Pozostaje jeszcze kwestia skażenia okrętu , czy podjęto by się naprawy . Amerykanie po testach na Bikini nie podjeli się zezłomowania swych panceników tylko wyprowadzili je głębokie wody i zatopili w okolicach Hawajów .Grzechu pisze: No a po załóżmy że szczęśliwym powrocie naprawy pochłoną dość spore zasoby materiałowe, finansowe i ludzkie, a tych czynników także nie należy lekceważyć w żadnym konflikcie zbrojnym.
Wydaje mi się że to wynika z faktu że Anglicy prawie do końca wojny nie przyjeli do wiadomości dominacji lotniskowców na oceanach . Amerykanie i Japończycy wcześniej poszli w tym kierunku . Na Atlantyku lotniskowiec w większości operacji był jednostką wspierającą ( Bismarck ).jareksk pisze:Rozbijmy to jeszcze na Atlantyk i Pacyfik. Na Atlantyku L miały mniej samolotów, a i samoloty były nieco inne.
Arka kilka dni po wybuchu chyba, no nie i nie miał ekip drenażujanik41 pisze:Z tego co narazie znalazłem to "Arkansas" zatonął bezpośrednio w wybuchu jądrowym , po umieszczeniu go w epicentrum podwodnego wybuchu jądrowego , "Newada" i "New York" ocalały dopiero potem zostały potraktowane we wspomniany sposób.
problem w tym, że USN korzysta z zespołu pancerników, pod Irakiem były co najmniej dwa, druga kwestia, jestem przekonany, że ogłuszenie pancernika wybuchem termojądrowym jest możliwe tylko na krótki czas, zbyt grubo jest opancerzony, dalej mowa jest o podzieleniu pancernika na połówki (peterator), no cóż, szczerze mówiąc ostatni pancernik podzielony na połówki to Hood od eksplozji źle zabezpieczonych komór amunicyjnych, ale żeby do nich się dobrać potrzebny był pocisk kalibru 380 milimetrów made by Krupp, dlatego kalkulowanie zwalczania pancerników ładunkami termojądrowymi za pomocą rakiet nie jest realistycznym planem, chyba, że opracuje się coś zupełnie innego, rakieto-pocisk o odpowiedniej wadze, czepcach etc, ale to juz inna bajkaGrzechu pisze:Rakiety z głowicą konwencjonalną niewiele. Ale z jądrową? Warte rozważenia.karol pisze:to cytat powyżej, peterator nie rozśmieszaj mnie, a te rakiety to co mają zrobić pancernikowi, hello, zdrastwujtie czy szto eto? czy opalić farbę na nadbudówkach, coby łatwiej było malować
Wiem, wiem, zaraz będzie, że testy Abel i Baker wykazały, że... itp.
Ale o ile mnie pamięć nie zwodzi, to użyte tam ładunki miały moc równą albo niewiele większą niż te z Hiroshimy i Nagasaki, i liczone były w kilotonach.
W latach 50, 60 i 70 moce te jednak skokowo wzrastały do rzędu kilku-kilkunastu-kilkudziesięciu megaton. I nawet, jeśli okrętu liniowego (albo dowolnego innego dużego 'gabarytowo') nie da się zatopić, to na pewno da się wyeliminować z walki. Nikt mi nie wmówi, że eksplozja jądrowa w odległości nawet kilku kilometrów nie uszkodzi elektroniki, sensorów, a nawet optyki niezbędnych do kierowania ogniem, wymiany informacji, dowodzenia, rozpoznania itd.
A jaki jest los ślepych i głuchych na polu walki można się domyśleć... Nawet jeśli użycie broni jądrowej nie zatopi dużej jednostki, to albo zostanie ona porzucona, albo odesłana z powrotem (nie wykonując zadania) wraz z częścią eskorty - zauważcie przy tym, że te duże jednostki stanowiły w pojedynkę jądro zespołów uderzeniowych i bez nich taki zespół nie raczej nie miał czego szukać w skali operacyjnej. No a po załóżmy że szczęśliwym powrocie naprawy pochłoną dość spore zasoby materiałowe, finansowe i ludzkie, a tych czynników także nie należy lekceważyć w żadnym konflikcie zbrojnym.
Nie zgodzę się. Brytyjskie L były przygotowane do otrzymywania ciosów z powietrza - Morze Śródziemne. Świetnie się spisały podczas Okinawy. Pancerz osłaniał hangary, a nie pokład pod hangarem. Amerykańskie były słabo opanecrzone (spoósb - nie grubość) miały za to więcej miejsca w hangarach.janik41 pisze:Wydaje mi się że to wynika z faktu że Anglicy prawie do końca wojny nie przyjeli do wiadomości dominacji lotniskowców na oceanach . Amerykanie i Japończycy wcześniej poszli w tym kierunku . Na Atlantyku lotniskowiec w większości operacji był jednostką wspierającą ( Bismarck ).jareksk pisze:Rozbijmy to jeszcze na Atlantyk i Pacyfik. Na Atlantyku L miały mniej samolotów, a i samoloty były nieco inne.
