Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów MW
-
kolekcj.
Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów MW
Szukam informacji o tych kursach, albo choćby bibliografii. Z góry dziękuję za pomoc.
-
ds43
Re: Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów MW
„Cz.Ciesielski, W.Pater, J.Przybylski – Polska Marynarka Wojenna 1918-1980, Bellona 1992”kolekcj. pisze:Szukam informacji o tych kursach, albo choćby bibliografii. Z góry dziękuję za pomoc.
SZKOLNICTWO MARYNARKI WOJENNEJ
Powstająca Marynarka Wojenna Polski Odrodzonej posiadała wprawdzie pewną liczbę oficerów i podoficerów wywodzących swój rodowód zawodowy z byłych marynarek państw zaborczych, ale był to napływ jednorazowy i o różnorodnej wartości. Pilnym zadaniem, jakie stanęło przed władzami tworzonej od podstaw Marynarki Wojennej, była unifikacja korpusu oficerskiego i podoficerskiego oraz zapewnienie ciągłości uzupełniania kadr. Na porządku dziennym stanęła więc sprawa zorganizowania szkół i kursów kształcących oficerów, podoficerów i marynarzy.
Flotylle rzeczne były pierwszymi formacjami Marynarki Wojennej i one uczestniczyły w operacjach wojennych w latach 1919-1920. Tu więc najwcześniej zarysowały się braki kadrowe. DSM, dążąc do ich wypełnienia, wystąpił w lutym 1920 r. do ministra spraw wojskowych z wnioskiem natychmiastowego zorganizowania kilkumiesięcznego kursu dla oficerów rzecznych. Pierwszy Kurs dla Oficerów Flotylli Rzecznej uruchomiony w marcu 1920 r. ukończyło w czerwcu dziewięciu podchorążych. W roku następnym rozpoczęto szkolenie oficerów morskich. Od 20 III 1921 r. DSM uruchomił w Toruniu Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów Marynarki Wojennej (TKI). Stanowiły one przejściową formę edukacyjną, a ich celem było szybkie przeszkolenie wojennomorskie młodszych oficerów, zwłaszcza tych, którzy przeszli do służby we flocie z innych rodzajów broni. Organizację kursów i ich kierownictwo DSM zlecił kmdr ppor. Adamowi Mohuczemu. Czas trwania kursów przewidziano na osiemnaście miesięcy, w tym dziesięć miesięcy wykładów i ćwiczeń oraz osiem miesięcy praktyki w okresie letnim na okrętach floty. Na trzech kolejnych kursach w latach 1921-1924 przeszkolono trzydziestu dziewięciu oficerów, z tym jednak, że absolwenci kursów drugiego i trzeciego otrzymali już uprawnienia Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej.
Kursy odbywały się w niezmiernie trudnych warunkach, w związku z czym kończący je oficerowie otrzymywali dość skromne podstawy wiedzy teoretycznej i praktycznej. Wprawdzie z czasem braki te wyrównywali doświadczeniem wyniesionym ze służby na morzu, ale w większości nie stali się pełnowartościowymi oficerami. Plany rozwojowe floty narzucały potrzebę przekształcenia kursów w normalną szkołę wojennomorską gwarantującą ciągłość dopływu młodych, dobrze wykształconych kadr. Od 1 X 1922 r. w miejsce TKI powołano do życia Oficerską Szkołę Marynarki Wojennej (OSMW), podlegajacą bezpośrednio Kierownictwu MW.
Opr. na podst. książki Cz.Ciesielskiego ”Szkolnictwo marynarki wojennej w latach II Rzeczypospolitej, Warszawa 1974.
