Pancerniki kazamatowe

[AvM]

I dane z Tureckiego Rocznilka Floty z 1889 roku

Bahriye-Salnamesi-Donanma-yı-Hümayun-1889

Uzbrojenie 2 F.T. + 2k

[AvM]

I dane z Tureckiego Rocznilka Floty z 1889 roku

Bahriye-Salnamesi-Donanma-yı-Hümayun-1889

Uzbrojenie 2 F.T. + 2k

Emir uzupelnil ze to byly;
2 muzzleloaders 2 krupp guns

[AvM]

КОРАБЕЛЬНЫЙ СОСТАВ ОТТОМАНСКОГО ФЛОТА в 1877-1878 гг.
С.В. Патянин
Morskaya Kampaniya '2010

podaje uzbrojenie

2 – 150-мм ДЗ (А), 6 – 76-мм ДЗ (А)

Kolorowy obrazek z tej ksiazki

[Napoleon]

Zwróć uwagę, że dane z Bahriye-Salnamesi-Donanma-yı-Hümayun-1889 podają wyporność 335 ton. Co stawia pod znakiem zapytania także inne dane?

2 muzzleloaders 2 krupp guns

Jeśli były to armaty 12 cm, to nie mogły być 80-funtowe (za duży wagomiar, na ten kaliber powinien być o mniej więcej połowę mniejszy).

2 – 150-мм ДЗ (А), 6 – 76-мм ДЗ (А)

Brytyjczycy nie produkowali odprzodowych armat 15 cm. Więc jeśli już, to były 64 lub 70 funtówki ML. Z tym, że one miały kaliber 160 lub 163 mm.

Uzbrojenie Kazamaty sklada sie z 2 gwintowanych Ladowanych od przodu 18 funtowek wedlug franzuskiego systemu

Jeśli to miały być gwintowane odprzodowe francuskie 18-funtówki, to powinny to być armaty 138 mm (dokładnie 138,6 mm) Mle 1858/1860. O lufie długości 16,5 lub 17.5 kalibra (waga lufy 1,8 lub 2,3 tony), strzelające pociskami 18,3-21 kg. Kaliber 138mm odpowiadał gładkolufowym armatom 18-funtowym.
Tak jak pisałem wcześniej, mogły to też być armaty 12 cm ML (kaliber rzeczywisty 121,3 mm) Mle 1858/1860 o lufie długości 16 kalibrów, strzelające pociskami wagi 17,4 kg.
Francuskie 164mm armaty ML (dokładnie 164,7 mm), które te pancerniki ew. mogły dostać, to modele Mle 1855 (stare, niezbyt udane) o lufie długości 16 kalibrów i wadze lufy 3,9 tony. Mogły to też być armaty Mle 1858/1860 o lufie długości 18 kalibrów i wadze lufy 3,6 tony (też średnio udane, ale lepsze od modelu z 1855 roku). Te armaty strzelały pociskami wagi 30-31,3 kg. Kaliber wziął się tak jak w przypadku armat 138mm, z kalibru gładkolufowych armat 30 funtowych - właśnie 164,7 mm. Po wprowadzeniu armat gwintowanych utrzymano kaliber armat gładkolufowych (pierwsze modele armat 138 mm były zresztą, o ile się nie mylę, przerabiane z armat gładkolufowych).
Okręty zostały zbudowane we Francji, więc mogły (przynajmniej trzy pierwsze) dostać armaty francuskie. O czym zresztą na wstępie wspomniałem (tyle, że o armatach 12 cm ML).

[AvM]

Zwróć uwagę, że dane z Bahriye-Salnamesi-Donanma-yı-Hümayun-1889 podają wyporność 335 ton. Co stawia pod znakiem zapytania także inne dane?

Cesamet Tonalitosu to rzeczywiscie wypornosc.

335 ton to moze byc nosnosc, albo cos podobnego
Jak pisalem podobny problemy mielismy z GRILLE
Zwracam uwage no wypornosci 800 i 1100 podane wyzej
Tak jest w roznych publikacjach FCM.


Deutsche Herres Zeitung z 1879 podaje
408 bm 512 wypornosc

Feth-ül Islam (1864) 8,3w
Iskodra (1864) 8,1w
Bögürtlen(1864) 8,2w
Podgoriçe (1868) 9,0w
Semendire (1868) 9,0w

Jeśli to miały być gwintowane odprzodowe francuskie 18-funtówki, to powinny to być armaty 138 mm (dokładnie 138,6 mm) Mle 1858/1860. O lufie długości 16,5 lub 17.5 kalibra (waga lufy 1,8 lub 2,3 tony), strzelające pociskami 18,3-21 kg. Kaliber 138mm odpowiadał gładkolufowym armatom 18-funtowym.

Jak w tabelach i danych z Archiv für Seewesens 1868 i 1870 jest napisane (por wyzej)
Byly to dziala strzelajace pociskami 20kg.

Po wprowadzeniu armat gwintowanych utrzymano kaliber armat gładkolufowych (pierwsze modele armat 138 mm były zresztą, o ile się nie mylę, przerabiane z armat gładkolufowych).

Przegwintowywanie bylo chyba bardziej popularne nizby sie wydawalo
Bylem bardzo zdziwiony jak przeczytelam ze dunsk fregata JYLLAND miala
w 1864 wiekszosc dzial z XVIII w przegwintowanych

Nic dziwnego ze byly szybko wymienione na tych tureckich kanonierkach (ja bym tam ich pancernikami nie nazywal)

[Napoleon]

Deutsche Herres Zeitung z 1879 podaje 408 bm 512 wypornosc

I tu wartości (coś koło tego) wydają mi się najbardziej prawdopodobne. A uzbrojenie okrętów tureckich (może z pominięciem większych pancerników), to w ogóle "czarna dziura".

Bylem bardzo zdziwiony jak przeczytelam ze dunsk fregata JYLLAND miala w 1864 wiekszosc dzial z XVIII w przegwintowanych

Kwestia ekonomii - szkoda było nie wykorzystać sprzętu, którego spore zapasy się miało. Duńczycy mieli zresztą na wyposażeniu dwa rodzaje armat gwintowanych (tego samego kalibru) - Wahrendorfa i Finsponga. Te drugie były chyba właśnie armatami eks SB.

Ładna ilustracja - pierwszy raz ją widzę.