Chodzi o inne cechy teatru wojennego jakim był Atlantyk. Nikt nie planował uzyskania panowaniaw powietrzu przy użyciu lot. pokładowegojareksk pisze:Nie zgodzę się. Brytyjskie L były przygotowane do otrzymywania ciosów z powietrza - Morze Śródziemne. Świetnie się spisały podczas Okinawy. Pancerz osłaniał hangary, a nie pokład pod hangarem. Amerykańskie były słabo opanecrzone (spoósb - nie grubość) miały za to więcej miejsca w hangarach.janik41 pisze:Wydaje mi się że to wynika z faktu że Anglicy prawie do końca wojny nie przyjeli do wiadomości dominacji lotniskowców na oceanach . Amerykanie i Japończycy wcześniej poszli w tym kierunku . Na Atlantyku lotniskowiec w większości operacji był jednostką wspierającą ( Bismarck ).jareksk pisze:Rozbijmy to jeszcze na Atlantyk i Pacyfik. Na Atlantyku L miały mniej samolotów, a i samoloty były nieco inne.
OK, dwie duże sztuki = dwie detonacjekarol pisze:problem w tym, że USN korzysta z zespołu pancerników, pod Irakiem były co najmniej dwa,
Karolu, przecież nie chodzi o 'zniszczenie' pancerza. Ogłuszenie i oślepienie polega na zniszczeniu elektroniki i optyki. Przecież radary, dalmierze i dalocelowniki nie są opancerzone. A elektronika schowana 'w środku' bez anten i czujników staje się tylko zbędnym balastem. Nie powiesz chyba, że w warunkach prowadzonej operacji morskiej da się w akceptowalnie krótkim czasie wymienić zniszczone elementy!druga kwestia, jestem przekonany, że ogłuszenie pancernika wybuchem termojądrowym jest możliwe tylko na krótki czas, zbyt grubo jest opancerzony,
Jak wyżej. Niekoniecznie trzeba trafić punktowo w cel (zresztą w latach Zimnej Wojny byłoby to co najmniej problematyczne). Ale dostarczenie ładunku i detonacja w promieniu powiedzmy do 3 mil nie była nawet wówczas większym problemem. Nawet jeśli nie byłaby to rakieta, to w latach 50 i 60 powinien wystarczyć pojedyńczy (!!!) bombowiec strategiczny dla dokonania takiego ataku.dlatego kalkulowanie zwalczania pancerników ładunkami termojądrowymi za pomocą rakiet nie jest realistycznym planem, chyba, że opracuje się coś zupełnie innego, rakieto-pocisk o odpowiedniej wadze, czepcach etc, ale to juz inna bajka
(Ja przez całą szkołę z fizyki jechałem na mocno naciąganych trójkach...)niezła bajkaAnonymous pisze:Przed 650 mm ros. torpedą nic się utrzyma na wodziePerdurabo pisze:czyli żadna dzisiejsza rakieta/torpeda/cokolwiek konwencjonale (nie atomowe) niesą w stanie takiej Iowa nic zrobić? nawet salwa kilku granitów? (jestem laikiem prosze niebijcie)
jest broń zdolna dać czadu Iowa, owszem, ale nie jakaś tam normalna bajka rakietowa z gry komputerowej, bo Iowa jest rzeczywistym pancernikiem, a nie fantomem z elektronów na ekranie monitora... Panowanie w powietrzu uzyskuje się również taktycznie np. w obronie konwoju i do tego potrzebne są lotniskowce. A mogę prosić o informację z kim rozmawiam ?Anonymous pisze:Chodzi o inne cechy teatru wojennego jakim był Atlantyk. Nikt nie planował uzyskania panowaniaw powietrzu przy użyciu lot. pokładowegojareksk pisze:Nie zgodzę się. Brytyjskie L były przygotowane do otrzymywania ciosów z powietrza - Morze Śródziemne. Świetnie się spisały podczas Okinawy. Pancerz osłaniał hangary, a nie pokład pod hangarem. Amerykańskie były słabo opanecrzone (spoósb - nie grubość) miały za to więcej miejsca w hangarach.janik41 pisze: Wydaje mi się że to wynika z faktu że Anglicy prawie do końca wojny nie przyjeli do wiadomości dominacji lotniskowców na oceanach . Amerykanie i Japończycy wcześniej poszli w tym kierunku . Na Atlantyku lotniskowiec w większości operacji był jednostką wspierającą ( Bismarck ).
Panowanie w powietrzu uzyskuje się również taktycznie np. w obronie konwoju i do tego potrzebne są lotniskowce. A mogę prosić o informację z kim rozmawiam ?Anonymous pisze:Chodzi o inne cechy teatru wojennego jakim był Atlantyk. Nikt nie planował uzyskania panowaniaw powietrzu przy użyciu lot. pokładowegojareksk pisze:Nie zgodzę się. Brytyjskie L były przygotowane do otrzymywania ciosów z powietrza - Morze Śródziemne. Świetnie się spisały podczas Okinawy. Pancerz osłaniał hangary, a nie pokład pod hangarem. Amerykańskie były słabo opanecrzone (spoósb - nie grubość) miały za to więcej miejsca w hangarach.janik41 pisze: Wydaje mi się że to wynika z faktu że Anglicy prawie do końca wojny nie przyjeli do wiadomości dominacji lotniskowców na oceanach . Amerykanie i Japończycy wcześniej poszli w tym kierunku . Na Atlantyku lotniskowiec w większości operacji był jednostką wspierającą ( Bismarck ).
hmmmmm