Ranger i Rattler. Natomiast Alert został zdobyty przez Francuzów 14.05.1794 u wybrzeży Irlandii i wcielony do marynarki francuskiej jako korweta o nazwie Alerte. W owej bitwie 23.08.1794 wpędzona na brzeg zatoki Audierne i zniszczona przez Anglików.
40-działowa fregata Volontaire klasy de 18 była chyba już tu opisywana, i nie wiem, czy w ogóle Pan o nią też pyta. W każdym razie miała super krótką historię. Zwodowana w Rochefort 26.06.1794 pod nazwą Montagne, projektant Jean-Denis Chevillard. Przemianowana na Volontaire 10.07.1794. Uzbrojenie nominalne: 28 x 18-f, na otwartych pokładach 12 x 8-f i 4 haubice 36-funtowe. W omawianej walce wyrzuciła się na brzeg przylądka Penmarc’h i uległa zniszczeniu 23.08.1794.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
Witam, dziękuję za bardzo interesującą odpowiedź.
Ta fregata, VOLONTAIRE, nie była omawiana, była natomiast omawiana następna o tej nazwie wodowana 07.09.1796. Czy VOLONTAIRE projektu Chevillarda miała jednostki bliźniacze ?
Proszę także o opisanie innej fregaty francuskiej, a mianowicie NECESSITE, zdobytej podobno 21.02.1810 przez angielską fregatę HORATIO.
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Ta fregata, VOLONTAIRE, nie była omawiana, była natomiast omawiana następna o tej nazwie wodowana 07.09.1796. Czy VOLONTAIRE projektu Chevillarda miała jednostki bliźniacze ?
Proszę także o opisanie innej fregaty francuskiej, a mianowicie NECESSITE, zdobytej podobno 21.02.1810 przez angielską fregatę HORATIO.
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4482
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Fregata Volontaire projektu Chevillarda nie miała jednostek bliźniaczych.
Nécessité nie była fregatą tylko transportowcem marynarki wojennej kategorii fluita, zaprojektowanym przez Pierre-Alexandre’a Forfait. Pojemność 800 ton, długość na linii wodnej (z poszyciem) 43,60 m, szerokość konstrukcyjna 10,4 m, szerokość z poszyciem 10,70 m, głębokość kadłuba 5,70 m, zanurzenie średnie 4,90 m. Uzbrojenie projektowe: 12 x 8-f i 10 x 6-f. Później żaglowce tej klasy nosiły zazwyczaj 20 karonad 24-funtowych i 2 działa 8-funtowe. Budowano tę jednostkę w Hawrze od 1788 i zwodowano 23.07.1789 pod nazwą Normande. Na początku lat 1790-tych przewoziła drewno do budowy okrętów. Przemianowano ją na Nécessité w maju 1795. Opuściła Brest 20.01.1810 w drodze na Ile de France i 21.03.1810 została przechwycona na Atlantyku przez fregatę Horatio. Nie wcielono jej jednak do Royal Navy.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Nécessité nie była fregatą tylko transportowcem marynarki wojennej kategorii fluita, zaprojektowanym przez Pierre-Alexandre’a Forfait. Pojemność 800 ton, długość na linii wodnej (z poszyciem) 43,60 m, szerokość konstrukcyjna 10,4 m, szerokość z poszyciem 10,70 m, głębokość kadłuba 5,70 m, zanurzenie średnie 4,90 m. Uzbrojenie projektowe: 12 x 8-f i 10 x 6-f. Później żaglowce tej klasy nosiły zazwyczaj 20 karonad 24-funtowych i 2 działa 8-funtowe. Budowano tę jednostkę w Hawrze od 1788 i zwodowano 23.07.1789 pod nazwą Normande. Na początku lat 1790-tych przewoziła drewno do budowy okrętów. Przemianowano ją na Nécessité w maju 1795. Opuściła Brest 20.01.1810 w drodze na Ile de France i 21.03.1810 została przechwycona na Atlantyku przez fregatę Horatio. Nie wcielono jej jednak do Royal Navy.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
Dobry wieczór, dziękuję za odpowiedź.