- - - -
„A.Komorowski, D.Nawrot, J.Przybylski – Absolwenci Uczelni Polskiej Marynarki Wojennej 1922-1997, Gdynia 1998”
ROZDZIAŁ TRZECI
Szkoły oficerskie Polskiej Marynarki Wojennej i ich absolwenci
1. Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów Marynarki Wojennej (1921-1924)
Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów Marynarki Wojennej (TKIO) zostały uruchomione 20 marca 1921 roku przez Departament dla Spraw Morskich[1], a ich działalność zakończyła się 15 grudnia 1924 r. Ze względu na brak odpowiednich pomieszczeń na wybrzeżu odbywały się one w Toruniu, gdzie mieściły się także szkoły wojsk lądowych i łatwiej było pozyskać odpowiednich wykładowców potrzebnych do prowadzenia zajęć z przedmiotów ogólnowojskowych. Zadaniem TKIO było przeszkolenie oficerów (podporuczników i poruczników) rekrutujących się z marynarek wojennych i flot handlowych oraz armii byłych państw zaborczych, którzy nie ukończyli normalnych morskich szkół oficerskich, a także ujednolicenie wyszkolenia w Polskiej Marynarce Wojennej.
Od kandydatów na słuchaczy TKIO wymagano świadectwa maturalnego oraz dobrego stanu zdrowia umożliwiającego im służbę na okrętach floty. Na kursy przyjmowano oficerów, którzy nie przekroczyli 23. roku życia. Słuchaczami byli oficerowie marynarki - absolwenci wojennych szkół morskich, absolwenci ogólnowojskowej rocznej szkoły Podchorążych Wojska Polskiego i podporucznicy wszystkich rodzajów broni wojsk lądowych pragnący poświęcić się służbie na morzu. Kandydaci na kursy zobowiązani byli zdać egzaminy wstępne, które obejmowały program szkoły średniej z następujących przedmiotów: język polski, matematyka, język obcy. Z kursów korzystali także oficerowie i podchorążowie posiadający niepełne wyższe wykształcenie ogólne. Ustalono 18-miesięczny czas trwania kursów, w tym 10 miesięcy przeznaczono na naukę teoretyczną i 8 na szkolenie praktyczne na okrętach floty. Szkolenie teoretyczne i praktyczne było podzielone na dwie części. Po pierwszej części szkolenia teoretycznego słuchacze odbywali 4-miesięczną praktykę na okrętach na stanowiskach podoficerskich, po drugiej części na stanowiskach oficerskich.
Nauka na kursach odbywała się na zasadach stacjonarnych i eksternistycznych. Program TKIO przewidywał zajęcia z historii wojen morskich, nawigacji, astronomii nautycznej, dewiacji, locji, meteorologii i oceanografii, artylerii morskiej, broni podwodnej, taktyki i strategii, teorii budownictwa okrętowego, maszyn parowych, silników spalinowych i elektrotechniki, międzynarodowego prawa morskiego, administracji morskiej, literatury polskiej i języka angielskiego oraz praktykę morską. Na zakończenie odbywał się egzamin przed komisją powoływaną przez szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej.
Zajęcia na kursach prowadzili oficerowie Departamentu dla Spraw Morskich (od 1922 r. Kierownictwa Marynarki Wojennej), etatowej Komendy TKI, Państwowej Szkoły Morskiej oraz szkół wojskowych Garnizonu Toruńskiego. Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów Marynarki Wojennej stanowiły wyższą formę i swoistą kontynuację organizowanych przez Departament dla Spraw Morskich w 1920 roku Kursów dla Oficerów Flotylli Rzecznych. Absolwenci pierwszego kursu TKIO otrzymywali dyplomy stwierdzające ukończenie tego szkolenia, natomiast absolwenci drugiego i trzeciego kursu dyplomy ukończenia OSMW.
Wszystkie dane dotyczące TKIO pochodzą z pracy Cz. Ciesielskiego pt. Szkolnictwo Marynarki Wojennej w latach II Rzeczypospolitej, MON, Warszawa 1974, s.71-77 oraz z relacji J. Bartlewicza, "Wspomnienia ze służby w Polskiej Marynarce Wojennej w latach 1918-1939, Muzeum Marynarki Wojennej, sygn. 12, Gdynia 1960, s.66-74.
