Jacek Bernacki pisze:No co Ty Smoku? Lebelka w dłoń i heja, heja szabelka!Dzie są działa dla statków???? Statki nasze żeby być w konwoju potrzebują uzbrojenia, było na składzie? Kupił je ktoś? A 12 armat 152mm dla Batorego i Sobieskiego w funkcji krążowniczej gdzie są?
Ech ten kapitalizm, cudowne czasy.Moja odpowiedź jedyna:Jacek Bernacki pisze:A co wchodziłoby w skład "Armady Desantowej"? Warto trzymać tam dwa okręty podwodne (w tym Gangutkillera z najlepszym podwodniakiem we Flocie)? I po co desant?
Bardzo mi przykro, że niemieccy lotnicy nie odnieśli sukcesu w sposób w jaki Ty byś chciał. Jednakże według ich przełożonych i kolegów z Kriegsmarine fakt uniemożliwienia operacji postawienia min przez Gryfa był niezaprzeczalnym sukcesem. Co innego osiągnięcie celu strategicznego, a co innego chciejstwo spektakularnych zwycięst.Jacek Bernacki pisze:I ta niepodważalna przewaga niemieckiego lotnictwa nie potrafiła skasować Gryfa z minowcami pierwszego dnia wojny i zrobiła to dopiero wtedy kiedy stał w porcie bez możliwości ruchu i ze zniszczonymi Boforsami. Imponujące.
Przyjmuję za dobrą monetę.Jacek Bernacki pisze:to określenie nie zawiera ironii żeby było jasne
Cel mimo wszystko osiągnęli: "Rurkę" trafił szlag. Po to tam polecieli. Zatopienie Gryfa pozostało już tylko kwestią czasu. Najważniejsze było nie dopuścić akcji minowania do skutku. I to im się udało.Jacek Bernacki pisze:A w kwestii niemieckich lotników zwróciłem uwagę na drobny fakt, że wszystkie ich zatopienia to jednostki stojące w porcie lub nieuzbrojone.Rozróżnij cele strategiczne od zatopienia wrogiej jednostki.
Twierdzę, że może warto było zaryzykować i działać Wichrem zamiast wygaszać kotły. Ale to już offtopic.
Jeśli "zakładali wszystkie mozliwości" to czemu zarówno 26 sierpnia, jak i 1 wrzesnia byliśmy rozpaczliwie nieprzygotowani do odparcia desantu?Ty w 2008 roku wiesz, że nie było alternatywy desantu w 1939 roku. Oni przed 1939 musieli zakładać wszystkie możliwości i ewentualności.
Plan R był wygodniejszy niż N z wielu względów. Choćby dlatego, że atak szedł na kresy a nie na centrum.Jacek Bernacki pisze:Wracając do planowania.
Nie podoba mi się to, że tak bardzo patrzyliśmy na wschód.
Ja wiem, że "tam musi być jakaś cywilizacja", ale za bardzo się przejmowaliśmy Ruskimi. Czy byliśmy w stanie się przed nimi obronić?
Wydaje się, że głównym powodem była oczywiście eknomia, ale nie do końca. Dużo czasu poświęciłem na zbadanie sprawy Sępa i F.I. wnioski jakie się nasunęły odrobinkę mnie samego zaskoczyły. Otóż wraży DD uciekł spod torped ponieważ Salamon mogąc użyć salwy - użył jednej torpedy. Tak. Piszę salwy ponieważ metoda ataku torpedowego w PMW przewidywała użycie salwy/wachlarza. Sposób w jaki uzyskiwano salwę to zupełnie inna bajka. Natomiast Salamon miał możliwość i powinien był użyć salwy zamiast pojedyńczej torpedy. Dlatego niepowodzenie leży tylko i wyłącznie w gestii dowódcy okrętu. Z drugiej strony był taki facet O.Kretschmer, który miał pewne powiedzonko na temat jednej torpedy.Jacek Bernacki pisze:Wracając do planowania.
Nie podoba mi się to, że tak bardzo patrzyliśmy na wschód.