Panie Krzysztofie, 25.08.1811 dwie fregaty brytyjskie, DIANA i SEMIRAMIS, zniszczyły u ujścia Żyrondy francuską korwetę PLUVIER oraz dokonały też innych zdobyczy. Bardzo proszę o opisanie tej korwety oraz w miarę możliwości całej akcji.
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Panie Krzysztofie, 25.08.1811 dwie fregaty brytyjskie, DIANA i SEMIRAMIS, zniszczyły u ujścia Żyrondy francuską korwetę PLUVIER oraz dokonały też innych zdobyczy. Bardzo proszę o opisanie tej korwety oraz w miarę możliwości całej akcji.
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4482
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Konstrukcyjnie Pluvier był brygiem 16-działowym. Jego usytuowanie w klasyfikacjach jest dość pogmatwane. Zalicza się go do typu Abeille, podczas gdy większość jednostek typu Abeille inni umieszczają w typie Palinure, a jeszcze inni uważają bryg Palinure za jednostkę typu Curieux. W każdym razie chodzi o duże brygi, projektu Françoisa Pestel (było ich tyle, że nie ma mowy o podawaniu przeze mnie losów każdego). Wg pomiarów francuskich około 350 ton, 32 x 8,7 x 3,5 m, 84 ludzi załogi, powierzchnia żagli 750 m kwadratowych, uzbrojenie pierwotne 16 x 8-f. Ponieważ z 20 zbudowanych 18 wpadło w ręce Anglików, jest bardzo wiele danych brytyjskich – długość 27,76 do 30,09 m, szerokość 8,59 do 8,97 m, głębokość 2,13 do 4,22 m. Pluvier został zwodowany w Rochefort 19.10.1808 i uzbrojony w 14 karonad 24-f plus 2 działa 8-f.
24.08.1811 brytyjska fregata 38-działowa Diana pod dowództwem kmdra Williama Ferris oraz 36-działowa fregata Semiramis pod dowództwem kmdra Charlesa Richardson płynęły w kierunku latarni Cordouan stojącej u ujścia Żyrondy, kiedy dostrzegły francuski konwój 5 małych statków chronionych przez ex-brytyjski bryg (kanonierkę) Teazer, wszystkie dobrze ukryte wśród płycizn i baterii nadbrzeżnych. Nie mogąc ich dosięgnąć wprost, Anglicy użyli podstępu (zgodnego z ówczesnym prawem i poczuciem honoru) – wywiesili bandery francuskie i równocześnie sygnał wzywający pilota. Ten przybył na pokład i został po cichu uwięziony. Po zapadnięciu ciemności brytyjskie fregaty zakotwiczyły spokojnie w zasięgu ognia baterii nadbrzeżnych, obok okrętów Teazer i Pluvier. W nocy Ferris wysłał 7 łodzi około 4 mile w górę rzeki, by odcięły statki konwoju. Nad ranem na pokład fregaty Diana przybył z przyjacielską wizytą kapitan brygu Pluvier i też został uwięziony. O świcie 25.08 angielskie łodzie, którym udało się pochwycić wszystkie statki, znajdowały się ze swymi pryzami ciągle daleko w górze rzeki, a kamuflaż znikał wraz z blaskiem dnia. Ferris nakazał więc fregacie Semiramis zaatakować bryg Pluvier, a sam ruszył na kanonierkę Teazer, którą zdobył abordażem. Załoga Pluviera przecięła linę kotwiczną i żaglowiec zdryfował na brzeg pod bezpośrednią osłonę baterii w Royan, lecz w końcu i on został zdobyty, a ponieważ nie dało się go ściągnąć z mielizny, podłożono pod niego ogień. Francuzi utrzymują, że spalili go nie Anglicy, tylko francuski zastępca dowódcy, aby uniknąć przechwycenia, ale z racjonalnego punktu widzenia spór o to jest równie absurdalny, jak opublikowane u nas onegdaj dowodzenie, że straty Francuzów w bitwie pod Trafalgarem nie były wcale tak duże, bo część ze zdobytych okrętów, które poszły na dno w sztormie po bitwie, zdążyła tuż przed zatonięciem wywiesić bandery francuskie.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