ABSOLWENCI TYMCZASOWYCH KURSÓW INSTRUKTORSKICH OFICERÓW MARYNARKI WOJENNEJ LATA 1922 - 1924
ROCZNIK 1922
WYDZIAŁ MORSKI
1. kpt. por. mar. Andrzejewski Adam
2. ppor. mar. Boczkowski Zdzisław
3. ppor. mar. Bohuszkiewicz Jerzy
4. por. mar. Bukowski Seweryn
5. ppor. mar. Gebethner Stefan
6. por. mar. Jabłoński Stanisław
7. ppor. mar. Kopiec Karol
8. ppor. mar. Kownacki Mirosław
9. ppor. mar. Kulczycki Stanisław
10. por. mar. Laskowski Heliodor
11. kpt. por. mar. Lewicki Anatol
12. por. mar. Łątkiewicz Bronisław
13. kpt. por. mar. Majewski Marian
14. kpt. por. mar. Reyman Ryszard
15. kpt. por. mar. Sadowski Zygmunt
16. por. mar. Stoklasa Tadeusz
17. ppor. mar. Wnorowski Czesław
18. ppor. mar. Woźnicki Józef
ROCZNIK 1923
WYDZIAŁ MORSKI
1. ppor. mar. Bończak Bronisław
2. por. mar. Duracz Tomasz
3. por. mar. Jacynicz Mieczysław
4. por. mar. Jacynicz Stefan
5. por. mar. Jougan Alfred
6. ppor. mar. Kubańczyk Jerzy
7. por. mar. Łoś Andrzej
8. mat Łuszczkiewicz Jan
9. ppor. mar. Rudziński Teodor
10. ppor. mar. Wartman Jan
ROCZNIK 1924
WYDZAŁ MORSKI
1. bosman pchor. Brandt Jan
2. por. mar. Doroszkowski Antoni
3. por. mar. Januszewski Walery
4. ppor. mar. Kłoczkowski Henryk
5. kpt. mar. Kosianowski Władysław
6. por. mar. Kossowski Romuald
7. por. mar. Kwiatkowski Stefan
8. por. mar. Pogorzelski Ignacy
9. por. mar. Przysiecki Jerzy
10. por. mar. Umecki Jerzy
11. por. mar. Żukowski Olgierd
-
ds43
Re: Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów MW
„Cz.Ciesielski, W.Pater, J.Przybylski – Polska Marynarka Wojenna 1918-1980, Bellona 1992”kolekcj. pisze:Szukam informacji o tych kursach, albo choćby bibliografii. Z góry dziękuję za pomoc.
SZKOLNICTWO MARYNARKI WOJENNEJ
Powstająca Marynarka Wojenna Polski Odrodzonej posiadała wprawdzie pewną liczbę oficerów i podoficerów wywodzących swój rodowód zawodowy z byłych marynarek państw zaborczych, ale był to napływ jednorazowy i o różnorodnej wartości. Pilnym zadaniem, jakie stanęło przed władzami tworzonej od podstaw Marynarki Wojennej, była unifikacja korpusu oficerskiego i podoficerskiego oraz zapewnienie ciągłości uzupełniania kadr. Na porządku dziennym stanęła więc sprawa zorganizowania szkół i kursów kształcących oficerów, podoficerów i marynarzy.
Flotylle rzeczne były pierwszymi formacjami Marynarki Wojennej i one uczestniczyły w operacjach wojennych w latach 1919-1920. Tu więc najwcześniej zarysowały się braki kadrowe. DSM, dążąc do ich wypełnienia, wystąpił w lutym 1920 r. do ministra spraw wojskowych z wnioskiem natychmiastowego zorganizowania kilkumiesięcznego kursu dla oficerów rzecznych. Pierwszy Kurs dla Oficerów Flotylli Rzecznej uruchomiony w marcu 1920 r. ukończyło w czerwcu dziewięciu podchorążych. W roku następnym rozpoczęto szkolenie oficerów morskich. Od 20 III 1921 r. DSM uruchomił w Toruniu Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów Marynarki Wojennej (TKI). Stanowiły one przejściową formę edukacyjną, a ich celem było szybkie przeszkolenie wojennomorskie młodszych oficerów, zwłaszcza tych, którzy przeszli do służby we flocie z innych rodzajów broni. Organizację kursów i ich kierownictwo DSM zlecił kmdr ppor. Adamowi Mohuczemu. Czas trwania kursów przewidziano na osiemnaście miesięcy, w tym dziesięć miesięcy wykładów i ćwiczeń oraz osiem miesięcy praktyki w okresie letnim na okrętach floty. Na trzech kolejnych kursach w latach 1921-1924 przeszkolono trzydziestu dziewięciu oficerów, z tym jednak, że absolwenci kursów drugiego i trzeciego otrzymali już uprawnienia Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej.
