Parowce floty Sardynii

[Krzysztof Gerlach]

Piękny przykład - i ilustracja - silnika syjamskiego.

[AvM]

fregata parowa (Pirofregata ) GOVERNOLO
2279 ton pp. 73.90 x 11.30 x 5.35 m
(wodowany 18.10.1849) stocznia Wmilliam Pitcher, Northfleet
2 maszyny 2 cylindrowe Maudslay Sons & Field, 450 nhp, 948ihp 11w
Zwodowany i dostarczony jako EUPHRATES
17.03.1861 w sluzbie marynarki wloskiej
25.06.1882 skreslony i zlomowany 1884

[AvM]

fregata parowa (Pirofregata ) COSTITUZIONE
1700 ton pp. 72.65 x 10.67 x 5.03 m
(wodowany 10.02.1849) stocznia Wmilliam Pitcher, Northfleet
2 maszyny Miller, Ravenhill & Co. 400nhp, 10,67w
Zwodowany jako GANGES
sprzedany marynarce sardynskiej w grudniu 1848
25.05.1849 zarejestrowany w Londynie dla Peninsular & Oriental Company (Nr. 162)
31.05.1849 wyplynal z Souzjampton do Genui
17.03.1861 w sluzbie marynarki wloskiej
31.03.1875 skreslony i zlomowany

[AvM]

Transportowiec parowy (Pirotrasporto )
930grt 598nrt 205.3’ x 24.9’ x 19.5’
(wodowany 23.11.1839) stocznia John Wood, Port Glasgow, (Nr.65)
2 maszyny "beam type" Robert Napier (Nr.66) ; 370nhp=10,5kts
Podobno mial sie nazywac LORD NELSON
27.04.1840 zarejestrowany w Glasgow jako ADMIRAL (Nr2) dla City of Glasgow Steam Packet Co.
1841 juz przedluzony o 17 stop (wymiary wyzej po przebudowie)
08.11.1851 zarejestrowany W.Denny & Brothers - Dumbarton (Nr 61)
17.04.1854 zarejestrowany J.Wilson, Liverpool (Nr 250)
sprzedany marynarce sardynskiej w 1855 jako transportowiec wojenny VARO
1857 sperzedany
dalsze losy nieznane

na razie obrazka nie znalazlem.
mial 2 kominy i ozaglowanie barkentyny

[Krzysztof Gerlach]

„Obrazek” jest w: Lamberto Radogna „Cronistoria delle Unita’ da Guerra…”, wyd. 1981, str. 511.

Jego takielunek można różnie nazywać - szkunerem rejowym bądź brygantyną. Natomiast miał tylko dwa maszty (przynajmniej jako „Varo”), więc barkentyną być nie mógł – ta wymaga minimum trzech masztów.

Silnik „beam type” to najprawdopodobniej silnik boczno-dźwigniowy (boczno-balansjerowy), ponieważ w budowie takich specjalizował się i brylował Robert Napier. Niestety, angielska nazwa nie jest precyzyjna, gdyż może też dotyczyć mocno innego silnika górnobalansjerowego (górno-dźwigniowego), które podobno Napierowi też zdarzało się konstruować.

[AvM]

„Obrazek” jest w: Lamberto Radogna „Cronistoria delle Unita’ da Guerra…”, wyd. 1981, str. 511.

Jego takielunek można różnie nazywać - szkunerem rejowym bądź brygantyną. Natomiast miał tylko dwa maszty (przynajmniej jako „Varo”), więc barkentyną być nie mógł – ta wymaga minimum trzech masztów.

Obrazku nie zamiescilem, gdyz nie jestem pewny czy to ten parowiec.
Przy czlowieku na rufie, wyglada ewidentnie za maly na parowiec 930 BRT
Burthen in Tons
Old 501->633
New 501-> 598
Engine Room 332
Total 833-> 930
Dane z BT 167/054 Page 215/153 = (Boad of Trade)

Zastanawiajacy jest bardzo maly zapas wegla
Statek operowal poczatkowo na linii Glasgow-Liverpool.

Dane z BT 167/054 Page 215/153 = (Board of Trade)
60 ton , 2 tony na godzine
Dane wg : British Parlimentary Papers 1852-53 (687)
Report of Committee of Board of Ordnance on Capabilities of Mercantile Steam Navy for Purposes of War
Zapas 83 tony na 2 dni., zuzycie dzienne 42 tony.

Przejze liste stoczniowa Johna Wooda. Moze beda tam statki podobne.

Chcialbym zwrocic uwage na bledy u Rodegny
Wodowanie 15 kwiecien 1840, jest to dzien rejestracji przez stocznie "builders certificate"
597t ton wyponosci , reczej niemozliwe, to jest pojemnosc netto (por wyzej)
432 pojemnosc netto, chyba literowka z 322 (por wyzej)
90nhp moc maszyn, de facto 370nhp (w papierach Napiera 380)

[AvM]

Scottish Art and Design: 5000 Years
tu mozliwe ze jest na stronie 111 plan maszzyny ADMIRALa

... Napier side - lever marine engine for the paddle steamer Admiral , 1840s Designer : Robert Napier & Sons , Glasgow ; ink and wash on paper , 40 x 50 cm ( 15 x 19 in ) Glasgow Museums & Art Galleries , Museum of Transport effective use ..