24.08.1811 brytyjska fregata 38-działowa Diana pod dowództwem kmdra Williama Ferris oraz 36-działowa fregata Semiramis pod dowództwem kmdra Charlesa Richardson płynęły w kierunku latarni Cordouan stojącej u ujścia Żyrondy, kiedy dostrzegły francuski konwój 5 małych statków chronionych przez ex-brytyjski bryg (kanonierkę) Teazer, wszystkie dobrze ukryte wśród płycizn i baterii nadbrzeżnych. Nie mogąc ich dosięgnąć wprost, Anglicy użyli podstępu (zgodnego z ówczesnym prawem i poczuciem honoru) – wywiesili bandery francuskie i równocześnie sygnał wzywający pilota. Ten przybył na pokład i został po cichu uwięziony. Po zapadnięciu ciemności brytyjskie fregaty zakotwiczyły spokojnie w zasięgu ognia baterii nadbrzeżnych, obok okrętów Teazer i Pluvier. W nocy Ferris wysłał 7 łodzi około 4 mile w górę rzeki, by odcięły statki konwoju. Nad ranem na pokład fregaty Diana przybył z przyjacielską wizytą kapitan brygu Pluvier i też został uwięziony. O świcie 25.08 angielskie łodzie, którym udało się pochwycić wszystkie statki, znajdowały się ze swymi pryzami ciągle daleko w górze rzeki, a kamuflaż znikał wraz z blaskiem dnia. Ferris nakazał więc fregacie Semiramis zaatakować bryg Pluvier, a sam ruszył na kanonierkę Teazer, którą zdobył abordażem. Załoga Pluviera przecięła linę kotwiczną i żaglowiec zdryfował na brzeg pod bezpośrednią osłonę baterii w Royan, lecz w końcu i on został zdobyty, a ponieważ nie dało się go ściągnąć z mielizny, podłożono pod niego ogień. Francuzi utrzymują, że spalili go nie Anglicy, tylko francuski zastępca dowódcy, aby uniknąć przechwycenia, ale z racjonalnego punktu widzenia spór o to jest równie absurdalny, jak opublikowane u nas onegdaj dowodzenie, że straty Francuzów w bitwie pod Trafalgarem nie były wcale tak duże, bo część ze zdobytych okrętów, które poszły na dno w sztormie po bitwie, zdążyła tuż przed zatonięciem wywiesić bandery francuskie.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
Witam, dziękuję za bardzo interesujący opis.
Panie Krzysztofie, mam podane, że 27.11.1811 angielski okręt liniowy EAGLE zdobył koło Brindisi francuską fregatę 40-działową CORCEYRE. Bardzo proszę o opisanie tej fregaty (dane, losy i ewentualne bliźniaki) i jeśli to możliwe samego zdarzenia.
Pozdrowienia, Krzystof Nowak.
Panie Krzysztofie, mam podane, że 27.11.1811 angielski okręt liniowy EAGLE zdobył koło Brindisi francuską fregatę 40-działową CORCEYRE. Bardzo proszę o opisanie tej fregaty (dane, losy i ewentualne bliźniaki) i jeśli to możliwe samego zdarzenia.
Pozdrowienia, Krzystof Nowak.