Kursy odbywały się w niezmiernie trudnych warunkach, w związku z czym kończący je oficerowie otrzymywali dość skromne podstawy wiedzy teoretycznej i praktycznej. Wprawdzie z czasem braki te wyrównywali doświadczeniem wyniesionym ze służby na morzu, ale w większości nie stali się pełnowartościowymi oficerami. Plany rozwojowe floty narzucały potrzebę przekształcenia kursów w normalną szkołę wojennomorską gwarantującą ciągłość dopływu młodych, dobrze wykształconych kadr. Od 1 X 1922 r. w miejsce TKI powołano do życia Oficerską Szkołę Marynarki Wojennej (OSMW), podlegajacą bezpośrednio Kierownictwu MW.
Opr. na podst. książki Cz.Ciesielskiego ”Szkolnictwo marynarki wojennej w latach II Rzeczypospolitej, Warszawa 1974.
- - - -
„A.Komorowski, D.Nawrot, J.Przybylski – Absolwenci Uczelni Polskiej Marynarki Wojennej 1922-1997, Gdynia 1998”
ROZDZIAŁ TRZECI
Szkoły oficerskie Polskiej Marynarki Wojennej i ich absolwenci
1. Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów Marynarki Wojennej (1921-1924)
Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów Marynarki Wojennej (TKIO) zostały uruchomione 20 marca 1921 roku przez Departament dla Spraw Morskich[1], a ich działalność zakończyła się 15 grudnia 1924 r. Ze względu na brak odpowiednich pomieszczeń na wybrzeżu odbywały się one w Toruniu, gdzie mieściły się także szkoły wojsk lądowych i łatwiej było pozyskać odpowiednich wykładowców potrzebnych do prowadzenia zajęć z przedmiotów ogólnowojskowych. Zadaniem TKIO było przeszkolenie oficerów (podporuczników i poruczników) rekrutujących się z marynarek wojennych i flot handlowych oraz armii byłych państw zaborczych, którzy nie ukończyli normalnych morskich szkół oficerskich, a także ujednolicenie wyszkolenia w Polskiej Marynarce Wojennej.
Od kandydatów na słuchaczy TKIO wymagano świadectwa maturalnego oraz dobrego stanu zdrowia umożliwiającego im służbę na okrętach floty. Na kursy przyjmowano oficerów, którzy nie przekroczyli 23. roku życia. Słuchaczami byli oficerowie marynarki - absolwenci wojennych szkół morskich, absolwenci ogólnowojskowej rocznej szkoły Podchorążych Wojska Polskiego i podporucznicy wszystkich rodzajów broni wojsk lądowych pragnący poświęcić się służbie na morzu. Kandydaci na kursy zobowiązani byli zdać egzaminy wstępne, które obejmowały program szkoły średniej z następujących przedmiotów: język polski, matematyka, język obcy. Z kursów korzystali także oficerowie i podchorążowie posiadający niepełne wyższe wykształcenie ogólne. Ustalono 18-miesięczny czas trwania kursów, w tym 10 miesięcy przeznaczono na naukę teoretyczną i 8 na szkolenie praktyczne na okrętach floty. Szkolenie teoretyczne i praktyczne było podzielone na dwie części. Po pierwszej części szkolenia teoretycznego słuchacze odbywali 4-miesięczną praktykę na okrętach na stanowiskach podoficerskich, po drugiej części na stanowiskach oficerskich.