[AvM]

Jesli kogos artyleria parowcow floty sarynskiej, zwlaszcza fregat srubowych,
polecam artykul Dr. Aldo Antonicell. Sa tam tez inne artykuly tego autora.

https://www.academia.edu/75146500/Le_Ar ... _DI_Genova

[AvM]

Transportowiec parowy (Pirotrasporto )
461 brt, wypornosc 850 ton (MM historia 560t)
(wodowany 05.07.1846) stocznia Louis Benet, La Ciotat
2 maszyny wertykalne Schneider, Creusot 180 nhp, 540ihp 9.5 kts
zbudowany jako ORENTE Compagnie des Bateaux à Vapeur du Levant d'Albert Rostand , Marseilles
05.1848 zakupiony przez Rzad Sardynii -moaö byc namowiony przez rzad francuski
14.01.1850 odkupiony przez A. Rostand powrocil do poprzedniej nazwy (Paul Boie podaje 12.11.1851 ze 1,000,000 Frankow)
1851 sprzedany Messageries nationales
1853 Messageries impériales
11.1866 sprzedany na rozbiorke La Ciotat

Uwaga ostatnie dwa pliki pokazuja siostrzany statek HELLESPONT

[AvM]

fregata parowa (Pirofregata ) CARLO ALBERTO
3283 ton pp.
(wodowany 23.05.1853) stocznia T. & W. Smith, St.Peter's, Newcastle
2 maszyny Stephenson & Co, Newcastle 400nhp, 8w okret srubowy
najwiekszy okret zbudowany w swoim czasie nad rzeka Tyne
17.03.1861 w sluzbie marynarki wloskiej
01.08.1869 skreslony i zlomowany 1876
PS jak ktos wiecej danych szuka., polecam wspomniany artykul Dr. Aldo Antonicell.

[Krzysztof Gerlach]

Nawiasem mówiąc widać jak na dłoni, jak bardzo nieprecyzyjna była ówczesna terminologia techniczna. Nazwa „beam engine” odnosi się przede wszystkim do silnika górnobalansjerowego, a tymczasem określenie „side-lever engine” niemal jednoznacznie opisuje silnik boczno-dźwigniowy, tak jak od razu przypuszczałem na podstawie nazwiska konstruktora. Z kolei termin „wertykalny” ma niemal zerową wartość poznawczą, ponieważ ogromna liczba typów silników do napędu bocznokołowców była właśnie „pionowa” (w tym Gorgon, syjamski), a różniły się drastycznie w konstrukcji. Dla podanej jednostki włoskiej pochodzenie projektu od Creusota i jego realizacji od Schneidera może nawet sugerować ciekawy silnik oscylacyjny, ale oczywiście nazwa o tym nie mówi.

[AvM]

Dla podanej jednostki włoskiej pochodzenie projektu od Creusota i jego realizacji od Schneidera może nawet sugerować ciekawy silnik oscylacyjny, ale oczywiście nazwa o tym nie mówi.

Musze znalesc moje notatki dotyczace maszyn Schneidera, czy wszystkie te 3 statki mialy takie same maszyny.
BOSPHORUS mial maszyny Johna Barnesa.

Na razie maszyna Hellospont, tez chyba Johna Barnesa?

[AvM]

ORONTE byl jedynym statkiem zbudowanym w La Ciotat, nie wyposazonym w maszyny przez tamtejsza stocznie

Engineering
Vol 66 1898

MARINE ENGINES BUILT BY MESSRS. SCHNEIDER AND CO. AT THEIR
CREUSOT WORKS, FROM 1839 TO 1898.

[AvM]

Niestety nie znalazlem zadnych silnikpw oscylacyjnych,
jedynie dla fregaty MOGADOR, ktora jedna byla duzo wieksza

nawet nie ma w
Accueil, introduction et développement de l'énergie vapeur dans la Marine militaire française au XIX Siecle
Juni 2003
Dominique Brisou (Autor)

Ale sa maszyny oscylacyjne 2 parowcow kolowych, w tym L'AIGLE

[Krzysztof Gerlach]

Do postudiowania konstrukcji, maszyna z takiego dużego okrętu jest nawet lepsza niż z małego, ponieważ są większe odstępy i przez to więcej widać. Natomiast, jak się okazało, miałem rację dla "Oronte" kojarząc producenta z prawie nic nie mówiącą nazwą typu - pionowy - w realną konstrukcję oscylacyjną. Chociaż oczywiście nie musiało tak być. U mnie tych danych nie było.

[AvM]

Dwa obrazki z pracy doktorskiej

Accueil, introduction et développement de l'énergie vapeur dans la Marine militaire française au XIX Siecle
Juni 2003
Dominique Brisou (Autor)