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4482
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
19.05.1803 w stoczni Sołombalskiej w Archangielsku spuszczono na wodę 38-działową fregatę Liogkij (bez bliźniaków). Miała długość między pionami 44,20 m, długość pokładu 43,18 m, szerokość 12,19 m, głębokość 4,11 m, jej załoga liczyła 280 ludzi. Fregata należała do Floty Bałtyckiej. Uczestniczyła w wojnie z Francją 1804-1807, początkowo na Bałtyku. W 1806 weszła w skład eskadry skierowanej na Morze Śródziemne, dokąd dotarła pod koniec roku. Walczyła z Francuzami w rejonie Wysp Jońskich, a po podpisaniu traktatu w Tylży konwojowała transporty z Wenecji na Korfu. Zablokowana w Trieście w 1809 przez Brytyjczyków, została przekazana rządowi francuskiemu. Francuzi przemianowali ją na Corcyre (nie było czegoś takiego jak Corceyre) i eksploatowali jako transportowiec marynarki, fluitę 26-działową.
27.11.1811 na Adriatyku brytyjski liniowiec 74-działowy Eagle (kmdr Charles Rowley) ruszył w pościg za dostrzeżonymi trzema żaglowcami, które okazały się fregatą 40-działową Uranie, fluitą Corcyre i 16-działowym brygiem Simplon. Jednostki francuskie (czy może raczej francusko-włoskie, bowiem Simplon pływał wtedy chyba pod banderą Królestwa Włoch) kierowały się z Triestu na Korfu. Podczas pościgu bryg się oddzielił, a po 10 godzinach Anglikom udało się dopaść Corcyre. Fluita niosła w tym momencie 28 dział, lecz artyleria transportowca nie miała żadnych szans wobec okrętu 74-działowego i Francuzi szybko się poddali. Uranie uciekła tymczasem do Ankony, a Simplon do Brindisi. Corcyre nie została wcielona do Royal Navy.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
27.11.1811 na Adriatyku brytyjski liniowiec 74-działowy Eagle (kmdr Charles Rowley) ruszył w pościg za dostrzeżonymi trzema żaglowcami, które okazały się fregatą 40-działową Uranie, fluitą Corcyre i 16-działowym brygiem Simplon. Jednostki francuskie (czy może raczej francusko-włoskie, bowiem Simplon pływał wtedy chyba pod banderą Królestwa Włoch) kierowały się z Triestu na Korfu. Podczas pościgu bryg się oddzielił, a po 10 godzinach Anglikom udało się dopaść Corcyre. Fluita niosła w tym momencie 28 dział, lecz artyleria transportowca nie miała żadnych szans wobec okrętu 74-działowego i Francuzi szybko się poddali. Uranie uciekła tymczasem do Ankony, a Simplon do Brindisi. Corcyre nie została wcielona do Royal Navy.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
Witam, dziękuję za bardzo interesujący opis.
Panie Krzysztofie, 22.05.1812 okręt liniowy NORTHUMBRLAND podobno zatopił trzy francuskie jednostki: fregaty ANDROMAQUE i ARIANE oraz korwetę MAMELOUCK. Byłbym ogromnie wdzięczny za opis tej akcji oraz o ile to możliwe dokładniejszy opis danych korwety.
Chciałbym też zapytać czy może ma Pan w swoich zbiorach angielskie pomiary francuskiej fregaty FORTE (w. 26.09.1794).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Panie Krzysztofie, 22.05.1812 okręt liniowy NORTHUMBRLAND podobno zatopił trzy francuskie jednostki: fregaty ANDROMAQUE i ARIANE oraz korwetę MAMELOUCK. Byłbym ogromnie wdzięczny za opis tej akcji oraz o ile to możliwe dokładniejszy opis danych korwety.
Chciałbym też zapytać czy może ma Pan w swoich zbiorach angielskie pomiary francuskiej fregaty FORTE (w. 26.09.1794).
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4482
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
Wg Anglików francuska fregata Forte z 1794, zdobyta przez nich w 1799, miała 170’0” x 43’6”, tonaż 1401 ton.