Nauka na kursach odbywała się na zasadach stacjonarnych i eksternistycznych. Program TKIO przewidywał zajęcia z historii wojen morskich, nawigacji, astronomii nautycznej, dewiacji, locji, meteorologii i oceanografii, artylerii morskiej, broni podwodnej, taktyki i strategii, teorii budownictwa okrętowego, maszyn parowych, silników spalinowych i elektrotechniki, międzynarodowego prawa morskiego, administracji morskiej, literatury polskiej i języka angielskiego oraz praktykę morską. Na zakończenie odbywał się egzamin przed komisją powoływaną przez szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej.
Zajęcia na kursach prowadzili oficerowie Departamentu dla Spraw Morskich (od 1922 r. Kierownictwa Marynarki Wojennej), etatowej Komendy TKI, Państwowej Szkoły Morskiej oraz szkół wojskowych Garnizonu Toruńskiego. Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów Marynarki Wojennej stanowiły wyższą formę i swoistą kontynuację organizowanych przez Departament dla Spraw Morskich w 1920 roku Kursów dla Oficerów Flotylli Rzecznych. Absolwenci pierwszego kursu TKIO otrzymywali dyplomy stwierdzające ukończenie tego szkolenia, natomiast absolwenci drugiego i trzeciego kursu dyplomy ukończenia OSMW.
Wszystkie dane dotyczące TKIO pochodzą z pracy Cz. Ciesielskiego pt. Szkolnictwo Marynarki Wojennej w latach II Rzeczypospolitej, MON, Warszawa 1974, s.71-77 oraz z relacji J. Bartlewicza, "Wspomnienia ze służby w Polskiej Marynarce Wojennej w latach 1918-1939, Muzeum Marynarki Wojennej, sygn. 12, Gdynia 1960, s.66-74.
ABSOLWENCI TYMCZASOWYCH KURSÓW INSTRUKTORSKICH OFICERÓW MARYNARKI WOJENNEJ LATA 1922 - 1924
ROCZNIK 1922
WYDZIAŁ MORSKI
1. kpt. por. mar. Andrzejewski Adam
2. ppor. mar. Boczkowski Zdzisław
3. ppor. mar. Bohuszkiewicz Jerzy
4. por. mar. Bukowski Seweryn
5. ppor. mar. Gebethner Stefan
6. por. mar. Jabłoński Stanisław
7. ppor. mar. Kopiec Karol
8. ppor. mar. Kownacki Mirosław
9. ppor. mar. Kulczycki Stanisław
10. por. mar. Laskowski Heliodor
11. kpt. por. mar. Lewicki Anatol
12. por. mar. Łątkiewicz Bronisław
13. kpt. por. mar. Majewski Marian
14. kpt. por. mar. Reyman Ryszard
15. kpt. por. mar. Sadowski Zygmunt
16. por. mar. Stoklasa Tadeusz
17. ppor. mar. Wnorowski Czesław
18. ppor. mar. Woźnicki Józef
ROCZNIK 1923
WYDZIAŁ MORSKI
1. ppor. mar. Bończak Bronisław
2. por. mar. Duracz Tomasz
3. por. mar. Jacynicz Mieczysław
4. por. mar. Jacynicz Stefan
5. por. mar. Jougan Alfred
6. ppor. mar. Kubańczyk Jerzy
7. por. mar. Łoś Andrzej
8. mat Łuszczkiewicz Jan
9. ppor. mar. Rudziński Teodor
10. ppor. mar. Wartman Jan
ROCZNIK 1924
WYDZAŁ MORSKI
1. bosman pchor. Brandt Jan
2. por. mar. Doroszkowski Antoni
3. por. mar. Januszewski Walery
4. ppor. mar. Kłoczkowski Henryk
5. kpt. mar. Kosianowski Władysław
6. por. mar. Kossowski Romuald
7. por. mar. Kwiatkowski Stefan
8. por. mar. Pogorzelski Ignacy
9. por. mar. Przysiecki Jerzy
10. por. mar. Umecki Jerzy
11. por. mar. Żukowski Olgierd