Ja wiem, że "tam musi być jakaś cywilizacja", ale za bardzo się przejmowaliśmy Ruskimi. Czy byliśmy w stanie się przed nimi obronić?
Raz się udało, ale podobno wtedy znaliśmy ich szyfry i mogliśmy czytać korespondencję radiową. Czy takie możliwości mieliśmy także później?
Niestety nic o tym nie wiem.
Przygotowywaliśmy się do wojny z ZSRR, a musieliśmy walczyć z Niemcami. W wojnie tej (myślę o '39 roku) nasze okręty nie miały sukcesów, chociaż raz mało brakowało (nie liczę M85, bo to przypadek).
Karol podczas dyskusji o ataku Sępa na niszczyciel Friedrich Ihn stwierdził, że torpedy mieliśmy na Ganguty.
Chcę zapytać jak bardzo skomplikowana i czasochłonna jest zmiana głębokości zanurzenia torpedy?
A jak to wygląda w przypadku min, bo odnoszę wrażenie, że byliśmy ambitni i polowaliśmy tylko na grubego zwierza.
Na otarcie łez. Mogę dodać, że statystyki skuteczności ataków torpedowych w RN podczas WW2 z "Encyclopedia of British Submarines 1901-1955 " Paula Ackermana są w tym względzie nie mniej zaskakujące. Otóż wydawałoby się, że wraz ze spadkiem dystansu do celu powinna wzrastać skuteczność. Tym czasem w rzeczywistości najwyższą skuteczność bo, aż 46% miały ataki przeprowadzone na dystansie 1000 – 2000 jardów morskich, na drugim miejscu ze skutecznością 42% były ataki przeprowadzone z dystansu poniżej 1000 jardów morskich. Przy czym jako główą przyczynę niepowodzenia ataków torpedowych autor upatruje w "zbyt małej liczbie torped w pojedyńczej salwie".Jacek Bernacki pisze:Dzięki, o to właśnie mi chodziło. Nie moge przeboleć tego niepowodzenia.
Z 400 m mogli Niemców klepnąć w ramię, a dostali kopa w cztery litery.
Salamon właśnie przeskoczył Kłoczkowskiego w moim prywatnym rankingu (żart). Zastanawiam się czy ta torpeda miałą szansę się uzbroić?
Zwracam też uwagę, że Salamon w ogóle coś strzelał! A może trafił, tylko torpeda coś nie ten tego no?Grom pisze:Na otarcie łez. Mogę dodać, że statystyki skuteczności ataków torpedowych w RN podczas WW2 z "Encyclopedia of British Submarines 1901-1955 " Paula Ackermana są w tym względzie nie mniej zaskakujące. Otóż wydawałoby się, że wraz ze spadkiem dystansu do celu powinna wzrastać skuteczność. Tym czasem w rzeczywistości najwyższą skuteczność bo, aż 46% miały ataki przeprowadzone na dystansie 1000 – 2000 jardów morskich, na drugim miejscu ze skutecznością 42% były ataki przeprowadzone z dystansu poniżej 1000 jardów morskich. Przy czym jako główą przyczynę niepowodzenia ataków torpedowych autor upatruje w "zbyt małej liczbie torped w pojedyńczej salwie".Jacek Bernacki pisze:Dzięki, o to właśnie mi chodziło. Nie moge przeboleć tego niepowodzenia.
Z 400 m mogli Niemców klepnąć w ramię, a dostali kopa w cztery litery.
Salamon właśnie przeskoczył Kłoczkowskiego w moim prywatnym rankingu (żart). Zastanawiam się czy ta torpeda miałą szansę się uzbroić?
Tak więc źle nie było. Znam gorszych. Nawet słynny HMS Venturer potrafił przestrzelić nie 1 tylko 4 torpedami
Sępowi.Jacek Bernacki pisze:Popieram Smoku.
A tak w ogóle to cud, że ich niemiachy nie skasowały.
I tutaj trochę teoria o tym, że Orły były za duże na Baltyk nieco się chwieje. Dużemu okrętowi trudniej się przyczaić na płytkich wodach, a Sępu (forma gramatyczna intencjonalna) się udało.