Francuskie fregaty 40-działowe Ariane i Andromaque oraz 16-działowy bryg Mamelouck wypłynęły 9.01.1812 z Nantes w atlantycki rejs krążowniczy w celu chwytania brytyjskich statków handlowych. Zespołem dowodził komodor Martin Le Foretier czy Feretier, kapitan fregaty Ariane. Francuzi zdobyli 36 statków brytyjskich, hiszpańskich, portugalskich i nawet amerykańskich (co wywołało oskarżenia o pół-piracką działalność). Kiedy wracali do kraju, zostali dostrzeżeni 22.05.1799 przez 74-działowiec Northumberland, który wcześniej (19.05.) wydzielono ze składu patrolującej pod Ouessant angielskiej eskadry blokady Brestu, właśnie w celu ich przechwycenia. Brytyjskim liniowcem dowodził kmdr Henry Hotham. W zasięgu sygnalizacji znalazła się też druga jednostka Royal Navy, 12-działowy bryg Growler, dowodzony przez porucznika Johna Weeksa. W momencie dostrzeżenia przeciwnika Northumberland znajdował się o 10 mil na południe od północno-zachodniego krańca wyspy Groix, Growler był od niego o 7 mil na południowy zachód, a jednostki francuskie na północnym zachodzie. Francuzi płynęli pełnym wiatrem w kierunku Lorient. Początkowo Hotham próbował odciąć ich od portu przeznaczenia kierując się po nawietrznej wyspy Groix i wzywając na pomoc Growlera, ale okazało się to nierealne. Wówczas obszedł wyspę od południowego wschodu i skierował w głąb cieśniny Basse de Bretons, prosto ku brzegowi kontynentu. Dzięki temu zamknął francuskiej eskadrze drogę, ale zarazem wszedł pod celny ogień baterii lądowych z obu stron. Foretier, korzystając z mniejszego zanurzenia swoich jednostek, próbował przedrzeć się między brytyjskim liniowcem a wybrzeżem. Northumberland ustawił się na równoległym kursie tak blisko, że – omiatani jego salwami burtowymi – i przyciskani do brzegu, Francuzi weszli na skały. Ich żaglowce przewróciły się na burty, podczas gdy okręt brytyjski, który o włos minął podwodne przeszkody i doznał poważnych uszkodzeń takielunku od ognia przeciwnika (głównie baterii nadbrzeżnych), chwilowo się wycofał dla dokonania napraw. Potem powrócił i wraz z przybyłym tymczasem brygiem Growler dokonał dzieła zniszczenia unieruchomionych jednostek francuskich. W tym miejscu, jak niemal zawsze w podobnych przypadkach, relacje Francuzów i Anglików zaczynają się różnić – zdaniem tych pierwszych załogi same podpaliły swe okręty, by nie wpadły w ręce przeciwnika, zdaniem tych drugich ogień wywołany został ostrzałem, zaś załogi uciekły. W każdym razie pod wieczór Andromaque, a po niej (już nad ranem 23.05.) Ariane wyleciały w powietrze. Jednak z punktu widzenia losów interesującego Pana brygu Mamelouck najciekawsze jest, że zdaniem opracowań angielskich, najstarszych, starych, nowych i najnowszych, podzielił on los obu fregat, a zdaniem wszystkich znanych mi opracowań francuskich uciekł do Lorient i służył potem jeszcze wiele lat. Mogę się mylić, lecz wydaje mi się, że klucz do zagadki leży w dokładnym przyjrzeniu się zapisowi raportu komandora Hothama. Był on naocznym świadkiem eksplozji obu fregat, lecz o zniszczeniu brygu – który pozostawił leżący na burcie i z podziurawionym dnem – wnioskował na podstawie widzianego już tylko z oddali ognia i wybuchu. Być może ta eksplozja nie miała jednak związku z Mamelouckiem, albo go tylko uszkodziła.
Mamelouck (Mameluck, Mameluk) był brygiem 16-działowym (14 karonad 24-f i dwa działa 8-f) zwodowanym w Nantes 3.07.1810. W kwietniu 1814 przemianowano go na Olivier, w marcu 1815 na Mamelouck, w lipcu 1815 na Olivier. Został rozebrany w 1823.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Francuskie fregaty 40-działowe Ariane i Andromaque oraz 16-działowy bryg Mamelouck wypłynęły 9.01.1812 z Nantes w atlantycki rejs krążowniczy w celu chwytania brytyjskich statków handlowych. Zespołem dowodził komodor Martin Le Foretier czy Feretier, kapitan fregaty Ariane. Francuzi zdobyli 36 statków brytyjskich, hiszpańskich, portugalskich i nawet amerykańskich (co wywołało oskarżenia o pół-piracką działalność). Kiedy wracali do kraju, zostali dostrzeżeni 22.05.1799 przez 74-działowiec Northumberland, który wcześniej (19.05.) wydzielono ze składu patrolującej pod Ouessant angielskiej eskadry blokady Brestu, właśnie w celu ich przechwycenia. Brytyjskim liniowcem dowodził kmdr Henry Hotham. W zasięgu sygnalizacji znalazła się też druga jednostka Royal Navy, 12-działowy bryg Growler, dowodzony przez porucznika Johna Weeksa. W momencie dostrzeżenia przeciwnika Northumberland znajdował się o 10 mil na południe od północno-zachodniego krańca wyspy Groix, Growler był od niego o 7 mil na południowy zachód, a jednostki francuskie na północnym zachodzie. Francuzi płynęli pełnym wiatrem w kierunku Lorient. Początkowo Hotham próbował odciąć ich od portu przeznaczenia kierując się po nawietrznej wyspy Groix i wzywając na pomoc Growlera, ale okazało się to nierealne. Wówczas obszedł wyspę od południowego wschodu i skierował w głąb cieśniny Basse de Bretons, prosto ku brzegowi kontynentu. Dzięki temu zamknął francuskiej eskadrze drogę, ale zarazem wszedł pod celny ogień baterii lądowych z obu stron. Foretier, korzystając z mniejszego zanurzenia swoich jednostek, próbował przedrzeć się między brytyjskim liniowcem a wybrzeżem. Northumberland ustawił się na równoległym kursie tak blisko, że – omiatani jego salwami burtowymi – i przyciskani do brzegu, Francuzi weszli na skały. Ich żaglowce przewróciły się na burty, podczas gdy okręt brytyjski, który o włos minął podwodne przeszkody i doznał poważnych uszkodzeń takielunku od ognia przeciwnika (głównie baterii nadbrzeżnych), chwilowo się wycofał dla dokonania napraw. Potem powrócił i wraz z przybyłym tymczasem brygiem Growler dokonał dzieła zniszczenia unieruchomionych jednostek francuskich. W tym miejscu, jak niemal zawsze w podobnych przypadkach, relacje Francuzów i Anglików zaczynają się różnić – zdaniem tych pierwszych załogi same podpaliły swe okręty, by nie wpadły w ręce przeciwnika, zdaniem tych drugich ogień wywołany został ostrzałem, zaś załogi uciekły. W każdym razie pod wieczór Andromaque, a po niej (już nad ranem 23.05.) Ariane wyleciały w powietrze. Jednak z punktu widzenia losów interesującego Pana brygu Mamelouck najciekawsze jest, że zdaniem opracowań angielskich, najstarszych, starych, nowych i najnowszych, podzielił on los obu fregat, a zdaniem wszystkich znanych mi opracowań francuskich uciekł do Lorient i służył potem jeszcze wiele lat. Mogę się mylić, lecz wydaje mi się, że klucz do zagadki leży w dokładnym przyjrzeniu się zapisowi raportu komandora Hothama. Był on naocznym świadkiem eksplozji obu fregat, lecz o zniszczeniu brygu – który pozostawił leżący na burcie i z podziurawionym dnem – wnioskował na podstawie widzianego już tylko z oddali ognia i wybuchu. Być może ta eksplozja nie miała jednak związku z Mamelouckiem, albo go tylko uszkodziła.
Mamelouck (Mameluck, Mameluk) był brygiem 16-działowym (14 karonad 24-f i dwa działa 8-f) zwodowanym w Nantes 3.07.1810. W kwietniu 1814 przemianowano go na Olivier, w marcu 1815 na Mamelouck, w lipcu 1815 na Olivier. Został rozebrany w 1823.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
Dobry wieczór, dziękuję za niezwykle interesujący opis i wyjaśnienia.
Panie Krzysztofie, korzystając z internetu znalazłem typ, do którego omawiany MAMELOUCK należał. Według tego źródła były to brygi typu Sylphe zaprojektowane przez Jacquesa-Noela Sané. Znalazłem następujące:
[16.08.1806] ADONIS
[17.07.1806] MERCURE = SIMPLON = CURIEUX = SIMPLON = CURIEUX
[23.07.1808] GENIE
[26.06.1809] HUSSARD
[19.05.1810] EPERVIER
[02.06.1810] RAILLEUR
[03.07.1810] MAMELOUCK = OLIVIER = MAMELOUCK = OLIVIER
[01.12.1810] ZEBRE
[20.06.1811] LAURIER
[03.01.1811] FAUNE
[22.05.1811] LANCIER
[09.04.1811] ECLAIREUR
[28.11.1811] INCONSTANT
[24.08.1812] ACTEON
[17.06.1813] ZEPHYR
[09.12.1813] EURYALE
[17.08.1814] SILENE
[29.09.1814] HURON
[ .09.1814] RUSE
Jeśli można prosić, to ile ich było i o ile to możliwe bardzo proszę o uzupełnienie powyższej listy.
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
Panie Krzysztofie, korzystając z internetu znalazłem typ, do którego omawiany MAMELOUCK należał. Według tego źródła były to brygi typu Sylphe zaprojektowane przez Jacquesa-Noela Sané. Znalazłem następujące:
[16.08.1806] ADONIS
[17.07.1806] MERCURE = SIMPLON = CURIEUX = SIMPLON = CURIEUX
[23.07.1808] GENIE
[26.06.1809] HUSSARD
[19.05.1810] EPERVIER
[02.06.1810] RAILLEUR
[03.07.1810] MAMELOUCK = OLIVIER = MAMELOUCK = OLIVIER
[01.12.1810] ZEBRE
[20.06.1811] LAURIER
[03.01.1811] FAUNE
[22.05.1811] LANCIER
[09.04.1811] ECLAIREUR
[28.11.1811] INCONSTANT
[24.08.1812] ACTEON
[17.06.1813] ZEPHYR
[09.12.1813] EURYALE
[17.08.1814] SILENE
[29.09.1814] HURON
[ .09.1814] RUSE
Jeśli można prosić, to ile ich było i o ile to możliwe bardzo proszę o uzupełnienie powyższej listy.
Pozdrowienia, Krzysztof Nowak.
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4482
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4482
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
20-działowa korweta francuska Hébé typu Victorieuse została zwodowana w stoczni Courau Freres w Bordeaux 20.09.1808. W styczniu 1809 opuściła Bordeaux z żywnością (głównie mąką) dla San Domingo. Została przechwycona przez Loire w Zatoce Biskajskiej (wg Anglików) lub nieco dalej na zachód (wg Francuzów) i poddała się po stawieniu nieznacznego oporu. Wcielona do Royal Navy pod nazwą Ganymede, formalnie jako 20-działowy okręt (faktycznie 24 działa) 6 rangi. W brytyjskiej służbie 1809-1815. Zgodnie z nową klasyfikacją od lutego 1817 stała się jednostką 32-działową. Służyła aktywnie w 1817. Od 1819 hulk więzienny, przewróciła się w porcie 1838, ale została podniesiona i rozebrana w 1840.
Dane francuskie typu Victorieuse: projektant François Poncet, plany skorygowane przez Jacquesa-Noela Sané; wymiary: długość między pionami 39,00 m, szerokość bez poszycia 9,75 m, głębokość 5,01 m, wyporność 760 ton; załoga: 120. Uzbrojenie – na ogół 20 dział, różnych na poszczególnych jednostkach; w projekcie 20 dział 8-funtowych, na Hébé 18 karonad 24-f i 2 działa 12-f. Wymiary Hébé wg Anglików: 126’7” x 32’8,875” x 10’4”, tonaż 601 ton.
Osiem jednostek: Iris, Hébé, Victorieuse, Diane, Sapho, Bayadere, Égérie, Espérance. Jednak niektórzy tych trzech ostatnich nie zaliczają już do typu Victorieuse, ponieważ przy tych samych danych miały nieco odmiennie ukształtowaną denną część kadłuba.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Dane francuskie typu Victorieuse: projektant François Poncet, plany skorygowane przez Jacquesa-Noela Sané; wymiary: długość między pionami 39,00 m, szerokość bez poszycia 9,75 m, głębokość 5,01 m, wyporność 760 ton; załoga: 120. Uzbrojenie – na ogół 20 dział, różnych na poszczególnych jednostkach; w projekcie 20 dział 8-funtowych, na Hébé 18 karonad 24-f i 2 działa 12-f. Wymiary Hébé wg Anglików: 126’7” x 32’8,875” x 10’4”, tonaż 601 ton.
Osiem jednostek: Iris, Hébé, Victorieuse, Diane, Sapho, Bayadere, Égérie, Espérance. Jednak niektórzy tych trzech ostatnich nie zaliczają już do typu Victorieuse, ponieważ przy tych samych danych miały nieco odmiennie ukształtowaną denną część kadłuba.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
-
Nowak Krzysztof
- Posty: 2316
- Rejestracja: 2004-08-26, 21:03
- Lokalizacja: Częstochowa
-
Krzysztof Gerlach
- Posty: 4482
- Rejestracja: 2006-05-30, 08:52
- Lokalizacja: Gdańsk
20-działowa korweta francuska Bonne Citoyenne była nominatywną jednostką liczącego cztery okręty typu, zaprojektowanego przez Raymonda-Antoine’a Haran. Wszystkie zbudowano w Bayonne. Wg danych francuskich około 300 ton, wymiary 36,8 x 9,3 x 4 m. Uzbrojenie: 20 x 8-f. Akurat na Bonne Citoyenne Anglicy zmierzyli 120’1” x 30’11” (bez poszycia 30’6”) x 8’7”, tonaż 511 ton.
Bonne Citoyenne została zwodowana 9.07.1794. W 1795 pełniła służbę konwojową. Opuściła kotwicowisko u wyspy Aix 4.03.1796 wchodząc w skład skierowanej ku Ile de France eskadry kontradmirała Sercey’a. Jednak 10.03.1796 doznała awarii takielunku w sztormie u przylądka Finisterre i – ścigana przez trzy brytyjskie fregaty - została zdobyta po wymianie kilku strzałów przez fregatę Phaeton. Wcielona do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako slup. Służyła aktywnie 1796-1803 i 1808-1814. Sprzedana 1819. Brytyjczycy wyrażali się o tej korwecie w superlatywach i na jej wzór budowali swoje późniejsze slupy.
Pozostałe jednostki francuskie typu Bonne Citoyenne: Perçante, Gaîté, Vaillante.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
Bonne Citoyenne została zwodowana 9.07.1794. W 1795 pełniła służbę konwojową. Opuściła kotwicowisko u wyspy Aix 4.03.1796 wchodząc w skład skierowanej ku Ile de France eskadry kontradmirała Sercey’a. Jednak 10.03.1796 doznała awarii takielunku w sztormie u przylądka Finisterre i – ścigana przez trzy brytyjskie fregaty - została zdobyta po wymianie kilku strzałów przez fregatę Phaeton. Wcielona do Royal Navy bez zmiany nazwy, jako slup. Służyła aktywnie 1796-1803 i 1808-1814. Sprzedana 1819. Brytyjczycy wyrażali się o tej korwecie w superlatywach i na jej wzór budowali swoje późniejsze slupy.
Pozostałe jednostki francuskie typu Bonne Citoyenne: Perçante, Gaîté, Vaillante.
Pozdrawiam, Krzysztof Gerlach
